Pozycja ciekawa acz kolwiek strasznie druga. To druga część trylogii krąg. Pojawia się więcej magii, a tam gdzie magia też musi się pojawić organizacja, która próbuje wszystko kontrolować. Czy się jej uda? Czy wybrane w końcu osiągną swój cel ?

Pozycja ciekawa acz kolwiek strasznie druga. To druga część trylogii krąg. Pojawia się więcej magii, a tam gdzie magia też musi się pojawić organizacja, która próbuje wszystko kontrolować. Czy się jej uda? Czy wybrane w końcu osiągną swój cel ?

Sara Bergmark Elfgren i Mats Strandberg, znani jako współautorzy bestsellerowego thrillera "Krąg", powracają z drugą częścią serii, zatytułowaną "Ogień". To historia sześciu nastoletnich czarownic z miasteczka Engelfors, które muszą stawić czoła kolejnym wyzwaniom i tajemnicom, które zagrażają ich światu.

W "Ogniu" Wybrańcy rozpoczynają drugi rok nauki w liceum, pełni oczekiwania na kolejny ruch demonów. Jednak tym razem zagrożenie przychodzi z nieoczekiwanej strony, a Engelfors staje się miejscem, w którym splatają się przeszłość i teraźniejszość. Autorzy konstruują coraz bardziej mroczną i tajemniczą atmosferę, w której żywi spotykają umarłych, a Krąg Wybrańców zostaje jeszcze bardziej zacieśniony.

Sara Bergmark Elfgren, pisarka, blogerka i autorka scenariuszy, oraz Mats Strandberg, pisarz i niezależny dziennikarz, łączą swoje umiejętności twórcze, tworząc opowieść o młodych czarownicach, które muszą odnaleźć się w niezwykłym świecie pełnym magii i niebezpieczeństw. Ich współpraca przynosi fascynujące spojrzenie na mroczne i tajemnicze aspekty życia, które skrywają się w Engelfors.

Niestety, mimo interesującej koncepcji i napięcia w poprzedniej części serii, "Ogień" nie rozwija swojego potencjału. Fabuła nieco traci na dynamice i niektóre wątki są niezadowalająco rozwinięte. Postacie, które miały być centralnym punktem historii, nie zawsze są wystarczająco rozbudowane i ich motywacje wydają się niejasne.

Pomimo tych wad, "Ogień" nadal przyciąga czytelnika swoją tajemniczością i magią, ale brakuje mu pełnego rozmachu i satysfakcjonującego rozwiązania. Sara Bergmark Elfgren i Mats Strandberg mają talent do tworzenia atmosfery, ale w tym przypadku nie wszystko układa się idealnie.

Ocena 4/10 odzwierciedla moje odczucia wobec tej książki, która ma swoje momenty, ale nie spełnia oczekiwań w pełni. Mimo to, dla fanów poprzedniej części serii, może być wartościowym kontynuowaniem przygody w świecie czarownic z Engelfors.

Sara Bergmark Elfgren i Mats Strandberg, znani jako współautorzy bestsellerowego thrillera "Krąg", powracają z drugą częścią serii, zatytułowaną "Ogień". To historia sześciu nastoletnich czarownic z miasteczka Engelfors, które muszą stawić czoła kolejnym wyzwaniom i tajemnicom, które zagrażają ich światu.

W "Ogniu" Wybrańcy rozpoczynają drugi rok nauki w liceum, pełni...

Druga część o wiele lepsza od pierwszej. Uwielbiam to w jaki sposób rozwijają się tam niektóre relacje!

Druga część o wiele lepsza od pierwszej. Uwielbiam to w jaki sposób rozwijają się tam niektóre relacje!

09.01.2015r. oceniłam tą książkę na 7/10.
Teraz daję 8/10, bo była naprawdę wciągająca i zaskakująca pod koniec. Bohaterki są troszkę lepsze niż w 1 części, bo skupiamy się bardziej na ich relacjach między sobą, a nie kompleksach poszczególnych z nich. Cieszę się, że widzę w nich poprawę, bo właśnie bohaterki najbardziej przeszkadzały mi w 1 części. Nie mogę się doczekać Klucza, bo będzie to moje pierwsze spotkanie z tą książką.

