"What is your name?"
"Kitten"
"To whom do you belong?"
"To you"
"Yes. To me. Now tell me what I could do with you?"
"I don't know!"
"You do know! Tell me." (...)
"Anything! Fucking anything!"

Ta część wzbudziła we mnie jeszcze większe emocje niż pierwsza. Z pewnością częściowo dzięki temu, że akcja rozpoczyna się pod koniec dramatycznych wydarzeń, kiedy Livvie - Kitten jest w szpitalu będącym jednocześnie aresztem i opłakuje śmierć Caleba i stopniowo rozwijana jest poprzez retrospekcje. Przez to połączenie teraźniejszości z przeszłością i zeznaniami Livvie, czytało mi się ją trudniej, miejscami rozdziały opisujące agentów przesłuchujących i zajmujących się sprawą Livvie denerwowały (szczególnie akcja z robótkami na drutach dr Sloan), bo byłam potwornie ciekawa co takiego się stało z Kitten i Calebem. Napięcie zbudowane w książce jest ogromne, od 15 rozdziału nie mogłam się oderwać od książki, kolejna nieprzespana noc. Rozterki Caleba, a jednocześnie jego brutalne wyjaśnienie, że miłość, którą Livvie wyznała Calebowi jest próbą jego uwiedzenia w celu uzyskania wolności, że uczucie, którym go darzy on sam zbudował swoją manipulacją niszcząc ją dogłębnie i odbudowując na nowo. Jego huśtawka emocjonalna, kiedy to w jednej chwili jest dla niej miły i kochany, a zaraz potem traktuje ją jak swoją własność doprowadzają do szaleństwa. Im bardziej się angażuje emocjonalnie, tym bardziej się później na niej odgrywa. Kilkumiesięczne pozostawanie w zamknięciu, prze cały ten czas bycie karmionym przez swojego pana klęcząc u jego stóp, czołganie się, przyjmowanie poniżających pozycji, całe to szkolenie na niewolnicę jest przerażająco odzierające z człowieczeństwa, a ona mu się posłusznie poddaje. Jednak przygotowanie do "publicznego występu" Kitten przekracza wszystkie granice. Z jednej strony Caleb jest dla niej bezlitosny, a z drugiej przeżywa wewnętrzne piekło podczas "występu" i dopiero zazdrość pozwala dojść do głosu jego uczuciom do Livvie. Caleb poznaje prawdziwą historię swojego życia i manipulacji, jakim został podany i wreszcie postanawia uratować Livvie, ale czy nie jest za późno... Miłość, którą mu wyznała on wcześniej bezlitośnie zdeptał... Słowa deklaracji samobójstwa wypowiedziane przez Livvie po występie "Zasłużyłam na to, aby żyć albo umrzeć na własnych pieprzonych warunkach" pokazały, że pomimo powierzchownego złamania dziewczyny, jej wnętrza nie udało się złamać, chociaż Kaleb nazwał ją tchórzem. Jej świadoma zgoda na bycie sprzedaną i zabicia dla Caleba jego wroga poraża z jednej strony głupotą a z drugiej niesamowitą odwagą i poświęceniem.
Pomimo drobnych problemów językowych książka została przeze mnie pochłonięta w dwa dni wycięte z mojego życiorysu.
Jak tylko pojawi się polskie wydanie, z pewnością sięgnę po nią ponownie!

"What is your name?"
"Kitten"
"To whom do you belong?"
"To you"
"Yes. To me. Now tell me what I could do with you?"
"I don't know!"
"You do know! Tell me." (...)
"Anything! Fucking anything!"

Ta część wzbudziła we mnie jeszcze większe emocje niż pierwsza. Z pewnością częściowo dzięki temu, że akcja rozpoczyna się pod koniec dramatycznych wydarzeń, kiedy Livvie - Kitten...