namalowac-swiat-slowami.blogspot.com

Moja ostatnia recenzja była jak wiecie dosyć (albo nawet bardzo) negatywna. Pokazałam za jej pośrednictwem jak mogą zmieniać się prefekcie czytelnicze, albo jak po prostu można się zawieść na książce, którą polubiliście w przeszłości i z myślą, że polubicie ją znowu po kilku latach sięgnęliście po nią ponownie i ku Waszej rozpaczy okazała się kompletnie nie warta dobrych słów, jakie o nie wypowiadaliście. Dzisiaj jednak przychodzę z czymś o stokroć innym, mianowicie książką, którą pokochałam w przeszłości i której ulubione fragmenty czytam do dnia dzisiejszego niemal co drugi tydzień. A więc poznajcie (jeśli jeszcze nie mieliście szansy jej spotkać) IDEALNĄ CHEMIĘ! Książkę, którą kocham bezwarunkowo, której nigdy mi nie dosyć, i którą już na wstępie polecam WSZYSTKIM!

‘’Moja przeszłość decyduje o tym, Kim jestem.’’

Historia niby banalna. Zły chłopak plus dobra dziewczyna równa się wielka miłość. Nic bardziej mylnego. Cały wątek miłosny jest wielowymiarowy, a bohaterowie nie zakochują się w sobie w ciągu kilku godzin czy dni. Nie! Ich miłość rozwija się powoli, tak jak prawdziwa miłość powinna, tutaj nie ma miłości od pierwszego wejrzenia, czy ‘’miłości znikąd’’. To prawdziwa miłość. Miłość, która sprawia, że druga osoba jest w stanie zrobić rzeczy, na które normalnie nigdy by się nie odważyła. Trudno mi nawet wypowiedzieć się na ten temat, by nie umniejszyć wrażenia, jakie cały czas wywiera na mnie książka pani Elkeles. Mimo, że przeczytałam Idealną chemię tyle razy, że nie zliczę, to nadal moje oczy robią się mokre a serce łamie mi się na miliony kawałków ciągle w tych samych momentach.

‘’Nie pasuję tu. Ale nie ma to większego znaczenia, bo nawet jeśli, to ona tu jest, a ja chcę być tam, gdzie ona.’’

Bohaterzy nie są wcale naiwni, czy głupi. Nie, oni wiedzą, czego mogą się spodziewać po swoim życiu i godzą się na to co szykuje dla nich los. Brittany już od pierwszych stron pokazuje swoje prawdziwe oblicze. Nie jest ona pustą, zagapioną w siebie chearladerką. Jest mądrą, wierną i kochającą względem bliskich osobą, która (tak jak Alex) jest w stanie zrobić wszystko dla tych, których kocha. Alex natomiast początkowo może wydawać się typowym ‘’złym chłopcem’’, ale prawda jest taka, że po prostu ukrywa swoje prawdziwe ‘’ja’’ za maską niebezpiecznego gangstera, tak jak Brittany udając idealną.

‘’Czasem w życie trzeba wybrać mniejsze zło.’’

Ale nie tylko główne postacie zasługują na wspomnienie. Drugoplanowi bohaterzy, też się dobrze wykreowani, mają swoje własne problemy i życia, nie są stworzeni tylko po to by być tłem dla Brittany i Alexa. Paco, najlepszy przyjaciel Alexa też nie ma łatwo w życiu, bez matki ze znęcającym się nad nim ojcem, ale mimo wszystko próbujący pomóc swojemu kumplowi. Isabel jako pierwsza osoba z południa akceptuje Brittany i staje się dla niej naprawdę dobrą przyjaciółką i powiernikiem sekretów o Alexie. Ale nie tylko uczniowie tutaj się pojawiają. Pani Peterson, nauczycielka chemii – ona odegrała kluczową rolę w całej tej historii, dobierając w pary uczniów, tak że Alex i Brittany skończyli w jednej ławce. Ona i doktor Aguirre (dyrektor liceum w Fairfields) wierzyli, że małymi kroczkami są w stanie położyć kres podziałom w szkole.

‘’W przypadku człowieka, na którym tak bardzo ci zależy, ból jest równie intensywny jak wcześniej szczęście.’’

Chętnie zobaczyłabym tą historię na wielkim ekranie. Swego czasu mówiono o tym, ale z tego co teraz widzę, chyba zaprzestano temu. Szkoda, co ja bym zrobiła za możliwość przeżycia tej historii po raz drugi, tym razem jako filmu…

‘’Świat jest taki, jakim go stworzysz.’’

Idealna chemia to książka moim skromnym zdaniem idealna. Nie potrafię napisać o niej nic co nie byłoby hymnem pochwalnym ku jej czci. Mało tego jestem głucha i ślepa na wszystkie obelgi i negatywy, które niektórzy są w stanie w niej znaleźć. Polecam każdemu bez wyjątku! Jeśli jeszcze nie poznaliście tej opowieści o żałujcie i czym prędzej ją przeczytajcie. Gwarantuję to Wam, nie zawiedziecie się!

namalowac-swiat-slowami.blogspot.com

Moja ostatnia recenzja była jak wiecie dosyć (albo nawet bardzo) negatywna. Pokazałam za jej pośrednictwem jak mogą zmieniać się prefekcie czytelnicze, albo jak po prostu można się zawieść na książce, którą polubiliście w przeszłości i z myślą, że polubicie ją znowu po kilku latach sięgnęliście po nią ponownie i ku Waszej rozpaczy...