09.01.2015r. oceniłam tą książkę na 7/10.
Teraz daję 8/10, bo była naprawdę wciągająca i zaskakująca pod koniec. Bohaterki są troszkę lepsze niż w 1 części, bo skupiamy się bardziej na ich relacjach między sobą, a nie kompleksach poszczególnych z nich. Cieszę się, że widzę w nich poprawę, bo właśnie bohaterki najbardziej przeszkadzały mi w 1 części. Nie mogę się doczekać...

Strasznie długo mi się ją czytało. Drugi tom już mi się nie spodobał tak jak pierwszy ...

Strasznie długo mi się ją czytało. Drugi tom już mi się nie spodobał tak jak pierwszy ...

Kolejna część przygód ‘Wybrańców z Engelfors’, do której podchodziłam z lekkim przymusem, ale i skrytą nadzieją, że akcja się rozkręci, a autorzy zaskoczą. Częściowo się spełniło…
Tak samo jak w poprzedniej części książka zaczyna się ciekawie. W tym wypadku, postać Nicolaus’a musi zmierzyć się z tzw. ‘demonami przeszłości’. Jego historia jest ciekawa i muszę przyznać, że w tym przypadku autorzy sprostali zadaniu. Stworzyli intrygujący wątek z przeszłości, jednak postawa mężczyzny (początkowo) jest strasznie ‘dziecinna’. Po przewodniku spodziewałam się trochę więcej… no, ale cóż poradzić. Jeśli chodzi o główne bohaterki, to niestety tak samo jak w pierwszej części trylogii, ich nastoletnie problemy przyćmiewają magiczny wątek. Jestem zawiedziona, że autorzy w tym wypadku nie zrobili nic. Ich miłosne perypetie są bardzo przewidywalne i nieraz miałam ochotę krzyknąć ‘zrób to, na co czekasz idiotko’. Niestety nie mam żadnego wpływu na ciąg wydarzeń… Mam dziwne wrażenie, że autorzy chcieli na tym polu zamieszać, splatając uczucia bohaterów w taki sposób, aby czytelnicy wyczekiwali z zapartym tchem, kto, z kim się prześpi, albo, kto kogo znienawidzi. Rozumiem, że zapewne wielu z was wybrało swoich faworytów i trzyma za nich (i ich miłość) kciuki, jednak mnie żadna z głównych postaci nie wydaje się ciekawa, a wręcz nazwałabym je nudnymi. Jednakże jakimś sposobem autorzy spełnili moją prośbę z recenzji poprzedniej części i rozwinęli wątek Mony Manstrale. Kobieta prowadząca Kryształową Grotę dalej pozostaje bardzo tajemniczą czarownicą i wydaje się balansować na pograniczy dobra ze złem. Jej nietuzinkowe zachowania i czyny sprawiają, że stała się jedyną bohaterką, której losów i przeszłości jestem ciekawa. Z jednej strony pomaga naszym Wybrańcom, ale głównie na uwadze ma swój interes (prawdziwa biznes women).
Samo zakończenie tej części, którego nie zdradzę, tym razem udało się autorom. Balansowanie na pograniczu znajomości i zemsty jest trudne, ale wyszło im dobrze. Bez wątpienia stało się zaletą tej części. Książka napisana jest lekko, jednakże nigdy nie lubiłam połączenia fantastyki z licealnymi problemami, ale jeżeli wy takie lubicie to przeczytajcie.

Kolejna część przygód ‘Wybrańców z Engelfors’, do której podchodziłam z lekkim przymusem, ale i skrytą nadzieją, że akcja się rozkręci, a autorzy zaskoczą. Częściowo się spełniło…
Tak samo jak w poprzedniej części książka zaczyna się ciekawie. W tym wypadku, postać Nicolaus’a musi zmierzyć się z tzw. ‘demonami przeszłości’. Jego historia jest ciekawa i muszę przyznać, że w...

