Pora na ostatni tom trylogii Marie Lu. Na początek podziękuję gorąco autorce, że "definitywnie" zakończyła przygody June i Daya... Nie mam nic przeciwko kompozycji otwartej. Ba! Zawsze uważałam, że to oznaka inteligencji autora i próba inteligencji czytelnika. Ale tym razem tego nie kupuję. Mam tylko nadzieję, że taki zakończenie nie jest zapasową furtką na napisanie jeszcze jednej części pt: "10 lat później". No dobrze... A teraz po kolei. Od wydarzeń rozpoczynających trylogię minął mniej więcej rok. Władzę w Republice sprawuje Anden, a June szkoli się na Pricepsę Senatu (swoją drogą, fatalna nazwa). Day wyjechał ze stolicy i żyje spokojnie wraz z bratem. Do chwili, w której w Koloniach wybucha epidemia. Wróg żąda od Republiki dostarczenia antidotum. W przeciwnym wypadku grozi wojną. June ma za zadanie przekonać Daya z którym nie rozmawiała od dziesięciu miesięcy, aby pozwolił na badania brata i odnalezienie antidotum. Brzmi rewelacyjnie, prawda?

Pierwsze czterdzieści stron było torturą i nie odechciało mi się czytać. Potem (dzięki Bogu!) zrobiło się nawet ciekawie i zdarzało mi się odczuwać jakieś emocje. Tak, myślę, że pod względem stylu, języka i umiejętności wplatania emocji w opisywane wydarzenia ten tom jest najlepszy. Były nawet chwili, w których łza zakręciła mi się w oku. I udało mi się trochę "wkręcić" w akcję. Uważnie śledziłam poczynania bohaterów. Tak jak w pierwszej części tak i tym razem lepiej czytało mis się rozdziały, w których narrację prowadziła June. Choć trochę irytowały mnie zmiany jakie w niej zaszły. Gdzie podziały się lata szkolenia wojskowego, wybitne umiejętności, analityczny umysł i niebywała inteligencja? Wszystkie te cechy zanikały stopniowo już w "Wybrańcu" a tym razem nie ma ich prawie wcale. Jedynym elementem łączącym June z "Patrioty" z June z początków trylogii są ciągle dokonywane obliczenia. Bohaterka wciąż mierzy wzrokiem wymiary pomieszczeń do których wchodzi lub odległość jaką musi pokonać pocisk, by strzał był celny. Brawurowa akcja na dachu podczas, której June morduje kilku żołnierzy Kolonii, aby osłonić Daya była niewiarygodna i nudna. Jak na jeden z ważniejszych zwrotów akcji w trylogii to Lu się nie postarała...

Ciąg dalszy recenzji: http://morderczynimarzen.blogspot.com/2015/09/legenda-patriota-marie-lu.html

Pora na ostatni tom trylogii Marie Lu. Na początek podziękuję gorąco autorce, że "definitywnie" zakończyła przygody June i Daya... Nie mam nic przeciwko kompozycji otwartej. Ba! Zawsze uważałam, że to oznaka inteligencji autora i próba inteligencji czytelnika. Ale tym razem tego nie kupuję. Mam tylko nadzieję, że taki zakończenie nie jest zapasową furtką na napisanie...