Trzecia i ostatnia odsłona prywatnych śledztw prowadzonych przez grupke detektywów-amatorów z paryskiej kamienicy. Po długim okresie posuchy zabueraja sie oni za rozwiązanie kolejnej zagadki. Tempo niesamowite. Nieskromnie przyznam iż dopiero ten tom pozwolił mi domyśleć się deko wcześniej kto popełnił zbrodnie i z jakich powodów i jaki będzie finał ksiązki. Ale i tak czytałam do konca z wypiekami na twarzy. Jestem ponad 3 razy starsza od najmłodszego detektywa a siedziałam z książką jak zamurowana. Polecam i te serię i tego autora.

Trzecia i ostatnia odsłona prywatnych śledztw prowadzonych przez grupke detektywów-amatorów z paryskiej kamienicy. Po długim okresie posuchy zabueraja sie oni za rozwiązanie kolejnej zagadki. Tempo niesamowite. Nieskromnie przyznam iż dopiero ten tom pozwolił mi domyśleć się deko wcześniej kto popełnił zbrodnie i z jakich powodów i jaki będzie finał ksiązki. Ale i tak...

Czasami warto przeczytać książkę dla dzieci. Choćby tak dla odmóżdżenia, żeby przypomnieć sobie dawne czasy. Ale dobrze by było, gdyby choć raz trafiła się książka i dla dzieci, i dla dorosłych. A takiej ze świecą szukać.

W słynnej galerii sztuki dochodzi do włamania. Ale, co dziwne, ginie tylko jeden, nic nie warty obraz. Podczas próby wyjaśniania tej dziwnej kradzieży ginie Tancerz, który mógł mieć coś wspólnego ze sprawą. Czy głównym bohaterom, Nikoli i Simonowi, uda się rozwiązać tę zagadkę?

Muszę przyznać, że książka trochę mnie zawiodła. Moim zdaniem humor, na siłę wpleciony w fabułę, denerwuje bardziej niż choćby głupie imiona bohaterów czy wstawki z życia codziennego tych dzieci.

Denerwujące jest również to, że w kluczowym momencie pojawia się kilka postaci, no właśnie, pojawia się ot tak, nawet nie jesteśmy z nimi zaznajomieni, nie zdążyliśmy ich poznać. A one, jak się okazuje, odgrywają jedną z ważnych ról w całej historii. Moim zdaniem powinni się już przewijać w toku fabuły, żebyśmy mogli podejrzewać ich, uniewinniać ich, łączyć fakty... Autorzy nawet nie dają nam szansy na przewidzenie całej tej akcji. Oni po prostu w ostatniej chwili przedstawiają nam kogoś, o kim nie mamy zielonego pojęcia, i wrzucają go w obręb akcji.

"Kryminał" zadowoli bystre dzieciaki od ośmiu do dziesięciu lat, ale nie wzwyż. To rozrywka dosyć niskich lotów i sądzę, że spokojnie można się obyć bez przeczytania jej. Ale ja nie zabraniam, ja tylko odradzam. Po prostu - rozczarowałam się.

Czasami warto przeczytać książkę dla dzieci. Choćby tak dla odmóżdżenia, żeby przypomnieć sobie dawne czasy. Ale dobrze by było, gdyby choć raz trafiła się książka i dla dzieci, i dla dorosłych. A takiej ze świecą szukać.

W słynnej galerii sztuki dochodzi do włamania. Ale, co dziwne, ginie tylko jeden, nic nie warty obraz. Podczas próby wyjaśniania tej dziwnej kradzieży...

„Skradziony obraz” to już trzeci tom przygód grupy niezwykłych detektywów-amatorów z zaułka Woltera w Paryżu. Tym razem przed naszymi bohaterami stoi nie lada wyzwanie, próbują rozwiązać zagadkę pewnego obrazu, skradzionego z jednej z paryskich galerii sztuki. W tej niby banalnej sprawie nie byłoby nic dziwnego, gdyby nie fakt, że choć tajemniczy włamywacz musiał być prawdziwym profesjonalistą, ponieważ pokonał wiele skomplikowanych zabezpieczeń, nie skusił się na żaden z cennych eksponatów, a jedynie na kopię małego, flamandzkiego malowidła.

