Oceniając tomiki Szymborskiej, zawsze czuję wielki dyskomfort, gdyż wiem, że to, co napiszę, pozostawi uczucie niedosytu...

"Tutaj" to kolejny w twórczości noblistki przykład ascezy słowa połączonej z wirtuozerią i zaskakującą, chociaż niekoniecznie wyszukaną i barokową metaforą.
Ujmująca i zachwycająca jest prostota wypowiedzi, które kryją w sobie wielką mądrość. Czytając wiersze zawarte w tym zbiorze, miałam wrażenie, że autorka przypomina mi o tym, co w życiu ważne, co często oczywiste i może właśnie dlatego nieraz pomijane i zapominane.

Największe wrażenie zrobił na mnie tytułowy utwór, w którym podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Trudno było oprzeć się wrażeniu, że ten wiersz Szymborska napisała specjalnie dla mnie...

Inne utwory, do których wracałam wiele razy (i na pewno jeszcze to zrobię), to: "Kilkunastoletnia", "Trudne życie z pamięcią", "Zamachowcy", "Rozwód", "Przykład", "Identyfikacja", "Nieczytanie", "Vermeer".

Pokazanie świata przez pryzmat zwykłego człowieka - jednostki to na pewno jeden z największych walorów tych wierszy (i całej twórczości poetyckiej autorki).

Na uwagę zasługuje także okładka - zdjęcie uśmiechniętej starszej pani pokazuje taką Szymborską, jaką zapamiętałam. I udowadnia, że piękno może tkwić także w zmarszczkach, przebarwieniach skóry i siwych włosach - zupełnie jak w niektórych wierszach poetki.

Oceniając tomiki Szymborskiej, zawsze czuję wielki dyskomfort, gdyż wiem, że to, co napiszę, pozostawi uczucie niedosytu...

"Tutaj" to kolejny w twórczości noblistki przykład ascezy słowa połączonej z wirtuozerią i zaskakującą, chociaż niekoniecznie wyszukaną i barokową metaforą.
Ujmująca i zachwycająca jest prostota wypowiedzi, które kryją w sobie wielką mądrość. Czytając...