Przez burze ognia

Chociaż jest to młodzieżówka to całkowicie odleciałam przy tej książce. Bohaterowie świetnie wykreowani. Świat tak opisany, że czułam się jakbym tam była. Polecam całą sobą :)

Chociaż jest to młodzieżówka to całkowicie odleciałam przy tej książce. Bohaterowie świetnie wykreowani. Świat tak opisany, że czułam się jakbym tam była. Polecam całą sobą :)

Pokaż mimo to

Osobiście książkę polecam, bo wciąga od pierwszych stron.

Osobiście książkę polecam, bo wciąga od pierwszych stron.

Pokaż mimo to

Nad światem pojawił się niebezpieczny eter. Ludzie pochowani zostali w kopułach które umożliwiały im dobrze życie, a nawet lepsze niż prawdziwe. Za pomocą wizjerów mogli wyglądać jak chcą, być gdzie chcą, robić co chcą. Nie ma bólu, nie ma głodu, ani niczego co jest zbędne do życia, np. plam na ubraniach. Jednak nie wszyscy mieli takie ‘szczęście’ znaleźć się w kopułach. Wykluczeni, osoby które żyją w prawdziwym świecie. Dzikusy, jak większośc ich nazwya, żyją w plemieniach, walczą i polują o jedzenie i mają ludzi ze specjalnymi zdolnościami. Aria - mieszkanka kopuły Reverie, która została wygnana za przestępstwo którego nie popełniła i Perry - wykluczony, posiadający zdolności które pozwalają mu wytropić niebezpieczeństwo na wielkie odległości i wyczuwać ludzkie emocje. Mają wspólny cel, dostać się do Blis, do swoich bliskich.
Książka niesamowita, wciągająca od samiutkiego początku. Świat wykreowany przez autorkę jest tak fantastyczny, że przez całą lekturę czułam się jakbym tam z nimi była. Postacie świetnie wyprofilowane, genialne, a każdy z nich był zupełnie inny. Jestem pod ogromnym wrażeniem i bardzo się cieszę, że przede mną jeszcze 2 części!

Nad światem pojawił się niebezpieczny eter. Ludzie pochowani zostali w kopułach które umożliwiały im dobrze życie, a nawet lepsze niż prawdziwe. Za pomocą wizjerów mogli wyglądać jak chcą, być gdzie chcą, robić co chcą. Nie ma bólu, nie ma głodu, ani niczego co jest zbędne do życia, np. plam na ubraniach. Jednak nie wszyscy mieli takie ‘szczęście’ znaleźć się w kopułach....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca fantastyka młodzieżowa z intrygującymi bohaterami, z ciekawym światem i ze świetnym (wprost FENOMENALNYM) wątkiem miłosnym hate-love!!

Wciągająca fantastyka młodzieżowa z intrygującymi bohaterami, z ciekawym światem i ze świetnym (wprost FENOMENALNYM) wątkiem miłosnym hate-love!!

Pokaż mimo to

coś nowego i innego w kategorii fantasy, polecam :)

coś nowego i innego w kategorii fantasy, polecam :)

Pokaż mimo to

Książka średniak, długo się nie mogłam wgryźć. Nie zamierzam sięgać po kolejne części.

Książka średniak, długo się nie mogłam wgryźć. Nie zamierzam sięgać po kolejne części.

Pokaż mimo to

Świetna książka naprawdę godna uwagi Mogę ją polecić z czystym sumieniem fanom gatunku i nie tylko

Świetna książka naprawdę godna uwagi Mogę ją polecić z czystym sumieniem fanom gatunku i nie tylko

Pokaż mimo to

Na pierwszy rzut oka książka wydaje się być mało oryginalna - dziewczyna i chłopak, którzy żyją w dwóch światach różniących się od siebie tak, że bardziej się już nie da. Jeden jest wirtualny, drugim rządzi rzeczywistość.
Bohaterowie spotykają się w nieciekawych okolicznościach, po czym kierowani podobnym celem rozpoczynają wspólną podróż. W dwóch słowach - typowa młodzieżówka.
Jednak jest w tej historii coś innego, niebanalnego. I chociaż fabuła jest dość przewidywalna, to miło się czyta. Styl autorki też nie jest jakoś bardzo wyszukany, ale za to bardzo przyjemny i łatwy w odbiorze.
W powieściach z gatunku fantastyka młodzieżowa nieraz spotkałam się z tym, że główni bohaterowie mnie męczą i irytują - zwłaszcza na początku, później się jakoś wyrabiają. Tutaj muszę przyznać, że zarówno Aria, jak i Perry mnie nie denerwowali. A za to Veronice Rossi należy się ode mnie duży plus!
Napisałam, że fabuła jest przewidywalna, ale to nie znaczy, że zupełnie nic mnie nie zaskoczyło. Przyznam, że kilku sytuacji się nie spodziewałam, a niektóre nie zostały jeszcze wyjaśnione, co daje kolejne możliwości na szok ;-). Osobiście za następny tom chwycę na pewno^^

Na pierwszy rzut oka książka wydaje się być mało oryginalna - dziewczyna i chłopak, którzy żyją w dwóch światach różniących się od siebie tak, że bardziej się już nie da. Jeden jest wirtualny, drugim rządzi rzeczywistość.
Bohaterowie spotykają się w nieciekawych okolicznościach, po czym kierowani podobnym celem rozpoczynają wspólną podróż. W dwóch słowach - typowa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przez burze ognia – Veronica Rossi. Lepsze niż rzeczywistość?
Recenzja również na mojej stronie:
http://lukeblake.pl/index.php?page=news&id=37

Książka jest pierwszym tomem trylogii o odległej wizji przyszłości. Jednakże, czy w morzu powieści o tej samej tematyce, można wnieść jakikolwiek powiew świeżości?

