Zacznę od tego, że ciężko nazwać tę powieść horrorem. Być może raz udało się Autorce sprawić, że odczuwałam lęk podczas czytania, niestety częściej irytowałam się zbyt rozwlekłymi opisami, dialogami. Bardzo irytowała mnie również postać Lyn i męża głównej bohaterki. Cóż jeszcze musiało się wydarzyć na ich oczach, żeby uwierzyli w istnienie duchów, etc?
Tajemnica domu i ich "upiorów" była całkiem interesująca, ale według mnie, Autorka mogła wcześniej rozwinąć akcję, a nie pod koniec utworu. Uwielbiam klimaty takich miejsc jak Belheddon Hall. Małomiasteczkowość tej okolicy dodała utworowi uroku. Z miejsca polubiłam Nat i Janet - ich osobowość oraz stanowczość. Niestety to chyba tyle, jeśli chodzi o plusy książki.
Na koniec dodam, że mimo kilku wtop w owej powieści, chętnie sięgnę jeszcze po twórczość Barbary Erskine.

Zacznę od tego, że ciężko nazwać tę powieść horrorem. Być może raz udało się Autorce sprawić, że odczuwałam lęk podczas czytania, niestety częściej irytowałam się zbyt rozwlekłymi opisami, dialogami. Bardzo irytowała mnie również postać Lyn i męża głównej bohaterki. Cóż jeszcze musiało się wydarzyć na ich oczach, żeby uwierzyli w istnienie duchów, etc?
Tajemnica domu i ich...

Przygodę z tą autorką zaczęłam od tej książki. I to był dobry wybór, jest to co uwielbiam, trochę mistyki, trochę thrillera, historia w tle, nieszczęśliwa dziewczyna sprzed wieków i współczesna matka bojąca się o dziecko.

Przygodę z tą autorką zaczęłam od tej książki. I to był dobry wybór, jest to co uwielbiam, trochę mistyki, trochę thrillera, historia w tle, nieszczęśliwa dziewczyna sprzed wieków i współczesna matka bojąca się o dziecko.

Joss jest dzieckiem adoptowanym. Postanawia odnaleźć swoich biologicznych rodziców. Dowiaduje się, że jej rodzice nie żyją, a ona dostaje w spadku piękny bardzo stary dwór. Sprowadza się do niego z mężem i synem i dopiero wtedy dowiaduje się, że dom jest nawiedzony.
"Dom ech" to typowa angielska książka grozy. Na początku atmosfera się zagęszcza, napięcie rośnie, ale później jest gorzej. Autorka traci rozpęd i powtarzające się podobne sceny zaczynają powoli nużyć.
Według mnie to najsłabsza powieść Barbary Erskine.

Joss jest dzieckiem adoptowanym. Postanawia odnaleźć swoich biologicznych rodziców. Dowiaduje się, że jej rodzice nie żyją, a ona dostaje w spadku piękny bardzo stary dwór. Sprowadza się do niego z mężem i synem i dopiero wtedy dowiaduje się, że dom jest nawiedzony.
"Dom ech" to typowa angielska książka grozy. Na początku atmosfera się zagęszcza, napięcie rośnie, ale...

Zachwyciłam się tą książką! Pierwsze moje spotkanie z Barbarą Erskin i takie udane! Pochłonęłam w 2 dni. Nie sposób oderwać się od czytania. Książka idealna na zimne wieczory z herbatą i kocem. Momentami serce szybciej mi zabiło ze strachu - pierwszy raz mi się to zdarzyło podczas czytania.

Zachwyciłam się tą książką! Pierwsze moje spotkanie z Barbarą Erskin i takie udane! Pochłonęłam w 2 dni. Nie sposób oderwać się od czytania. Książka idealna na zimne wieczory z herbatą i kocem. Momentami serce szybciej mi zabiło ze strachu - pierwszy raz mi się to zdarzyło podczas czytania.