Duet Baccalario i Gatti ponownie stanął na wysokości zadania i nie zawiódł moich oczekiwań. Podobnie jak w przypadku poprzednich tomów cyklu „Na tropie sensacji”, tak i tym razem mamy do czynienia z interesującą fabułą, intrygującym wątkiem kryminalnym, morderstwem, pościgami oraz zdolnym detektywem wysilającym swoje szare komórki, by spleść w całość wszystkie poszlaki. O przepraszam, detektywów jest aż siedmiu! Jednym słowem, każdy mały miłośnik historii kryminalnych z pewnością znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Bardzo dużym atutem całej serii są jej bohaterowie, o czym wspominałam już przy okazji omawiania „Kieliszka trucizny” oraz „Magicznej zagadki”. Siedmioro mieszkańców jednej z paryskich kamienic tworzy mieszankę wybuchową; różni ich wszystko – wiek, pochodzenie, wykształcenie i status społeczny, łączy równie wiele – miłość do rozwiązywania zagadek, inteligencja i spryt. Jest wśród nich zarówno emerytowany adwokat Javier, mający licznych znajomych wśród francuskich policjantów i prawników, jak i Wiktor, listonosz o przestępczej przeszłości, nadal utrzymujący kontakty z kumplami z półświatka. Jest i nieśmiały antykwariusz Ludwik, jego matka Jaśmina, obdarzona niesamowitym kulinarnym talentem oraz Leon, nastoletni muzyk, będący także niezłym hakerem. A przede wszystkim do grupy należy rodzeństwo Nikola i Simon, którzy są głównymi bohaterami cyklu, oraz ich piękna i inteligenta matka, Walentyna.

Książka napisana jest niezwykle lekkim i prostym językiem. Nie brak w niej wielu zabawnych scen, zarówno w postaci słownych przepychanek między rodzeństwem, jak i kolejnych niesamowitych, choć czasem absurdalnych, pomysłów pana Javiera, który stara się wymykać z domu tak, by jego żona w niczym się nie zorientowała. Akcja powieści mknie jak strzała już od pierwszych stron, a napięcie wzrasta z rozdziału na rozdział, nie pozwalając oderwać się od lektury. Wszystko to jest naturalnie dopasowane do wieku młodych czytelników, do których głównie kierowany jest cały cykl, czyli dzieci w wieku 9+.

Dodatkowym ukłonem w stronę najmłodszych jest wydanie książki. Poza kolorową okładką, która odzwierciedla tytuł, choć niekoniecznie dokładnie treść książki, na plus należy policzyć wygodny podział na krótkie rozdziały oraz dużą, wyraźną czcionkę. Ponadto, dzięki lekko usztywnianym skrzydełkom, okładka się nie gniecie i przetrwa znacznie dłużej niż zwykłe miękkie wydanie.

Podsumowując, „Skradziony obraz” to bardzo dobra kontynuacja poprzednich tomów cyklu, a pokuszę się nawet o stwierdzenie, że jeszcze od nich lepsza. Jej żywa akcja, ciekawa fabuła i dreszczyk emocji z pewnością spodobają się małym czytelnikom, a niewykluczone, że i rodzice chętnie po nią sięgną.

„Skradziony obraz” to już trzeci tom przygód grupy niezwykłych detektywów-amatorów z zaułka Woltera w Paryżu. Tym razem przed naszymi bohaterami stoi nie lada wyzwanie, próbują rozwiązać zagadkę pewnego obrazu, skradzionego z jednej z paryskich galerii sztuki. W tej niby banalnej sprawie nie byłoby nic dziwnego, gdyby nie fakt, że choć tajemniczy włamywacz musiał być...

Jak dla mnie dobra obyczajówka.

Jak dla mnie dobra obyczajówka.

