Powiedzmy sobie szczerze podróżować każdy może. Może podróżować wewnątrz własnego państwa, za granicę, bliżej bądź dalej, jak finanse pozwolą. I każdy może napisać książkę, bo pojechał do jakiegoś państwa, poznał zwyczaje, jakiś obcokrajowców i już jest wielkim podróżnikiem.

Czym więc różni się "Zawsze o tym marzyłam" na tle tych wszystkich podróżniczych historii? Po pierwsze, nie młodą już bohaterką, Ritą, która mając ponad czterdzieści lat rozstaje się z mężem, sprzedaje cały dobytek i zaczyna podróżować. Po drugie, Rita jest koczowniczką, która nie ma stałego adresu, pomieszkuje w różnych państwach, powraca na jakiś czas do stanów i wyrusza w dalszą podróż. Po trzecie, nie jest to historia o miejscach, jest to raczej opowieść o spotkanych ludziach, o kulturze, gościnności i próbach bycia jedną z nich.

Autorka odwiedza najróżniejsze państwa, w tym Meksyk, Izrael, Tajlandię, Bali, Nikaraguę czy Gwatemalę, a także wiele innych miejsc. Jest podróżniczką od 26 lat, która ceni sobie znajomość z mieszkańcami. Aby móc podróżować, chociaż zauważmy od razu, że Ricie potrzebne są przede wszystkim pieniądze na samolot i początkowy wynajem(z czasem, poprzez znajomości i zapoznawanie się z ludzi bywa i tak, że ludzie odmawiają od niej brania pieniędzy), sprzedaje książki dla dzieci. Znajomym odwdzięcza się nauką angielskiego, a ci uczą ją kultury, kuchni, języka i tradycji.

Nie było łatwo. Znajomi pytali, czy upadła na głowę. Początkowo rozumieli, że to kryzys emocjonalny spowodowany rozwodem i nikt oprócz córki i syna nie rozumiał, że Rita tak właśnie chce żyć. Nie mieć stałego adresu, wynajmować skromne mieszkania/domki i ciągle podróżować. Nie było też trudno, bo dla chcącego nic trudnego. Autorka potrafiła odważyć się, wyruszyć w niebezpieczną przygodę i wbrew pozorom - nie zwariowała.

"Zawsze o tym marzyłam" to cudowna książka o poszukiwaniu własnych marzeń i o spełnianiu ich. To również wspaniała książka o ludzkiej życzliwości, obcej kulturze i ludziach, którzy w podróży szybko stają się przyjaciółmi. Podróżujący nie powinien nigdy oceniać, powinien akceptować. Warto wynieść z lektury akceptację dla odmienności.

Powiedzmy sobie szczerze podróżować każdy może. Może podróżować wewnątrz własnego państwa, za granicę, bliżej bądź dalej, jak finanse pozwolą. I każdy może napisać książkę, bo pojechał do jakiegoś państwa, poznał zwyczaje, jakiś obcokrajowców i już jest wielkim podróżnikiem.

Czym więc różni się "Zawsze o tym marzyłam" na tle tych wszystkich podróżniczych historii? Po...