Trylogię Engelsfors, czyli Krąg, Ogień i Klucz, taktuję jak jedną łączną całość i tak też ją oceniam. Każda z powieści pochłonęła mnie całkowicie, czytało mi się je przyjemnie i z lekkością.
Sam zarys historii przypomina nieco znaną z komiksów serię „W.i.t.c.h.” na której się wychowałam, czy też azjatycką „Sailor Moon”, jednak nieco doroślejszą, w której poza magicznymi scenkami, główne bohaterki borykają się z codziennym życiem, które nie jest tak proste, jak w przypadku ich bardziej dziecinnych komiksowych odpowiedników. W cyklu powieści pojawiają się takie elementy jak alkohol, seks, homoseksualizm, trudne relacje rodzinne, narkotyki, przemoc, zaburzenia depresyjno - nerwicowe, prześladowanie w szkole czy samobójstwa, co czyni ją w mojej ocenie bardziej autentyczną. Prawdopodobnie dlatego seria pochłonęła mnie niesamowicie, pomimo w swoim zamierzeniu młodzieżowego charakteru.
Cała historia od pierwszego tomu, opis bohaterek, ich zmiany i dorastania, sukcesów i porażek, aż do ostatnich stron III tomu, stanowi dla mnie zgrabną, swoistą całość, doprowadzoną od początku do końca, z podomykanymi wątkami.
Każdy tom wypełniony po brzegi jest akcją, dzięki czemu czytelnik nie ma chwili na nudę. Życie prywatne (to mniej magiczne) bohaterek też nie pozostawia wielu chwil na spokojny oddech, jak to u nastolatek – jest emocjonalnie i intensywnie. Na gratulacje zasługuje dobre zbilansowanie elementów magicznych i prozy życia oraz zgrabne przeplatanie ich między sobą.
Podsumowując, seria powieści była dla mnie fantastyczną przygodą, a przez ten czas naprawdę zżyłam się z głównymi bohaterkami i bardzo je polubiłam. Tutaj każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie, magicznego albo bardziej życiowego, trudne tematy, ciężkie wybory, ale i wesołe chwile. Z całego serca polecam, nie tylko młodzieży, ponieważ i dorosły znajdzie tu coś dla siebie.

Trylogię Engelsfors, czyli Krąg, Ogień i Klucz, taktuję jak jedną łączną całość i tak też ją oceniam. Każda z powieści pochłonęła mnie całkowicie, czytało mi się je przyjemnie i z lekkością.
Sam zarys historii przypomina nieco znaną z komiksów serię „W.i.t.c.h.” na której się wychowałam, czy też azjatycką „Sailor Moon”, jednak nieco doroślejszą, w której poza magicznymi...

Wypożyczyłam mimo, ze pierwsza część tego tryptyku już mi się nie bardzo podobała. No cóż dodać do tamtej opinii - warstwa fantasy dość słaba, a obyczajowo ta książka jest jak dla mnie mocno bulwersująca: relacje homoseksualne, depresyjne matki, dzieci wychowywane bezstresowo, kobiety półprostytutki, szkoła jest be i do de... czy to jest powieść dla młodzieży? Jakie są wzorce życia rodzinnego, społecznego. Przygody Tolka Banana z młodocianym ormowcem w roli głównej wartościowsze były!

Wypożyczyłam mimo, ze pierwsza część tego tryptyku już mi się nie bardzo podobała. No cóż dodać do tamtej opinii - warstwa fantasy dość słaba, a obyczajowo ta książka jest jak dla mnie mocno bulwersująca: relacje homoseksualne, depresyjne matki, dzieci wychowywane bezstresowo, kobiety półprostytutki, szkoła jest be i do de... czy to jest powieść dla młodzieży? Jakie są...

upaść w mrok

Może zaczynanie trylogii od środka nie jest dobrym pomysłem, wszystkie pedantyczne jednostki z pewnością właśnie przestały mnie lubić. Ale to ciekawe doświadczenie, bo jednak nie znasz początku historii, powieść pełna jest tajemnic i brakuje zgrzytów w postaci nastolatek poznających świat nadnaturalny. Cieszę się więc, że zaczęłam od drugiego tomu sagi KRĄG.