"Skradziony obraz" to trzecia z serii książeczek opowiadająca o grupie detektywów-amatorów autorstwa dwóch włoskich pisarzy, kierowana do dzieci około 12 roku życia. Mimo, że dwanaście lat skończyłam już dość dawno całkiem dobrze bawiłam się rozwiązując kolejną zagadkę w towarzystwie młodych Gaillardów i ich przyjaciół z zaułka Woltera.
Tak jak można domyślić się czytając tytuł - tym razem mamy do czynienia ze złodziejem obrazów. Jednak sprawa jest na tyle wyjątkowa, że zaginione dzieło nie jest specjalnie wartościowe, a głównym podejrzanym jest emerytowany złodziej kochający się w medialnych i bardzo opłacalnych kradzieżach.
Nietrudno domyślić się, że rozwikłanie zagadki znajdujemy dopiero na ostatnich stronach. Co ciekawsze tym razem nie udało mi się domyślać zakończenia przed tym, zanim wpadli na to nasi bohaterowie! Widocznie poziom trudności zagadek rośnie wraz z numerem tomu.
Jak zawsze - książeczka posiada mnóstwo czarno-białych ilustracji i olbrzymi druk, co powoduje, że przeczytanie tych zaledwie 160 stron zajmuje jedno popołudnie. Czyta się przyjemnie i na pewno czas spędzony z serią "Na tropie sensacji" nie jest stracony!
Polecam małym i dużym na sobotnie popołudnia z herbatą w ręku!

"Skradziony obraz" to trzecia z serii książeczek opowiadająca o grupie detektywów-amatorów autorstwa dwóch włoskich pisarzy, kierowana do dzieci około 12 roku życia. Mimo, że dwanaście lat skończyłam już dość dawno całkiem dobrze bawiłam się rozwiązując kolejną zagadkę w towarzystwie młodych Gaillardów i ich przyjaciół z zaułka Woltera.
Tak jak można domyślić się czytając...

O tej serii pisałam Wam już dwa razy. Najpierw, gdy pojawiła się na rynku pierwsza część cyklu "Na tropie sensacji" - "Kieliszek Trucizny", oraz w momencie, gdy kolejna część pt. "Magiczna zagadka" była nowością wydawnictwa Zielona Sowa. Od tamtej pory nie mogłam doczekać się kolejnego tomu. Choć wydawałoby się, że już wyrosłam z takich książek to ta seria bardzo przypadła mi do gustu. Z ogromną przyjemnością podziwiam wyczyny grupki detektywów amatorów z zaułka Woltera i jestem pewna, że w przyszłości moje dziecko także chętnie do nich zajrzy.

Tym razem Pani Jaśmina, Leon, Ernest, Ludwik, Ferdynand, Bruno, Wiktor, Nikola, Simon oraz Walentyna, czyli członkowie tajnego klubu detektywów-amatorów zmierzą się z bardzo trudną zagadką dotyczącą zniknięcia obrazu o jakby się wydawało bardzo znikomej wartości. To właśnie ten szczegół sprawił, że nasi bohaterowie postanowili zainteresować się dogłębniej tą sprawą. Czuli, że ta z pozoru mało istotna kradzież może kryć ważną sprawę. Wszyscy szybko zabrali się do pracy i każdy na swój sposób postanowił odnaleźć szczegóły, które staną się tropem w odnalezieniu złodzieja. A ponieważ klub składa się z wyjątkowo bystrych i dociekliwych osóbek, każda sprawa to dla nich bułka z masłem!

Czytając poprzednie książki z tej serii byłam pod wrażeniem pomysłowości i talentu pisarskiego tych dwóch panów. Akcja powieści toczy się szybko i muszę przyznać, że rozwiązanie zagadki wcale nie jest takie oczywiste. Sama praktycznie do ostatniej strony nie miałam pojęcia kto mógł zlecić kradzież obrazu i w zasadzie po co był on mu potrzebny. Książka zatem choć pisana z myślą o młodych czytelnikach trzyma w napięciu prawie do ostatniej strony i sprawia, że trudno się od niej oderwać. Ja przeczytałam ją jednym tchem i jestem bardzo zadowolona.

