„Jesteś nią? To z Tobą teraz jest? To dlatego mnie szukasz? (…) Jeśli natrafiłaś na te pamiętniki, szukając mnie, i znalazłaś je (…), proszę, błagam (…) możesz je spalić, nie przeczytawszy ich? Proszę. Nie chcę, by ktokolwiek się o tym dowiedział (…) Jeśli jesteś z nim, będziesz chciała wiedzieć, kim jest, czy naprawdę jest niebezpieczny i czy to on mnie zamordował (…) Doświadczyłam ogromnego bólu, ale przeżyłam też wielką miłość. Niektórzy umierają, nie poznawszy jej rozkosznego smaku. Mogę więc chyba powiedzieć, że miałam wyjątkowe szczęście. Kimkolwiek jesteś, życzę Ci jak najlepiej. Eve (...)
Co byście zrobili, gdybyście trzymali w rękach odpowiedzi na wszystkie swoje pytania, ale przeczytanie ich oznaczałoby zdradzenie kogoś, kogo nigdy nie poznaliście? (…)
Jack: Nie mogę udawać, że Eve nie istniała, tak samo jak nie mogę udawać, że nie jesteś najważniejszą osobą w moim życiu. Kocham cię tak bardzo, jak kocham ją. Kochałem (…) Czasami mieszają mi się w głowie do tego stopnia, że nie wiem, która co lubi, a czego nie lubi (…) Trawiły mnie egoizm i arogancja, których trzymałem się kurczowo aż do czasu, gdy znalazłem kogoś, za kim mógłbym się ukryć. Nagle miałem powód, by stać się kimś innym, ponieważ kobieta, która wzbudzała moją ciekawość, wymagała ode mnie całkowitej zmiany charakteru (…)
Libby: Jego zainteresowanie moją osobą było niespodziewane i cudowne. Nie wiedziałam dlaczego, ale Jack, jak żaden inny, sprawiał, że czułam się wyjątkowa. Dzięki niemu miałam ochotę robić szalone, dzikie rzeczy (…) Kiedy myślę o Jacku, próbuję pamiętać to, jak kładliśmy się spać: nasze ciała niczym dwa elementy układanki, tak idealnie dopasowane, że jakiekolwiek przerwy między nami wyglądały jak figle wyobraźni. Staram się nie myśleć o tym, kiedy tak naprawdę zaczęłam się zastanawiać, czy leżąc obok mnie w łóżku, choć przez chwilę chciał, żebym była kimś innym (…) Czasami, żyjąc z nim, czuję się, jakby ktoś kazał mi wstrzymać oddech, ale nie powiedział, na jak długo. Dlatego nie wiem, jak się zachować. Wypuścić powietrze i ponieść konsekwencje, czy wstrzymywać oddech bez względu na to, co się wydarzy (…) Niepokoją mnie jego sny i to, że nie chce o niej rozmawiać. Tym bardziej czuję, że muszę się dowiedzieć, o co chodzi. Dlaczego nie może przestać o niej myśleć? (…) Chciałabym wiedzieć, co jest nie tak. W moim ciele i umyśle zapuszczają korzenie grube pnącza lęku, które niebawem wymkną się spod kontroli i sprawią, że nie będę w stanie myśleć ani oddychać (…) Miłość i smutek, które słyszałam w jego głowie były tak wielkie i żywe, że pomyślałam, iż w jego sercu nigdy nie będzie wystarczająco dużo miejsca dla innej kobiety. Nagle wystraszyłam się, że już zawsze będzie próbował upchnąć mnie w kąciku obok przestrzeni, którą nadal zajmowała jego zmarła żona (…)
Szczęście nie powinno być celem w życiu. Może być wyłącznie częścią podróży, przystankiem na drodze życia (…) Odkładanie wszystkiego na później, żeby osiągnąć jedyną rzecz, która twoim zdaniem uczyni cię szczęśliwą, oznacza że już dążąc do celu, będziesz nieszczęśliwa, a kiedy dotrzesz na miejsce, odkryjesz, że to, czego tak bardzo pragnęłaś, wcale nie czyni cię tak szczęśliwą, jak ci się wydawało. Albo, co gorsza, że kompletnie zapomniałaś, co to znaczy być szczęśliwą (…)
Zazdrość to niebezpieczny narkotyk, który przynosi satysfakcję nieporównywalną z niczym innym. Jej efekty są natychmiastowe, dosięgają człowieka z prędkością światła i w jednej chwili sprawiają, że wszystkie reakcje są przesadzone i zbyt gwałtowne (…)
Czasami miałam wrażenie, że blizny, które nosiłam w środku, są widoczne na zewnątrz, tak więc musiałam się ukryć, żeby ludzie przestali się gapić, żeby przestali się zastanawiać i żebym ja przestała się czuć jak wybryk natury (…)
Nienawidzę go za to, co zrobił, ale kocham go za to, jaki kiedyś był. Wiem, że to bez sensu, ale czy w miłości chodzi o sens? (…) Poznajemy kogoś, zakochujemy się i nagle tracimy tę osobę. Po co się zakochiwać, skoro wiemy, jak to się skończy? Po co nam serca, które, tak czy siak, zostaną złamane?”

„Jesteś nią? To z Tobą teraz jest? To dlatego mnie szukasz? (…) Jeśli natrafiłaś na te pamiętniki, szukając mnie, i znalazłaś je (…), proszę, błagam (…) możesz je spalić, nie przeczytawszy ich? Proszę. Nie chcę, by ktokolwiek się o tym dowiedział (…) Jeśli jesteś z nim, będziesz chciała wiedzieć, kim jest, czy naprawdę jest niebezpieczny i czy to on mnie zamordował (…)...