Veronica Rossi, zbudowała bardzo… dziwny świat, w którym ludzie nie umierają, choroby nie istnieją, a jedyną rozrywką są „sfery”, opisywane jako „Lepsze niż rzeczywistość”. To jednak tylko jedna ze stron tych realiów. Ziemie targają eteryczne burze, nieszczące wszystko, co stanie im na drodze. A ludzie żyjący poza chroniącą kopułą nazywani są dzikusami. Żyją oni skupieni w plemionach, które nieustanie ze sobą walczą. Świat na zewnątrz jest brutalny i nie okiełznany.

Aria jest „osadniczką” i żyje w jednej z chroniących kopuł. Jednak gdy jej matka nie daje znaku życia, postanawia dowiedzieć się czegoś, od syna wysoko ustawionego polityka. Nieoczekiwany obrót wydarzeń spowodował, że została wyrzucona poza Reverie, do brutalnego świata „dzikusów”. Tam spotyka Perry’ego, czyli drugiego głównego bohatera powieści.

Autorka spróbowała stworzyć ciekawy świat pełen nowoczesnych technologi. Niestety tak naprawdę w książce mało się o nim dowiadujemy. Dlaczego ludzie są podzieleni? Jak do tego doszło?

Również akcja toczy się tutaj aż za szybko. W jednej chwili bohaterowie muszą zmierzyć się z problemem, a kilka zdań później jest już po wszystkim. Takie zabiegi nie potrafią wciągnąć, nie przykuwają uwagi, bo nie ma do czego.

Styl autorki też nie jest specjalnie wyszukany. Nic szczególnego. Dialogi czasem sztuczne, czasem nielogiczne. Fabuła zawiera wiele nieścisłości, jakby nie była za bardzo przemyślana. Do tego niektóre wątki są pourywane w trakcie ich trwania. Zdarzało mi się pogubić i ponownie czytać daną stronę, bo jej nie zrozumiałem.

Poświęciłem tej książce dwa dni, podczas których kilkakrotnie powstrzymywałem się, aby książkę odłożyć. Nie przekonuje mnie także wizja takiego świata ani samych sfer „lepszych od rzeczywistości”. Nie ma tu wiele oryginalności ani zaskakujących zwrotów akcji. Końcówka jest co najmniej rozczarowująca i nie zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Nie oznacza to jednak, że jest ona zupełnie beznadziejna. Ma parę pozytywów, chociażby to, że czyta się ją szybko.

Recenzja również na mojej stronie:
http://lukeblake.pl/index.php?page=news&id=37

Przez burze ognia – Veronica Rossi. Lepsze niż rzeczywistość?
Recenzja również na mojej stronie:
http://lukeblake.pl/index.php?page=news&id=37

Książka jest pierwszym tomem trylogii o odległej wizji przyszłości. Jednakże, czy w morzu powieści o tej samej tematyce, można wnieść jakikolwiek powiew świeżości?

Veronica Rossi, zbudowała bardzo… dziwny świat, w którym ludzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Przez burzę ognia” miała być czymś co mnie zachwyci według przyjaciółki, a stała się moją porażką na wieczór. Chciałam poczuć klimat przyszłości, dreszcze z powodu wyjścia Arii poza kopułę osady i jej spotkania z eterowymi burzami. Jednak zawiodłam się. Przeszłam przez z nią z ociąganiem i jedyne co mnie popychało do tego, to to, że chciałam dowiedzieć się jak to wszystko zostanie spisane na ostatniej stronie. Perry był w porządku postacią: przyjemny, inteligenty, zdecydowany i skory do poświęceń. Natomiast Aria wołała o pomstę do nieba, ale w sumie nie dziwiłam się jej za bardzo. W końcu przestała należeć do świata wirtualnego i zrozumiała czym tak naprawdę jest życie. Pewna scena utkwiła mi w głowie i jestem z tego powodu załamana, ponieważ tylko to mi przychodzi na myśl, kiedy słyszę ten tytuł. Dokładnie mi chodzi o moment, w którym Aria myśli, że umiera, a Perry ją uświadamia co tak naprawdę się dzieje. Obóz należący do „famili” Perry’ego należał do dobrych wątków, ale jakoś kiepsko go autorka — moim zdaniem — przedstawiła. Świat pod kopułą również. Oczekiwałam czegoś więcej. Ogółem oczekiwałam, że mimo okładki, która naprawdę mi się podoba, będą fajerwerki i dreszcze, a nie ma ani tego, ani tego. Podejrzewam, że nie ruszę tej pozycji ponownie, dopóki nie będę miała możliwości pochwycić w łapki czegoś innego.

„Przez burzę ognia” miała być czymś co mnie zachwyci według przyjaciółki, a stała się moją porażką na wieczór. Chciałam poczuć klimat przyszłości, dreszcze z powodu wyjścia Arii poza kopułę osady i jej spotkania z eterowymi burzami. Jednak zawiodłam się. Przeszłam przez z nią z ociąganiem i jedyne co mnie popychało do tego, to to, że chciałam dowiedzieć się jak to wszystko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to