Ludzie coraz częściej zastanawiają się nad tym, co wydarzy się za kilkadziesiąt lat. Czy świat dąży do rozwinięcia technologicznego i lepszych rozwiązań, czy może do samozagłady. Coraz częściej zastanawiają się nad tym także autorzy powieści młodzieżowych. Jednak czy to, co opisane na kartkach powieści, może stać się rzeczywistością?

Aria i Perry to całkowite przeciwieństwa. Ona zamieszkuje bezpieczną Kapsułę Reverie, w której za pomocą Wizjera przenoszącego osobę w dowolne, wirtualnie stworzone miejsce, możliwe jest życie na dwóch płaszczyznach. On natomiast żyje na zewnątrz wśród swojego plemienia, gdzie trwa ciągła walka o przetrwanie i pożywienie. Kilka niefortunnych zdarzeń sprawia jednak, że ich drogi się przecinają i od tego momentu będą zmuszeni stać się sprzymierzeńcami i żyć w świecie pełnym niebezpieczeństw i eterowych burz...

Veronica Rossi w swojej debiutanckiej powieści stworzyła niesamowity klimat. Udało jej się wykreować świat pełen niebanalnych problemów i interesujących rozwiązań. Sam pomysł na fabułę może nie powala oryginalnością, ale jest na tyle dobrze opisany, że czytelnik całkowicie się w nim zatraca.

Do największych plusów powieści można zaliczyć narrację i podział książki na wydarzenia z perspektywy obu postaci. Dzięki temu poznajemy obie, skrajnie różniące się od siebie historie i światopoglądy. Podział ten jest dobrze skonstruowany i zgrabnie się ze sobą przeplata.
Kolejną zaletą jest język, bo choć prosty i typowo młodzieżowy, sprawia, że powieść czyta się z niezwykłą lekkością i płynnością. Wydaje mi się, że gdyby zastosować tu język bardziej zawiły i wysublimowany, książka straciła by trochę uroku.
Oprawa graficzna także jest w stanie przykuć uwagę i zainteresować, bo choć nie jest czymś wyszukanym, całkiem przyjemnie się na nią patrzy.

Bohaterowie są dla mnie trudni do ocenienia, bo choć oboje wzbudzili moją sympatię, momentami byłam zmęczona narzekaniami głównej bohaterki. Próbowałam to sobie jednak tłumaczyć tym, iż każda dziewczyna zachowywałaby się pewnie podobnie na jej miejscu i każdej byłoby równie ciężko. Perry natomiast całkowicie przypadł mi do gustu. Chłopak jest nieco narwany, skory do agresywnych zachowań, impulsywny i nieobliczalny, ale jednocześnie potrafiący zachować ziemną krew w sytuacjach, które tego wymagają.
W kwestii postaci drugoplanowych równie ciężko jest mi się wypowiedzieć, ale z pewnością nie było tu osoby, która nie zapadałaby w pamięć lub wzbudzała całkowicie negatywne emocje. Reasumując, wydaje mi się, że kreacja bohaterów udała się autorce, chociaż nie jest to moje prywatne top of the top.

Co do romansu między Arią i Perrym, jestem nim usatysfakcjonowana. Podobało mi się to, że Pani Rossi nie próbowała przyspieszyć w relacjach między tą dwójką i postawiła na powolne rozwinięcie. Strasznie mnie denerwuje, kiedy bohaterowie zakochują się w sobie już na samym początku i rzucają pięknymi słówkami i wielkimi wyznaniami miłości, chociaż tak naprawdę ledwo się znają. Nie lubię tego zarówno w literaturze jak i w życiu codziennym, więc ogromnie cieszy mnie fakt, że Veronica Rossi postanowiła budować uczucia głównych bohaterów krok po kroku. Dzięki temu powieść zyskała na autentyczności i mimo tego, że romans jest typowo młodzieżowy, cieszy i ekscytuje czytelnika.
Tym, za co uwielbiam tę książkę jest również to, że autorka nie bała się wprowadzić trochę odważniejszych scen. Mam na myśli to, że bardzo często spotykam się z tym, że napięcie seksualne między bohaterami jest ogromne, a mimo to nigdy nie dochodzi między nimi do śmielszych poczynań. Tutaj Pani Rossi nie starała się przeciągać tego w nieskończoność i jednocześnie zrobiła to bardzo delikatnie i z dobrym smakiem zważywszy na gatunek powieści i wiek odbiorców, dla których jest przeznaczony.

Jeśli miałabym wskazać minusy książki to z pewnością byłoby to kilkadziesiąt pierwszych stron, ponieważ wkradł się w nie pewnego rodzaju chaos. Miałam dość duży problem z zagłębieniem się w historii, ponieważ ciężko było mi zrozumieć zasady rządzące wykreowanym światem. Informacji było za dużo i były one niezbyt szczegółowo wyjaśnione, przez co na początku w ogóle nie mogłam się w niczym połapać. Ta niewiedza i zdezorientowanie nie trwa na szczęście długo, jednak jest odczuwalna i dlatego właśnie taka a nie inna ocena.

"Przez burzę ognia" to powieść, która wciąga czytelnika w wir przedstawionych zdarzeń i nie pozwala się z niego wydostać. Czyta się z zapartym tchem i bardzo ciężko oderwać się od lektury tej powieści. Mimo kilku niedociągnięć, pozwala ona bardzo przyjemnie spędzić czas, a przy okazji wynieść kilka życiowych lekcji. Według mnie jest to pozycja obowiązkowa dla fanów gatunku. Na pewno przeczytam kolejny tom, tym bardziej, że zakończenie pierwszego to miód na moje serce... :)
Polecam!

Recenzja opublikowana na: http://heaven-for-readers.blogspot.com/2013/09/przez-burze-ognia-veronica-rossi.html#more

Ludzie coraz częściej zastanawiają się nad tym, co wydarzy się za kilkadziesiąt lat. Czy świat dąży do rozwinięcia technologicznego i lepszych rozwiązań, czy może do samozagłady. Coraz częściej zastanawiają się nad tym także autorzy powieści młodzieżowych. Jednak czy to, co opisane na kartkach powieści, może stać się rzeczywistością?

Aria i Perry to całkowite...