Podczas poprzedniej mojej opinii nie doceniłam tej książki. Tym samym, wczytując się dokładnie w rozdział o kanarkach, musiałam podwyżyć swoją ocenę dla tej książki i zedytować opinię- uznałam że dawka wiedzy o kanarkach, którą Autor zaserwował w roku 1991, zasługuje na wyróżnienie. A może ja też dorosłam, żeby zrozumieć te wszystkie tabelki zawarte w książce? (Rozdział o kanarkach jest rozdziałem dla zaawansowanych, amator może się tutaj pogubić!).
Przeczytałam wiele książek o hodowli ptaków egzotycznych, jednak kiedy tylko mam okazję- sięgam po książkę, której dotąd nie czytałam i siłą rzeczy- porównuję z przeczytanymi już publikacjami. W przypadku tej konkretnej pozycji jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, a dodam tutaj, że książka pochodzi z początku lat 90-tych XX wieku!
Solidna dawka wiedzy, zaserwowana przez Autora, zadowoli zarówno początkujących, którzy dowiedzą się wszystkiego o warunkach utrzymania i charakterach wymarzonego ptaka- papugi, astryldów, kanarka czy też nielicznych ptaków innych rzędów, które również bywają trzymane w domowej bądź przydomowej hodowli (np. przepiórka, gołąbek diamentowy i in.).
O ile jednak opisy papug, astryldów i pozostałych ptaków mogę uznać po prostu za dokładne i poprawne, swoistą perełkę stanowi w tej książce część dotycząca kanarków. Widać, iż to właśnie te małe, śpiewające ptaszki skradły serce Autora. Jestem jednak pod ogromnym wrażeniem, że w 1991 roku powstała książka opisującą takie niuanse hodowli kanarków, które nawet dzisiaj bywają omawiane na tematycznych grupach w internecie. W literaturze jest to pierwsza publikacja (nie licząc prasy fachowej, która siłą rzeczy jest na bieżąco) gdzie opisano kanarki z grupy melaniny pastelowej, przedstawiono tabelkę wd której kanarki są oceniane i grupowane na konkursach C.O.M./O.M.J. oraz omówiono ją! A żeby to zrobić, trzeba włożyć w zadanie nie tylko mnóstwo pracy, ale mieć też wiedzę o kanarkach w przysłowiowym "małym palcu". Nieskromnie przyznam, iż wątpiłam, że nauczę się jeszcze czegoś o kanarkach z jakiejś książki- a jednak! Jakiś czas temu zaczęłam zastanawiać się nad pewnym towarzyszącym podstawowej barwie faktorze, który oznaczany jest literką "S", ale w dyskusjach z innymi hodowcami zawsze słyszałam, żebym nie zawracała sobie tym głowy (!)- pomimo iż ów faktor do dziś istnieje w tabeli, którą trzeba wypełnić, zgłaszając swojego kanarka na wystawę. Faktor ten sprawia, że barwa z żółtej staje się "cytrynowa", a z czerwonej- ogniście czerwona. Pan Paweł Pogodała- za co mu ogromnie dziękuję- jest pierwszą osobą, która zmierzyła się z tym zagadnieniem i opisała je. Znalazłam odpowiedź na problem, który męczył mnie od kilku lat i mam teraz świadomość, że moje rozumowanie szło dobrym torem- duża satysfakcja. Jednak nie będę opisywać tak zawiłych tajników hodowli- natomiast z całego serca pragnę uświadomić właścicielom i hodowcom kanarków, że nie zawsze te najnowsze książki są tymi najlepszymi. Rzecz jasna, mutacje które były w tamtym czasie uznane (a których w Polsce można było szukać na darmo) są opisane dokładnie, Autor nie pomija takich "szczegółów" jak geneza powstania mutacji oraz sposób dziedziczenia. Tłumaczy, które odmiany kanarków z grupy melanin klasycznych można łączyć z jakimi melaninami tzw. pastelowymi- co w tamtym czasie musiało być wielką nowością, gdyż nawet dzisiaj niektóre mutacje są u nas nieosiągalne i gdy ktoś chce zakupić ptaki np. phaeo, musi "jechać na zakupy" do Włoch. Tym większy szacunek dla Autora! Owszem, ktoś mógłby się przyczepić i pomyśleć skąd gwarancja, że uwagi są napisane przez p.Pogodałę, a nie "przepisane" ze standardów C.O.M.-owskich? Napiszę tyle: wystarczy przeczytać! Autor po prostu zna te ptaki jak własną kieszeń. Jedyne, co mi się nie podobało- w końcu coś musiało- to tablice barwne zamieszczone w książce, przedstawiające różne warianty kolorystyczne kanarków (mniej to się rzuca w oczy u innych ptaków). Rozumiem, że w 1991 roku (a nawet dzisiaj) ciężko- jeśli nie niemożliwie- było zdobyć zdjęcia takiej ilości kombinacji kanarków, jednak barwy w niektórych przypadkach są nieco przejaskrawione i nie przypominają w efekcie ptaka, którego mają przedstawiać. Lecz cóż to znaczy przy takiej dawce wiedzy i książce, która jest po prostu napisana rzetelnie? (Przypomnę może przepiękny album w formacie A4, który opiniowałam jakiś czas temu- o tematyce tej samej, z pięknymi zdjęciami, rzadkimi ptakami na zdjęciach i tyloma błędami, że zrezygnowałam z wymieniania ich, kiedy postanowiłam zaopiniować książkę. Skromna, ilustrowana rycinami książka autorstwa Pawła Pogodały, powstała ponad 25 lat temu to przy tamtym- skąd inąd efektownie się prezentującym albumie- prawdziwy skarb. Wszystkich miłośników kanarków gorąco namawiam, a raczej ujmę inaczej- to powinna być lektura obowiązkowa każdego hodowcy kanarków. Polecam z wielką przyjemnością. Brawo, Panie Pawle Pogodała!

Podczas poprzedniej mojej opinii nie doceniłam tej książki. Tym samym, wczytując się dokładnie w rozdział o kanarkach, musiałam podwyżyć swoją ocenę dla tej książki i zedytować opinię- uznałam że dawka wiedzy o kanarkach, którą Autor zaserwował w roku 1991, zasługuje na wyróżnienie. A może ja też dorosłam, żeby zrozumieć te wszystkie tabelki zawarte w książce? (Rozdział o...