Tę książkę mogę określić tylko jako zmarnowany potencjał. "Dzikie łabędzie" to jedna z piękniejszych, choć może mniej znanych baśni Andersena. "Królestwo łabędzi" wyraźnie do niej nawiązuje, choć autorka wprowadziła wiele zmian - zamiast jedenastu książąt mamy tylko trzech, za to ich postacie są odrobinę bardziej rozbudowane (przez co rozumiem: mają imiona i każdemu poświęcony jest cały jeden akapit), a księżniczka para się czarami...

Brzmi interesująco? Bynajmniej. Nie mam pojęcia, do jakiej grupy wiekowej skierowana jest ta książka. Dla starszych nastolatek będzie zbyt naiwna, a dla młodszych - po prostu zbyt nudna. Jej ogromną zaletą jest duży druk i mała objętość; czyta się ją bardzo szybko. Niestety, akcja niesamowicie się dłuży prawie do samego końca, kiedy to zaczyna gnać z prędkością światła. Zainteresowała mnie dopiero około dwusetnej strony - kiepski wynik, biorąc pod uwagę, że książka miała ich tylko niespełna dwieście sześćdziesiąt.

Czy wobec tego udało jej się utrzymać moje zainteresowanie do końca? Niestety, ale nie. Najbardziej interesującym wątkiem było według mnie plecenie koszul z pokrzyw. Zostało to w ciekawy sposób przedstawione, a nawet - co nie jest typowe dla tej książki - wyjaśnione!

Opisy nie były w żaden sposób rozbudowane - tyle tylko, że były. Choć autorka starała się dodać motywacje, które nie towarzyszą bohaterom Andersena, nie udało jej się to. Mamy złą czarownicę, która rzuca urok na króla - nie tak wcale dobrego (podobnie jak jego żona. Co ciekawe, księżniczka Aleksandra w pewnym momencie sama to przyznaje, choć poprzednio wychwalała cnoty matki). Właściwie nie wiadomo, na czym dokładnie polega jej moc, i dlaczego nie może poradzić sobie z pokonaniem szesnastoletniej dziewczyny z zaniżonym poczuciem własnej wartości, jaką jest główna bohaterka. Pojawia się w kilku najmniej oczekiwanych momentach, wyskakując znikąd, i, zdawałoby się... po nic.

Nie można powiedzieć, żeby autorka nie wykreowała własnego magicznego świata... ale nie można też powiedzieć, by ten świat miał jakikolwiek sens, i żeby rządziły nim jakieś określone reguły. Naprawdę łatwo się w nim zagubić.

Nie mam pojęcia, komu miałabym tę książkę polecić, więc może po prostu nie polecam jej nikomu. Nie zachwyca niczym poza prześliczną okładką.

Tę książkę mogę określić tylko jako zmarnowany potencjał. "Dzikie łabędzie" to jedna z piękniejszych, choć może mniej znanych baśni Andersena. "Królestwo łabędzi" wyraźnie do niej nawiązuje, choć autorka wprowadziła wiele zmian - zamiast jedenastu książąt mamy tylko trzech, za to ich postacie są odrobinę bardziej rozbudowane (przez co rozumiem: mają imiona i każdemu...