"Ogień" to drugi tom serii młodzieżowej, która zbiera bardzo dużo pozytywnych opinii. I co tu się dziwić, w końcu historia jest niebanalna i dobrze poprowadzona akcja sprawia, że czytelnik zagłębia się w lekturze coraz bardziej. Przynajmniej tak było w tomie pierwszym, a jak na jej tle wypadła kontynuacja?

W tej części spotykamy się kolejny raz z mieszkańcami Engelfors, tylko tym razem z pięcioma Wybrańcami. Anna-Karin, Ida, Linnea, Minoo i Vanessa to dziewczyny, które na pozór nic nie łączy. Każda z nich prowadzi własne życie towarzyskie, codziennie borykają się z własnym bagażem doświadczeń. Ale los połączył ich czymś szczególnym. Teraz muszą wspólnie zmagać się z siłami nadprzyrodzonymi. Problemy, którym zaradziły wcześniej powracają i to w zupełnie innej postaci. Miasteczko znów jest opętane przez demony, a zło przychodzi z najmniej oczekiwanej strony. Czy Wybrańcy poradzą sobie i z tymi przeciwnościami? Czy uda im się przywrócić względny porządek? I najważniejsze pytanie - komu można ufać, a kto okaże się zdrajcą? Odpowiedź wcale nie jest taka prosta, jak się mogłoby wydawać.

Nie mogłam się doczekać kolejnego spotkania z mieszkańcami Engelfors. Mats Strandberg i Sara Bergmark Elfgren kolejny raz stworzyli coś niesamowitego. Z na pozór zwyczajnej historii stworzyli ciekawą i wciągającą powieść. Bohaterowie są jak najbardziej realni, tacy z krwi i kości, z zaletami, a także wadami, jak to w życiu rzeczywistym bywa. Nie są to postacie przerysowane, wręcz przeciwnie. Czytelnik ma szansę obdarzyć życzliwością któregoś z bohaterów i to niekoniecznie tych głównych. Drugoplanowi są równie interesujący, posiadają swoje specyficzne cechy. Uważam, że jeżeli chodzi o bohaterów to autorom się udało stworzyć plejadę różnorodnych charakterów i portretów psychologicznych.

Sama historia opisana przez szwedzki duet przedstawia się ciekawie. Wciąga od pierwszych stron, dużo się dzieje. Jest sporo zwrotów akcji, które powodują szybsze bicie serca. Dobrze skonstruowana fabuła, różnorodność wątków, spójne ich połączenie, zręczne przemieszczanie się między nimi i plastyczne, barwne opisy to charakterystyczne cechy "Ognia". Nie sądziłam, że kontynuacja może być napisana na podobnym poziomie niż tom pierwszy. Pokuszę się o stwierdzenie, że drugi tom jest zdecydowanie lepszy! Ciekawszy, obszerniejszy, ale nie przegadany. Wiele sytuacji ma tu miejsce, co sprawia, że czytelnik nie nudzi się przy takiej "cegiełce". W tej części nie widać rozbieżności między stylem autorów, co miało miejsce w "Kręgu". Widać, że powieść została napisana starannie.

Całość wywarła na mnie ogromne wrażenie. Nie chcę zdradzać żadnego szczegółu, bo w blogosferze jest sporo osób, które nie miały do czynienia z tą serią. Ale mogę zagwarantować, że choć "Ogień" posiada naprawdę sporo stron to historia opowiedziana na jej kartach jest wciągająca, nietuzinkowa, niebanalna. Jest to naprawdę dobrze napisana powieść młodzieżowa. I odnajdzie się w niej nie tylko osoba młoda, ale także starsza, która posiada choć troszkę otwarty umysł i wyobraźnię. Osobiście polecam i nie mogę doczekać się tomu trzeciego!

"Ogień" to drugi tom serii młodzieżowej, która zbiera bardzo dużo pozytywnych opinii. I co tu się dziwić, w końcu historia jest niebanalna i dobrze poprowadzona akcja sprawia, że czytelnik zagłębia się w lekturze coraz bardziej. Przynajmniej tak było w tomie pierwszym, a jak na jej tle wypadła kontynuacja?

W tej części spotykamy się kolejny raz z mieszkańcami Engelfors,...