Kurczę, kurczę. Książka czekała na mnie kilka miesięcy, bo od razu po zakupie przeczytałam zakończenie i potem już straciłam motywację do powiedzenia ostatecznego "Papa!", skoro wiedziałam do czego wszystko będzie prowadzić. :-P W końcu już mi było żal tej książki, tym bardziej, że ucierpiała przez moje karygodne uzależnienie podczytywania zakończeń (odstawiam!, ale jak widać - nie zawsze wychodzi), więc wzięłam się w garść i "Legenda. Patriota" został przeczytany w jedno popołudnie.

Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego zakończenia (to znaczy - jeszcze przed pierwszym jego podczytaniem :). Chociaż mniej lub bardziej nieistotne szczegóły troszkę mnie tutaj uwierały, to oceniam ostatnią część trylogii na plus. Tym bardziej, że autorka wyszła od pierwszej części naprawdę obronną ręką, niszcząc ten hermetyczny słoik, w jakim zamknęła Kolonie i Republikę, pokazując czytelnikowi realia innych państw. Bardziej uszczknęła nam tego świata niż nas nim obdarowała - to fakt - ale jednak coś było. Coś się zmieniło. Poza tym bardzo mnie tutaj uderzył fakt, że Ameryka stała się takim trzecim światem, niczym Afryka teraz, w porównaniu z innymi krajami przedstawionymi przez Lu.

I to zakończenie. Rany. No dziwne. Dwa razy je przeczytałam i po żadnym z nich nie przywykłam.
Autorka chyba pomyślała, że bohaterom przyda się dorosnąć. Co byłoby fajne, gdyby nie fakt, że przez te dorastanie stali się innymi ludźmi (jak mi się wydaje) i zabrakło mi... no June i Daya mi zabrakło w tym zakończeniu! Bohaterowie wydawali mi się jacyś tacy nie swoi, ale chyba nie można mieć wszystkiego.

Kurczę, kurczę. Książka czekała na mnie kilka miesięcy, bo od razu po zakupie przeczytałam zakończenie i potem już straciłam motywację do powiedzenia ostatecznego "Papa!", skoro wiedziałam do czego wszystko będzie prowadzić. :-P W końcu już mi było żal tej książki, tym bardziej, że ucierpiała przez moje karygodne uzależnienie podczytywania zakończeń (odstawiam!, ale jak...