w skrócie: opowieść o nastoletnich czarownicach z Engelsfors

Jak już mówiłam, brakuje pierwszego wrażenia związanego z dowiedzenia się przez dziewczęta o ich nowej mocy, wynaturzeniu i innych magicznych zdolnościach. To bardzo częsty, wręcz już przejedzony motyw w literaturze młodzieżowej, więc gdybym dostała w ręce pierwszą część KRĄG to podejrzewam, że reakcją z mojej strony byłoby jedynie narzekanie. A tak, OGIEŃ wciąga już od pierwszej strony, porywa w wir akcji i zagadek. Razem z Minno, Idą, Vanessą, Linee`ą, Anną-Karin próbujemy przeprowadzić śledztwo i dowiedzieć się, kto został pobłogosławiony przez demony. Przeżywamy też trudy życia codziennego, problemy z chłopakami i nauką w liceum.

Wiadomo, to nie jest lektura o wzniosłej tematyce, ale lekka i przyjemna młodzieżówka, która wciąga i mimo swoich siedmiuset stron nie nuży. Naprawdę mnie pochłonęła, nie mogłam oderwać się od Ognia dopóki nie przeczytałam ostatniej strony. Co prawda, po takim budowaniu napięcia, liczyłam, że finał będzie bardziej spektakularny, a tu autorzy poświęcili zaskakująco mało miejsca głównej walce "dobra ze złem".

Plusem jest też to, że Strandberg i Elfgen nie boją się uśmiercać swoich bohaterów. Sprawia to, że książka jest jeszcze bardziej wciągająca i wydaje się być bardziej rzeczywista, a postaci nie są otoczone pancernym murem ochronnym. Dzięki temu są ludzcy, możemy drżeć o ich życie i zastanawiać co będzie dalej.

Nie pamiętam, kiedy ostatni raz udało mi się w takim tempie przeczytać tak pokaźnych rozmiarów powieść. Dlatego będę chwalić OGIEŃ za to, że pochłania i mimo oklepanych tematów buduje pierwiastek świeżości i gwarantuje naprawdę wyśmienitą historię o czarownicach, które zostały wybrane do ochrony świata przed apokalipsą.

Nie wiem tylko co zrobić teraz, przeczytać tom pierwszy KRĄG czy trzeci KLUCZ?

upaść w mrok

Może zaczynanie trylogii od środka nie jest dobrym pomysłem, wszystkie pedantyczne jednostki z pewnością właśnie przestały mnie lubić. Ale to ciekawe doświadczenie, bo jednak nie znasz początku historii, powieść pełna jest tajemnic i brakuje zgrzytów w postaci nastolatek poznających świat nadnaturalny. Cieszę się więc, że zaczęłam od drugiego tomu sagi...

Kolejny raz myślę, że książka bardziej by mi się spodobała, gdyby bohaterki były 10 lat starsze lub ja 15 młodsza. Sporo tu nastoletnich problemów, które momentalni wyprzedzały wątek magiczny, a to on raczej powinien być głównym wątkiem. Powieść jednak ma coś w sobie. Chce się czytać dalej, gdyż ciekawi co się stanie z dziewczynami. Są także, tak jak w pierwszej części wątki, których ja nie rozumiem. „Rada” czegoś zapomniała, Przewodnik opuszcza dziewczyny.. Może ostatnia część będzie całkiem logiczna.

Kolejny raz myślę, że książka bardziej by mi się spodobała, gdyby bohaterki były 10 lat starsze lub ja 15 młodsza. Sporo tu nastoletnich problemów, które momentalni wyprzedzały wątek magiczny, a to on raczej powinien być głównym wątkiem. Powieść jednak ma coś w sobie. Chce się czytać dalej, gdyż ciekawi co się stanie z dziewczynami. Są także, tak jak w pierwszej części...