[Ci, którzy NIE CZYTALI jeszcze Ciszy, powinni opuścić ten fragment]

Hank Millar nie żyje, co oznacza, że Nora musi podjąć decyzję – podporządkować się woli ojca i stanąć do walki jako dowódca Nefilów albo zadowolić Archaniołów i nie dopuścić do wojny. Nie ma pojęcia, co zrobić, ale wie, że może ufać Patchowi. Ale czy słusznie? Czy chłopak jej nie oszukuje? Na pewno ona nie mówi mu całej prawdy. Tegoroczny cheszwan jest nietypowy, pełen napięcia, niebezpieczny. Nora wraz z Patchem, Scottem i Dantem (tak to się odmienia?) szykują się do wojny między Nefilami a Upadłymi Aniołami. Komu można zaufać, kiedy każdy wydaje się być podejrzany?

[koniec małego spoilera]

Oficjalnie jestem porządnie wkurzona! Na panią Fitzpatrick i zakończenie Finale, a tym samym i zakończenie całej serii. Oczywiście interesowało mnie czy Nora będzie z Patchem (wiem, że można się tego domyślić, bo seria Szeptem należy do ''szczęśliwego'' gatunku paranormal romance, ale cicho-sza!). Tyle że porzucenie wątku reszty Nefilów (w tym Scotta!) i nie wyjaśnienie, co się z nimi stało po wojnie było – i jest – karygodne! Jak tak można?! Wiem, że Nora jest główną bohaterką i wokół niej kręci się cała akcja, ale nie dodanie choćby słowa o przegranych i wygranych było denerwujące. Ja naprawdę chciałam się dowiedzieć co z Nefilami!

„Idę do pokoju powalić głową o ścianę...”

Z drugiej jednak strony, Finale mnie pozytywnie zaskoczyło. Jest lepsze od Ciszy i mogę z czystym sumieniem nazwać go ''najlepszym tomem serii Szeptem''. Jak zwykle mogłabym zacząć się czepiać szybkości zdarzeń, ale tym razem tego nie zrobię. Dlaczego? Bo Finale czytało mi się z przyjemnością i to drobne uchybienie aż tak bardzo mi nie przeszkadzało. Zabawne momenty mieszały się tu ze smutkiem, grozą i kłamstwami. Ktoś snuł intrygę za intrygą i szczerze powiedziawszy, nie spodziewałam się, że zdrajcą okaże się akurat ta osoba.

NIEZDECYDOWANA NORA I NADOPIEKUŃCZY PATCH : Podtrzymuję swoją ostatnią ocenę wobec Nory – zmieniła się i to na dobre. Niestety został jej brzydki nawyk przesadnego analizowania wszystkiego i wiecznego zadręczania się swoim sumieniem. Irytowało mnie to. Najmniejsze nawet kłamstwo przyprawiało ją o nieprzespaną noc. Co do Patcha – traktował ją jakby była porcelanową lalką, mimo, iż twierdził, że zdaje sobie sprawę z tego, że Nora jest silna i wiele już widziała. Chciał ją trzymać z dala od wszelkich problemów. Na szczęście Nora nie zawsze go słuchała.

PECHOWA VEE : Za Vee do tej pory porządnie się nie wzięłam, ale czas to nadrobić. Ta to dopiero ma pecha... Pani Fitzpatrick chyba sama nie za bardzo polubiła tę dziewczynę i dokopywała jej, kiedy tylko Vee zaczynało się układać. Było mi jej trochę szkoda na końcowych stronach książki, ale szybko przypomniałam sobie jej zachowanie z Ciszy i ten żal jeszcze zelżał.

„Zostawiłam tam za wiele wspomnień. [...] Myślisz, że istnieje życie po śmierci?”

Finale jest porządnym zakończeniem serii i tę książkę mogę Wam polecić z czystym sumieniem. Momentami było zbyt słodko, jednak pewna sytuacja z końcówki książki doprowadziła mnie do łez i ataku histerii (zaczęłam rzucać poduszkami po pokoju). Gdyby nie ostatnich kilkanaście stron, które wiele psuje, Finale byłoby jednym z lepszych (ale nie najlepszych) przedstawicieli gatunku paranormal romance. Pani Fitzpatrick przyłożyła się do kulminacyjnego tomu i wykonała kawał dobrej roboty. Z racji tego, muszę trochę zaniżyć poprzednie oceny, żeby zgadzało się to z moimi odczuciami po skończeniu serii. Nie zmienia to jednak faktu, że Finale polecam!

[recenzja także tu: http://shadow-czyta.blogspot.com/2013/05/finale-becca-fitzpatrick.html]

[Ci, którzy NIE CZYTALI jeszcze Ciszy, powinni opuścić ten fragment]

Hank Millar nie żyje, co oznacza, że Nora musi podjąć decyzję – podporządkować się woli ojca i stanąć do walki jako dowódca Nefilów albo zadowolić Archaniołów i nie dopuścić do wojny. Nie ma pojęcia, co zrobić, ale wie, że może ufać Patchowi. Ale czy słusznie? Czy chłopak jej nie oszukuje? Na pewno ona...