Prawda o szynce czyli ile mięsa w mięsie (i ani słowa o treści)

Odgrzmiały już gromy dyskusji o Sadze o Fjallbace. Moje słowo więc mało co wniesie, co tym bardziej pozwala mi na zachowanie tła emocjonalnego wypowiedzi zgodnego z moim autentycznym stanem.

"Książki te nie ograniczają sie jedynie do intrygi kryminalnej, ale są to także doskonałe powieści obyczajowe (...)" (z okładki wydania 2009)

"Księżniczka z lodu" czekała na mojej półce kilka ładnych lat. Nabierała mocy prawnej. Dlaczego? Bo było tak, jak na dworcu kolejowym - ja nie czułem do niej pociągu, mimo że inni ustawiali się w kolejkę.
Wracając do tematu rozprawki - zadaję pytanie. Ile ma być kryminału w kryminale by uznać go za kryminał? Moim zdaniem wątek kryminalny w tej książce na tle wątku obyczajowego jest tak rozbudowany, iż nazwałbym tą książkę "powieść obyczajowa z dodatkiem kryminału" Nawet i to byłoby całkiem znośne, jako że ostatnio kilka obyczajówek przeczytałem ze smakiem. Ale... Nie zobaczyłem też "doskonałości" wątku obyczajowego. Takie plecenie pięć po dziesięć co autorce przeciągiem na myśl nawiało. Nie będę przytaczał cytatów, ale kilka akapitów wprawiło mnie w szczerą konsternację. Domyślam się w jakiej bieliźnie kobieta nie chce się ukazać po raz pierwszy swemu wybrankowi, ale robić z tego wątek na całą stronę? Ponadto sztampowe wręcz cytaty co do funkcjonowania osób uwikłanych w przemoc w rodzinie. Czyżbym już był potępiony, a ta lektura to mój czyściec?
Z drugiej strony piszemy plusy. Przede wszystkim pozytywnym elementem książki jest to, że fabuła nie jest naciągana. Spokojna, realistyczna, adekwatna do możliwości człowieka zgodnie z jego rolą życiową. Sylwetki głównych bohaterów to zarysy postaci, które mijamy codziennie na ulicy (w tym przypadku o Szwedach mowa, bo tam się jednak akcja toczy). No i zakończenie, w którym akcja nabrała tempa i nawet zrobiło się ciekawie.
Sięgając wreszcie po książkę autorstwa Lackberg, poczułem się jak uczeń zmuszany do czytania lektur szkolnych. Sam sobie narzuciłem plan czytelniczy, zgodnie z którym wypada w tym roku zapoznać się z całą Sagą o Fjallbace. I sam sobie strzeliłem w kolano. Bo... Nie wypada rezygnować z celów, ustalonych dla siebie przez samego siebie. Więc na danym etapie możemy pociągnąć wątek dwutorowo - ja będę męczył się z Sagą lub Saga będzie męczyła się ze mną. Czas pokaże

Prawda o szynce czyli ile mięsa w mięsie (i ani słowa o treści)

Odgrzmiały już gromy dyskusji o Sadze o Fjallbace. Moje słowo więc mało co wniesie, co tym bardziej pozwala mi na zachowanie tła emocjonalnego wypowiedzi zgodnego z moim autentycznym stanem.

"Książki te nie ograniczają sie jedynie do intrygi kryminalnej, ale są to także doskonałe powieści obyczajowe...