Jest to książka w sam raz dla dzieci żądnych wrażeń. Maluchów, które uwielbiają zagadki oraz szczyptę adrenaliny. Tu niczego im nie zabraknie. Podobnie jak w poprzednich częściach sprawa jest ciekawa i bardzo zawiła, a przy tym nie zabraknie w niej także bardzo emocjonujących fragmentów. Nie chciałabym opowiadać Wam treści książeczki, ale zdradzę Wam sekret, że tym razem dojdzie nawet do morderstwa oraz pościgu samochodowego!

Ta powieść to fantastyczna pozycja kryminalno sensacyjna dla kilkulatków. Tu naprawdę stale coś się dzieje. A powolne odkrywanie poszczególnych kart sprawia, że ciekawość co wydarzy się dalej nie pozwala nam przerwać tej lektury. Autorzy dopracowali powieść w najdrobniejszych szczegółach. Każde, nawet te wydawałoby się mało istotne wydarzenia na końcu okazują się bardzo ważne i wspaniale układają nam się w logiczną całość. W tej książce nie ma czasu na nudę. Już od pierwszych stron pochłania czytelnika bez reszty.

Muszę także ponownie pochwalić autorów za dobór wspaniałych postaci w powieści. Fakt, że detektywi to zlepek bardzo różnych nietypowych postaci sprawia, że książka jest jeszcze ciekawsza. A gdy pośród nich znajdujemy dwoje nastolatków - Nikolę i Simona, którzy w równym stopniu przyczyniają się do rozwikłania zagadki oraz wykazują się wielką odwagą i pomysłowością sprawia, że nasze dzieci czytając tę książkę mogą się z nimi identyfikować :)

Seria Na tropie sensacji kierowana jest do młodych czytelników bez względu na płeć czy zainteresowania. To powieść pełna emocji i tajemnicy. Ja bardzo ją polubiłam i ponownie będę z ogromną niecierpliwością czekała na kolejny tom. Ciekawe jaką następną zagadkę rozwikła klub detektywów-amatorów z zaułka Woltera... ? :)

O tej serii pisałam Wam już dwa razy. Najpierw, gdy pojawiła się na rynku pierwsza część cyklu "Na tropie sensacji" - "Kieliszek Trucizny", oraz w momencie, gdy kolejna część pt. "Magiczna zagadka" była nowością wydawnictwa Zielona Sowa. Od tamtej pory nie mogłam doczekać się kolejnego tomu. Choć wydawałoby się, że już wyrosłam z takich książek to ta seria bardzo przypadła...

Świetna książka, którą każdy fan powieści sensacyjnych dla młodzieży powinien przeczytać.

Świetna książka, którą każdy fan powieści sensacyjnych dla młodzieży powinien przeczytać.

Najgorsza z tej serii! Nie można się połapać.. tutaj obraz, nagle morderstwo, jakieś perfumy.. za dużo. Jak dla mnie - nie udane. Tę opinię podziela też moja koleżanka.

Najgorsza z tej serii! Nie można się połapać.. tutaj obraz, nagle morderstwo, jakieś perfumy.. za dużo. Jak dla mnie - nie udane. Tę opinię podziela też moja koleżanka.

Książka ,, Skradziony obraz " była całkiem niezła, choć uważam, że inna część ,, Kieliszek trucizny " była dużo ciekawsza. Może wydaje mi się tak, ponieważ lubię kryminały, a wspomniana wcześniej książka moim zdaniem była bardziej kryminalna.

Książka ,, Skradziony obraz " była całkiem niezła, choć uważam, że inna część ,, Kieliszek trucizny " była dużo ciekawsza. Może wydaje mi się tak, ponieważ lubię kryminały, a wspomniana wcześniej książka moim zdaniem była bardziej kryminalna.

Dziecięcy kryminał, bardzo wciągający. Miła perspektywa i odskocznia. Kto nie przekonany ten przeczyta.

Dziecięcy kryminał, bardzo wciągający. Miła perspektywa i odskocznia. Kto nie przekonany ten przeczyta.