,,Gdy umierasz ból ustaje. Jednak nadzieja unosi cię wysoko tylko po to, żeby strącić cię na ziemię. Nadzieja trzyma twoje serce, a potem miażdży je pięścią. Raz po raz. Nigdy nie przestaje. To właśnie robi nadzieja (...).''

Z przykrością muszę stwierdzić, że to jedna z gorszych książek Cobena. Po mimo, że tą powieść czyta się wolna i na pewno nie przyjemnie. Nie wzbudziła we mnie takich emocji jak inne jego książki. Dość szybko wyleciała mi z głowy. Jednak szybko ją skończyła, ponieważ jak zwykle była pełna tajemnic i sekretów, ale brakowało mi w niej czegoś. Tego zaskoczenia.

Bohaterowie też nie są jakoś dobrze wykreowani, ale w większości książkach Cobena jest podobnie. Powinnam się w niej interesować głównym bohaterem,a zamiast tego bardziej wolałam poznać historię jego przyjaciela i tej całej fundacji.

Jednak to, że książka mi się nie podoba nie oznacza, że jest zła. Po prostu autor powieści przyzwyczaił mnie do czegoś lepszego, więc młodemu czytelnikowi, który jeszcze nie miał z jego
twórczością za wiele wspólnego na pewno się spodoba.
,,Mamy skłonność do dostrzegania tego, co chcemy zobaczyć.''

Jake goni za swoją dawno miłością chcąc dowiedzieć się dlaczego odeszła. Natalie tak naprawdę uciekała przed bardzo niebezpiecznymi ludźmi.
Chwila czy ja o czymś podobnym nie czytałam, a tak.
David gonił za swoją dawno miłością. Elizabeth, która uciekała przed bardzo niebezpiecznymi ludźmi. Harlan Coben ,, Nie mów nikomu''

Na plus według mnie są relację Jake z jego najlepszym przyjacielem, który dobrze owinął sobie Jake wokół palca. Trochę nim manipulował, ale tak naprawdę chciał go chronić. I tylko to mi się w tej książce podoba.

Chyba jednak na dłuższą chwilę muszę odłożyć Cobena, bo jak mam tak po nim jeździć w recenzjach to dziękuję. Ja szukam książek, które mnie zafascynują. Autorów, którzy z każdą kolejną książką będą się rozwijać. Coraz bardziej mnie zaskakiwać. Jednak Harlan Coben jak dla mnie stoi w jednym punkcie. Powtarza się w nich jeden i ten sam schemat.(chyba, że ja na takie książki trafią)

Główny bohater zazwyczaj musi rozwikłać zagadkę z przeszłości do tego dochodzą wątki miłości. Czytając czekasz, aż będzie to wiele wow, ale jednak nie dostaje ,,wow'' zamiast tego znowu ginie bohater, który w książce przewinął się tylko parę razy, często pod sam koniec. Przez co mam odbiór, że jego książki kończą się szczęśliwym zakończeniem. Główny bohater odzyskał miłość swoje życia. On ma schemat, którego się trzyma i już po dwóch, trzech książkach można to zauważyć.

,,To najokrutniejsza rzecz na świecie. Już lepsza jest śmierć. Gdy umierasz, ból ustaje. Jednak nadzieja unosi cię wysoko tylko po to, żeby strącić cię na ziemię. Nadzieja trzyma twoje serce, a potem miażdży je pięścią. Raz po raz. Nigdy nie przestaje. To właśnie robi nadzieja.''

Na dodatek czytając tą książkę mam wrażenie, że autor przekartkował wszystkie swoje książki po czym ,,wrzucił do miksera'' i stworzył miks ich wszystkich.

Tą książkę mogę polecić tylko osobą, które naprawdę nigdy nie spotkały się z twórczością Harlana Cobena.

,,Gdy umierasz ból ustaje. Jednak nadzieja unosi cię wysoko tylko po to, żeby strącić cię na ziemię. Nadzieja trzyma twoje serce, a potem miażdży je pięścią. Raz po raz. Nigdy nie przestaje. To właśnie robi nadzieja (...).''

Z przykrością muszę stwierdzić, że to jedna z gorszych książek Cobena. Po mimo, że tą powieść czyta się wolna i na pewno nie przyjemnie. Nie wzbudziła...