"Powrót do Nałęczowa" pióra Wiesławy Bancarzewskiej to jej debiut. Autorka jest emerytowaną nauczycielką biologii, która mieszka w Inowrocławiu. Jest miłośniczką stylu retro, nocnej lektury, stojących zegarów i ... kotów. Pewnego dnia zaczęła spisywać wspomnienia o bliskich, którzy już odeszli i tym sposobem rozpoczęła pisanie tej powieści. Traktuje ona o sile rodzinnych więzi, magii miłości silniejszej niż bariera upływającego czasu, poszukiwaniu szczęścia i własnego miejsca na ziemi.

Główną bohaterką opowieści jest czterdziestodwuletnia Anna Duszkowska, która mieszka samotnie w przedwojennej kamienicy w Toruniu. Jest germanistką i pracuje jako tłumacz przysięgły.Od siedmiu lat spotyka się z Bartkiem. Ma zadziorny charakterek i poczucie humoru. Pozornie wydaje się, że powinna być szczęśliwa, ale czy tak jest w rzeczywistości? Ania zawsze była bardzo związana z rodzicami, ciotkami i babcią. Niestety wszyscy już odeszli... Często zadaje sobie jedno pytanie: "Dlaczego mogę oglądać ukochane twarze tylko w kolorze sfatygowanej sepii?" Pozostały jej jedynie stare fotografie, wspomnienia i pamiatki po krewnych.
Anna bowiem była późnym dzieckiem i w chwili jej narodzin, rodzice (prowadzący małą cukiernię) dobiegali już 50. Niestety krótko po trzydziestce musiała się z nimi pożegnać. Ma jeszcze o 20 lat starszego brata Wojtka, który mieszka w Nowej Zelandii. Będąc nastolatką boleśnie przeżyła śmierć ukochanych babć, które dożyły sędziwego wieku: 85 i 93 lat. Nie żyją też jej ciotki, a bohaterka tęskni za wakacyjnymi zjazdami w rodzinnym Nałęczowie.

Pewnego dnia Duszkowska otrzymuje niepowtarzalną szansę, bowiem przenosi się w czasie do rodzinnego domu z lat trzydziestych. Może poznać dawny Nałęczów z ego urokliwymi willami, intrygującymi mieszkańcami i malowniczymi krajobrazami. Jednak przede wszystkim Anka może spotkać ukochaną babunię - Zofię Leśniak i jej 5 córek (w tym swoją matkę - aktualnie 10-letnią Stasię) oraz spędzić z nimi trochę czasu.

Pani filolog wykorzystuje swą szansę i wyrusza do świata, który odszedł już bezpowrotnie. Dobrze zorganizowana: zabiera ówczesne pieniądze i odpowiednie ubrania, aby przeistoczyć się w kobietę z lat trzydziestych. Następnie jako letniczka wynajmuje pokój z wyżywieniem u niczego nie podejrzewającej babci Leśniakowej.

Młoda germanistka jest zdumiona, jak szybko przystosowuje się do tamtych realiów. Nie przeszkadza jej skromny pokój i proste jedzenie, bowiem odzyskała coś o wiele cenniejszego - możliwość przebywania z najbliższymi, którzy w jej czasach już odeszli. Stęskniona Anka chłonie całą sobą atmosferę tego domu, w którym choć biednie nie brakuje miłości i wzajemnego wsparcia.

Ania poznaje też w Nałęczowie mieszkańców Marzanny, w której zatrzymała się plejada interesujących osób od: szukającej drugiego męża pani Karskiej, przez obytego w świacie Maksa Rajskiego i jego arystokratyczną, ciekawską ciotkę, po sympatycznego zarządcę majątku z Wielkopolski - Aleksandra Obryckiego. Anka budzi symapatię i zainteresowanie zarówno wśród kuracjuszy, jak i rodziny swej gospodyni. Odkrywa też, że podróże w czasie są ekstremalnie niebezpieczne ... dla serca. Bowiem po kilku dniach ma już dwóch adoratorów: pełnego tajemnic mieszkańca Wiednia - Maksa oraz romantycznego, byłego zesłańca na Sybir - Olka. Którego z nich wybierze? Gdzie zamieszka i czy na stałe przeniesie się w lata 30 XX wieku? Przekonajcie się sami.

Książka ta jest pełna scen, które przyprawią czytelnika o głośne wybuchy śmiechu, m.in.: sprzedaż grzybów na targowisku, spotkanie z małpką pewnej angielskiej lady, kąpiel w deszczówce na oczach zdumionego sąsiada, zamknięcie kilku mężczyzn na strychu czy też ochlapanie atramentem nielubianej damy. Sięgając po tę pozycję, dowiecie się, dllaczego Anka przebiera się za zakonnicę i cygankę. Jakie związki z Nałęczowem łączyły Stefana Żeromskiego? Razem
z bohaterką zabawicie się w Robin Hooda w spódnicy śledząc niejakiego Barańskiego. Wyleczycie ciężko chorą Gudejkową i odwiedzicie Berlin w ostatnich miesiacach przed rządami Hitlera. Wypijecie pyszną herbatę z malin oraz nauczycie się co nieco o ziołach. Nie zabraknie też pełnych emocji scen: trudnych pożegnań czy romantycznego ślubu.

podsumowując debiutancka powieść Wiesławy Bancarzewskiej to cudowana i pełna rodzinnego ciepła opowieść o Nałęczowie lat 30 XX wieku, w którym ważne są: dobre maniery, otwarte serce i pomysłowość Anki, która pragnie pomóc najbliższym. To książka pokazująca, że prawdziwy i szczęśliwy dom tworzą kochający się ludzie, a nie najwytworniejsze nawet pomieszczenia. Wreszcie to pozycja wskazująca, że powrót do korzeni pozwala nabrać dystansu do swojego dotychczasowego życia i podjąć kluczowe i najważniejsze dla nas decyzje.

Wreszcie "Powrót do Nałęczowa" to opowieść o dojrzewaniu. To przejście od bycia w luźnym związku do bycia: wierną przyjaciółką,stęsknioną narzeczoną, ukochaną małżonką i parterką oraz odpowiedzialną i czuła matką. To książka, która przyciaga wzrok cudowną okładką, a po jej otwarciu niebezpiecznie wciąga w świat klimatycznego uzdrowiska lat 30 XX wieku.
Nie mogłam oderwać się od tej fascynującej lektury.
Gorąco polecam!

"Powrót do Nałęczowa" pióra Wiesławy Bancarzewskiej to jej debiut. Autorka jest emerytowaną nauczycielką biologii, która mieszka w Inowrocławiu. Jest miłośniczką stylu retro, nocnej lektury, stojących zegarów i ... kotów. Pewnego dnia zaczęła spisywać wspomnienia o bliskich, którzy już odeszli i tym sposobem rozpoczęła pisanie tej powieści. Traktuje ona o sile...