Przyznam, że spodziewałem się czegoś na miarę Terroru Dana Simmonsa, ale mocno się zawiodłem. Książka nie jest zła, jest dobrze napisana, trzyma tempo i nie zadręcza czytelnika zbędnymi opisami, a mimo to poczułem, że zaczęło mi brakować wnikliwych opisów przyrody czy przebiegu samej wyprawy. Miałem nawet wrażenie, że autorka dokądś się spieszy, ale od samego początku. Wyprawa na Spitsbergen tuż przed II wojną światową plus dreszczyk emocji i grozy. Propozycja nie do odrzucenia. Jednak szybko wychodzą pierwsze bolączki. Bohaterowie są nijacy, jednowymiarowi i ich los nie interesuje nas w najmniejszym stopniu, oczywiście poza narratorem. Autorka spieprzyła sprawę, bo już na początku zasugerowała jak to wszystko się skończy i kto wyjdzie cało z opresji. Wątek nawiedzonego miejsca na północy nie został zbyt mocno wyeksploatowany, podobnie strach przed ciemnością i zamknięciem się na małej przestrzeni, aczkolwiek robi co może, by choćby trochę zawładnąć naszą wyobraźnią. Finał nie należy do ekscytujących i jest zwyczajnie kiepski. Cienie w mroku to przeciętna powieść grozy nie mająca niemal nic wspólnego z grozą. Powieść, która powinna być o wiele dłuższa i bardziej rozbudowana. Nie do końca gra ciężki klimat powieści, ale mogło być gorzej. Książka nie jest długa i nie zdąży znudzić czytelnika, jednak osobiście liczyłem na coś lepszego.

Przyznam, że spodziewałem się czegoś na miarę Terroru Dana Simmonsa, ale mocno się zawiodłem. Książka nie jest zła, jest dobrze napisana, trzyma tempo i nie zadręcza czytelnika zbędnymi opisami, a mimo to poczułem, że zaczęło mi brakować wnikliwych opisów przyrody czy przebiegu samej wyprawy. Miałem nawet wrażenie, że autorka dokądś się spieszy, ale od samego początku....