Pisarz, który decyduje się na napisanie kilku książek o przygodach danego bohatera, staje przed trudnym zadaniem. Musi on rozstrzygnąć, czy w każdym kolejnym tomie pomijać wydarzenia z poprzedniego i tym samym 'nakazać' czytelnikom czytać swoje książki w kolejności chronologicznej, czy też może spróbować przemycać niektóre wcześniejsze fakty, tak by ktoś, kto nie czytał poprzedniej książki potrafił zorientować się w bardziej istotnych szczegółach.
Harlan Coben wybrał ten ostatni wariant. Tworząc trylogię - a w zasadzie na razie tylko dwie jej części - w drugim tomie powielał wiele informacji zawartych w pierwszym. I mnie - komuś, kto czytał te książki jedna po drugiej, w ciągu dwóch dni, wydaje się, że z natłokiem tych informacji jednak odrobinę przesadził. Może byłoby to dobre, gdyby ktoś czytał je w większych odstępach czasu, bo mógłby sobie wtedy przypomnieć wiele ważnych fragmentów. Jednak miałam nieodparte wrażenie, że większa część drugiego tomu o Mickey'u Bolitarze jest zaczerpnięta z pierwszej.
Było to dobre rozwiązanie jeśli chodzi o intrygę, bo faktycznie ciągnie się ona przez dwa tomy i zakończenie sugeruje, że będzie kontynuowana jeszcze w trzecim tomie, ale jeśli chodzi o przeszłość Mickey'a, jego życie i inne podstawowe informacje, to z pewnością można było to pominąć. Ktoś komu zależy by poznać całość, przeczytałby przecież od początku.
Skoro już Coben wybrał tą drogę, to aż jestem ciekawa, jak będzie wyglądała końcowa część tej trylogii.

Pisarz, który decyduje się na napisanie kilku książek o przygodach danego bohatera, staje przed trudnym zadaniem. Musi on rozstrzygnąć, czy w każdym kolejnym tomie pomijać wydarzenia z poprzedniego i tym samym 'nakazać' czytelnikom czytać swoje książki w kolejności chronologicznej, czy też może spróbować przemycać niektóre wcześniejsze fakty, tak by ktoś, kto nie czytał...