Totalne zaskoczenie.
A w zasadzie powinnam napisać: kolejne totalne zaskoczenie, bowiem choćbym nie wiem jak nastawiała się na to co mnie czeka, zawsze kiedy otwieram książkę, King mnie zaskakuje.
Tym razem na cząsteczki rozłożyła mnie jego zdolność przeniknięcia umysłu i widzenia świata oczami ośmioletniej dziewczynki.
To jest największa zaleta tej powieści.
King fenomenalnie ukazanie jak dziecko postrzega rzeczywistość, którą zgotowali mu dorośli, jak trudno takiemu malcowi zrozumieć, że obok dobra jest tyle zła, z którym musi się zmagać. Jak mierzyć się z problemami świata dorosłych ma ktoś, kto chce tylko być kochany, czuć się bezpiecznie, i beztrosko przeżywać swoje dzieciństwo. Dla mnie, matki ośmiolatki, lektura "Podpalaczki" nie była  łatwą przeprawą.
Była naprawdę cholernie ciężka.
I muszę przyznać, że ciut zawiodłam się na zakończeniu, które, liczyłam, będzie dla Charlie łagodniejsze...chociaż z drugiej strony, ja, jako wieczna optymistka, dopisałam sobie kolejny rozdział...
"Podpalaczkę" polecam i dodam tylko, po raz nie wiem który, że kolejna powieść Kinga została niesłusznie okrzyknięta horrorem.
PS.
Dokładnie rok temu, przeczytałam "Dallas 63", pamiętam tę datę doskonale, nie tylko dlatego, że książkę tę uważam za najlepszą powieść Stephena Kinga pośród tych z którymi zetknęłam się do tej pory, ale również dlatego, że dziś obchodzi urodziny ktoś bardzo dla mnie ważny, komu zawdzięczam swoją przygodę z Mistrzem i nie tylko...  Korzystając więc z okazji: wszystkiego najlepszego, Dareczku!!!

Totalne zaskoczenie.
A w zasadzie powinnam napisać: kolejne totalne zaskoczenie, bowiem choćbym nie wiem jak nastawiała się na to co mnie czeka, zawsze kiedy otwieram książkę, King mnie zaskakuje.
Tym razem na cząsteczki rozłożyła mnie jego zdolność przeniknięcia umysłu i widzenia świata oczami ośmioletniej dziewczynki.
To jest największa zaleta tej powieści.
King...