Apokalipsa po polsku. Dwa lata po III wojnie światowej oddziały polskich żołnierzy opuszczają bunkry w okolicy Wrocławia. Okazuje się, że miastem rządzi teraz Burmistrz czyli tytułowy pan Jan, który wbrew pozorom chce odbudować Polskę. Najmocniejszym atutem książki jest wspomniany wcześniej bohater – bardzo ciekawa, niejednoznaczna moralnie postać. Z jednej strony hipokryta, którego okrutne metody mogą szokować, ale z drugiej okazuje się on osobą autentycznie dbającą o dobro swojego kraju i będącą w stanie stworzyć efektywnie funkcjonujące społeczeństwo. Nie do pozazdroszczenia jest w takich okolicznościach sytuacja żołnierzy, którzy właściwie mogą albo się przyłączyć do Jana albo stać się kozłami ofiarnymi. Zresztą autor stara się aby czytelnik odczuwał do żołnierzy sympatię – co jakiś czas wymieniają się uwagami często nawiązując przy tym do popkultury. Jeżeli chodzi o konflikt zbrojny, który został wspomniany – uważam, że wypadł całkiem wiarygodnie. To, co mi przeszkadzało w książce, to zbyt duże nagromadzenie pewnych „urządzeń”, które przypadkiem znalazły się na terenie Polski – jak dla mnie zbyt duży zbieg okoliczności. Także to w jaki sposób żołnierze pod dowódcą Jana w końcówce podchodzą przeciwnika wydaje mi się strasznie naciągane. Mimo to jest to kawał dobrej lektury.

Apokalipsa po polsku. Dwa lata po III wojnie światowej oddziały polskich żołnierzy opuszczają bunkry w okolicy Wrocławia. Okazuje się, że miastem rządzi teraz Burmistrz czyli tytułowy pan Jan, który wbrew pozorom chce odbudować Polskę. Najmocniejszym atutem książki jest wspomniany wcześniej bohater – bardzo ciekawa, niejednoznaczna moralnie postać. Z jednej strony...