Cykl "Rook" był jednym z moich ulubionych. Choć Masterton przyzwyczaił mnie i wręcz rozpieścił demonami wszelkiego pochodzenia, to jednak miał w sobie tyle klasy, żeby zakończyć cykl w najbardziej odpowiednim momencie. I należą mu się za to wielkie brawa. Bo już przy "Złodzieju dusz" (który - nawiasem mówiąc - był moim "kryzysowym tomem cyklu") czułam lekką niechęć do czytania po raz kolejny "oklepanego i sprawdzonego" scenariusza. Natomiast "Ogród zła" uważam za konkretne, mocne i pewne cięcie, które definitywnie zakończyło moje czytelnicze spotkania z sympatycznym (choć nieco fajtłapowatym) nauczycielem angielskiego i jego uczniami. Drzemie we mnie jedynie lekki "niedosmak" prostoty zakończenia. W końcu sprowadzenie Baala i jego dzieci na świat wymagało tyle zachodu, a żeby się go pozbyć z całą jego zmartwychwstałą hałastrą, wystarczyło wymamrotać jedno zdanie! Ja bym pokombinowała z łamaniem klątw i naszyjnikiem w kształcie twarzy Lilith, ale może mam za duże wymagania?!? Czytałam tę pozycję o wiele spokojniej i szybciej niż tom poprzedni, bo też akcja wydawała mi się bardziej spójna i rozwijała się w odpowiadającym mi tempie. No i pozostawia nadzieję... na spokojny świat, udany związek i WRESZCIE normalną pracę dla zmęczonego swoim darem Jimiego Rooka. Życząc mu szczęścia zachęcam Was do lektury. Pozdrawiam!

Cykl "Rook" był jednym z moich ulubionych. Choć Masterton przyzwyczaił mnie i wręcz rozpieścił demonami wszelkiego pochodzenia, to jednak miał w sobie tyle klasy, żeby zakończyć cykl w najbardziej odpowiednim momencie. I należą mu się za to wielkie brawa. Bo już przy "Złodzieju dusz" (który - nawiasem mówiąc - był moim "kryzysowym tomem cyklu") czułam lekką niechęć do...