Nie do końca byłam przekonana czy chcę przeczytać tę książkę (okładka nie motywuje...),ale kiedy spojrzałam na opis z tyłu, spodobał mi się na tyle, że postanowiłam spróbować. I nie żałuję. Książka wciąga od pierwszej strony i naprawdę trudno się od niej oderwać.
Główną bohaterką jest Joss Grant, kobieta adoptowana w dzieciństwie, która postanawia odnaleźć swoją biologiczną matkę. Niby nic niezwykłego, przecież mnóstwo ludzi jest adoptowanych i często decydują się prędzej czy później na podjęcie próby poznania swojej przeszłości. Nie inaczej było z Joss. Kobieta dowiaduje się, że jej rodzona matka zmarła kilka lat wcześniej, ale w toku poszukiwań okazuje się, że zapisała jej w testamencie dom. Trochę dziwne wydaje się to, że zaznaczyła pewien warunek jego otrzymania. Joss miała się sama zgłosić do adwokata, u którego matka pozostawiła swoją ostatnią wolę, a nie odwrotnie. Prawnik miał bowiem zakaz poszukiwania i kontaktowania się z nią...
Dom spada kobiecie jak manna z nieba, bo właśnie znalazła się z rodziną w naprawdę ciężkiej sytuacji. Wspólnik jej męża zniknął z wszystkimi pieniędzmi, zostawiając ich z niczym. Postanawiają więc przenieść się do rodzinnego domu Joss o tajemniczej nazwie Belhedon Hall. Wkrótce okazuje się, że o domu tym krążą jednak straszne historie. Ludzie mówią, że jest nawiedzony, że ciąży na nim klątwa. Joss powoli odkrywa kolejne karty historii swojej rodziny i nie są to bynajmniej radosne wieści. Okazuje się, że bardzo wiele osób zmarło w tym właśnie domu, z różnych przyczyn. Najczęściej były to nieszczęśliwe wypadki z udziałem małych dzieci, tylko chłopców. Poza tym dom jest ogromny, zimny i trochę straszny. Joss w miarę poznawania jego historii z różnych źródeł zaczyna wierzyć w plotki o duchach, które go zamieszkują. Jej mąż, rzecz jasna, ma odmienne zdanie i nie chce nawet słyszeć o wyprowadzce. Zresztą i tak nie mają na to pieniędzy. Co odkryła Joss przeszukując lokalne archiwa? Kto pomaga jej w odkrywaniu tajemnic domostwa? Czy faktycznie komuś z nich grozi niebezpieczeństwo? A może kobieta postradała zmysły od nadmiaru strasznych historii opowiadanych przez okolicznych mieszkańców? Trudno stwierdzić. Autorka nie ułatwia czytelnikowi zadania prezentując różne reakcje postaci i ich zdanie na ten temat. Jawa przeplata się ze snem, a świat duchów przenika się z tym realnym. Czyje samochodziki znajduje synek Joss? Dla kogo zostawiane są białe róże? Kim są Georgie i Sam? Ile osób będzie musiało zginąć, zanim Joss dowie się czegoś konkretnego i odkryje źródło zła panoszącego się w jej domu? Wszystkiego dowiecie się z książki, która naprawdę wciąga. Polecam tym, którzy lubią się trochę bać ;-)
Jeden punkt odjęłam za zbyt wiele powtarzających się wciąż i wciąż "białych jak śnieg twarzy" i temu podobnych opisów stanu emocjonalnego bohaterów :-)

Nie do końca byłam przekonana czy chcę przeczytać tę książkę (okładka nie motywuje...),ale kiedy spojrzałam na opis z tyłu, spodobał mi się na tyle, że postanowiłam spróbować. I nie żałuję. Książka wciąga od pierwszej strony i naprawdę trudno się od niej oderwać.
Główną bohaterką jest Joss Grant, kobieta adoptowana w dzieciństwie, która postanawia odnaleźć swoją...

Szok! 490 stron o Marynizmie (czyli o pewnej części ciała Maryni). Wielki szacun dla autorki, która potrafiła tak rozwlec książkę a akcję umieścić na ostatnich 50 stronach. Ja osobiście uważam że to jest ogromny wyczyn i nie każdy pisarz w ogóle będzie to potrafił.
BlessU.

Szok! 490 stron o Marynizmie (czyli o pewnej części ciała Maryni). Wielki szacun dla autorki, która potrafiła tak rozwlec książkę a akcję umieścić na ostatnich 50 stronach. Ja osobiście uważam że to jest ogromny wyczyn i nie każdy pisarz w ogóle będzie to potrafił.
BlessU.

Fascynująca opowieść z pogranicza jawy i snu. Stara rezydencja i duchy. Realizm i magia. Świat współczesny miesza się z odległą epoką dawnych władców i ich rycerzy. Czytałam dawno, ale do dziś pamiętam towarzyszące temu emocje i słyszę głosy duchów. Uwielbiam takie książki, gdzie w teraźniejszość wplecione są stare legendy, a jeśli rozgrywają się w murach liczących ładnych kilka wieków czego chcieć więcej? Czytelnik znajdzie tu sporo wzruszeń, niepokojów i napięć, momenty grozy i radości. Gorąco polecam, ale raczej proszę nie czytać przed snem.

Fascynująca opowieść z pogranicza jawy i snu. Stara rezydencja i duchy. Realizm i magia. Świat współczesny miesza się z odległą epoką dawnych władców i ich rycerzy. Czytałam dawno, ale do dziś pamiętam towarzyszące temu emocje i słyszę głosy duchów. Uwielbiam takie książki, gdzie w teraźniejszość wplecione są stare legendy, a jeśli rozgrywają się w murach liczących ładnych...

Niby horror czy triller, więc napięcie narasta, ale jakoś tak powoli, niemrawo, że nie czuje się dreszczyku strachu :)
Można przeczytać, ale nie "powala"

Niby horror czy triller, więc napięcie narasta, ale jakoś tak powoli, niemrawo, że nie czuje się dreszczyku strachu :)
Można przeczytać, ale nie "powala"

Magia, magia, magia..

Magia, magia, magia..

Całkiem dobry horrorek, jeden z nielicznych który przeczytałam drugi raz, polecam, warto czytnąć;)

Całkiem dobry horrorek, jeden z nielicznych który przeczytałam drugi raz, polecam, warto czytnąć;)