Czysty reportaż o Polsce lat 1993-1996. Początek transformacji ustrojowej, które wielu ludziom odebrała pracę i nadzieję. Momentami wygrywa smutek, gdy czyta się o strasznej biedzie i niesprawiedliwości tych czasów. Jest też reportaż-prowokacja o fikcyjnym miliarderze z USA, reportaż o zmieniającej (bądź nie) życie audycji radiowej, Amwayu, zmianach w polszczyźnie we wczesnym kapitalizmie. W książce jest też „oburzający" reportaż „Onanizm polski“.
Styl jest wybitnie reporterski, autor nie "przebija" z tekstu, co jest cenne i już niestety coraz w tym gatunku. Czyta się jednym tchem.

Czysty reportaż o Polsce lat 1993-1996. Początek transformacji ustrojowej, które wielu ludziom odebrała pracę i nadzieję. Momentami wygrywa smutek, gdy czyta się o strasznej biedzie i niesprawiedliwości tych czasów. Jest też reportaż-prowokacja o fikcyjnym miliarderze z USA, reportaż o zmieniającej (bądź nie) życie audycji radiowej, Amwayu, zmianach w polszczyźnie we...

Świadectwo czasów. Warto do niego wracać, dla przyjemności, albo gdy zastanawiamy się "skąd się wzięły te zajoby".

Świadectwo czasów. Warto do niego wracać, dla przyjemności, albo gdy zastanawiamy się "skąd się wzięły te zajoby".

Cudownie czyta się ją ponownie w 2024 r., w innym już świecie. Szczygieł to świetny obserwator i kompozytor. Każdy reportaż perfekcyjnie skonstruowany. Lubię.

Cudownie czyta się ją ponownie w 2024 r., w innym już świecie. Szczygieł to świetny obserwator i kompozytor. Każdy reportaż perfekcyjnie skonstruowany. Lubię.

Lata 90. okiem Mariusza Szczygła. Czasem śmieszne, czasem nieśmieszne, poważne, ceepy i nawet cringe.

Lata 90. okiem Mariusza Szczygła. Czasem śmieszne, czasem nieśmieszne, poważne, ceepy i nawet cringe.

Ciekawie i zabawnie było słuchać o moich nastoletnich czasach w latach 90 tych .Audiobook czytany przez samego autora. Polecam.

Ciekawie i zabawnie było słuchać o moich nastoletnich czasach w latach 90 tych .Audiobook czytany przez samego autora. Polecam.

Wspaniałe, literackie, momentami przekraczające granice "przyzwoitego", konserwatywnego komfortu reportaże z pierwszej połowy lat 90. Czytane po latach, sprawiają wrażenie delikatnego retro, jednocześnie działają jak soczewka powiększająca - mówią nam, skąd my, polskie społeczeństwo, wzięliśmy się w tym XXI wieku w takiej formie, w jakiej jesteśmy.

Szczygieł, kiedy trzeba, jest wrażliwy, kiedy trzeba - dociekliwy, jeszcze innym razem pozwala sobie na kulturalnie zakamuflowaną ironię. I już jako młody autor (rok wydania: 1996) prezentuje doskonały warsztat, nie rezygnując przy tym z tematów wybitnie nieliterackich jak np. muzyka Disco polo. Najlepsza szkoła reportażu.

PS
Polecam także świetny zbiór "Kaprysik: damskie historie" tego samego autora.

Wspaniałe, literackie, momentami przekraczające granice "przyzwoitego", konserwatywnego komfortu reportaże z pierwszej połowy lat 90. Czytane po latach, sprawiają wrażenie delikatnego retro, jednocześnie działają jak soczewka powiększająca - mówią nam, skąd my, polskie społeczeństwo, wzięliśmy się w tym XXI wieku w takiej formie, w jakiej jesteśmy.

Szczygieł, kiedy...

świetny zbiór, lubię do niego wracać

świetny zbiór, lubię do niego wracać

To już ostatnia książka w tym miesiącu. Haha. Zostało niecałe 3 godziny do listopada 🤣

To moje pierwsze spotkanie z autorem i uważam za bardzo udane. Wybrałam ten tytuł z ciekawości.

Świetny reportaż o ludziach żyjących w latach 90 tych ubiegłego wieku. Byłam ciekawa o czym auto napisze. Urodziłam się w 1984 roku, więc częściowo pamiętam to o czym pisze autor. Na pewno nie wszystko ale część wydaje się jakaś znajoma. Mogę tylko powiedzieć, że nasze dzieci już w to nie uwierzą. One myślą, że życie zawsze było takie jak teraz, że był internet i komputery, że chodziło się na jedzenie do McDonalda czy KFC. Że kupowała się w galeriach a nie na straganach. I te przymierzalnie, zimą na świeżym powietrzu.

Reportaż autora to zbiór wywiadów, zbiór informacji o ludziach, o ich sytuacji finansowej, o ich życiu. Ja lubiłam i miło wspominam te lata. Może dlatego, że byłam za młoda, żeby martwić się o pieniądze. Prowadziłam beztroskie życie, grałam w skutego czy palanta 🤣😱. Prosiłam mamę o 10 minut bo wszyscy jeszcze są 🤣. Żeby tylko zostać na dworze i nie wracać do domu.
Mieszkałam w małym miasteczku i tylko raz po raz jeździłam do Poznania. Na zakupy do Okrąglaka czy na Bema.

Polecam, wspomnienia, duża dawką prawdy u wiedzy.

To już ostatnia książka w tym miesiącu. Haha. Zostało niecałe 3 godziny do listopada 🤣

To moje pierwsze spotkanie z autorem i uważam za bardzo udane. Wybrałam ten tytuł z ciekawości.

Świetny reportaż o ludziach żyjących w latach 90 tych ubiegłego wieku. Byłam ciekawa o czym auto napisze. Urodziłam się w 1984 roku, więc częściowo pamiętam to o czym pisze autor. Na pewno...

Książka jest wspaniałą okazją do przypomnienia sobie Polski z pierwszych lat okresu przemian - początku lat 90-tych dwudziestego wieku. Pan Szczygieł po mistrzowsku wyśmiewa często zupełnie już przeze mnie zapomniane wydarzenia i zjawiska. Zdecydowanie polecam

Książka jest wspaniałą okazją do przypomnienia sobie Polski z pierwszych lat okresu przemian - początku lat 90-tych dwudziestego wieku. Pan Szczygieł po mistrzowsku wyśmiewa często zupełnie już przeze mnie zapomniane wydarzenia i zjawiska. Zdecydowanie polecam

Reportaże o życiu z lat 90-tych. Świetnie się czyta. Skłania do refleksji. Ukazuje absurdy i bezradność jednostki wobec systemu. Polecam.

Reportaże o życiu z lat 90-tych. Świetnie się czyta. Skłania do refleksji. Ukazuje absurdy i bezradność jednostki wobec systemu. Polecam.