Kilka lat temu Wojciech Jaruzelski w liście do prof. Paczkowskiego, wyraził swe oburzenie opinią prof. Wieczorkowskiego na temat potencjalnego sojuszu II RP z III Rzeszą. Jaruzelski zadał wtedy pytanie (w jego mniemaniu zapewne retoryczne):"Jak pan sobie wyobraża wspólną defiladę Wojska Polskiego i Wehrmachtu na Placu Czerwonym?".

Niniejsza książka jest odpowiedzią na te pytanie. Podejmując główne kontrargumenty funkcjonujące w "debacie" historycznej rozprawia się z nimi bezlitośnie. Przedstawia również historię stosunków Warszawy z Berlinem w latach 30' XX wieku przedstawiając Hitlera jako... polonofila, a nie polonożercę, którym miał stać się dopiero w 1939 roku. Demaskuje przy tym hipokryzję wielu uczestników debaty, według których potencjalny sojusz z Hitlerem byłby amoralny, natomiast zawarte porozumienie ze Stalinem już nie (choć ten w przeciwieństwie do kanclerza Niemiec, w momencie zawarcia układu Sikorski-Majski miał już wiele polskiej krwi na rękach).
Praca nie tylko brutalnie rozprawia się z PRLowską wykładnią naszych dziejów ale i "patriotycznym" spojrzeniem na nasze dzieje, w których stawienie czoła Hitlerowi było bohaterstwem a "zdradę" aliantów rozpatruje się tylko w kategoriach moralnych. Główne wnioski autora to:

1. Sojusz III Rzeszy był możliwy i (co więcej) była to jedyna droga na przetrwanie Polski w tym układzie geopolitycznym (najpierw klęska ZSRR a następnie III Rzeszy z pomocą Polski, która w decydującym momencie przechodzi na stronę Aliantów).

2. Katastrofa jaka spadła na Polskę to konsekwencja fatalnej polityki zagranicznej prowadzonej przez ministra Józefa Beck'a i generalicji (czyli nie wina Zachodu).

Książka pomimo naukowego charakteru jest napisana żywym językiem i autor nieraz ujawnia swoje emocje co nie pomniejsza w żaden sposób jej walorów poznawczych i nie osłabia żelaznej logiki w przedstawianiu argumentów.
Jedynym brakiem (według mnie) jest brak przypisów (tylko bibliografia). Źródła - na których opiera się autor - są opisywane w głównej treści, lecz dla osoby chcącej kontynuować naukowe poszukiwania brak przypisów stanowi utrudnienie w ich weryfikacji.

Kilka lat temu, gdy zapoznałem się z listem Wojciecha Jaruzelskiego na jego pytanie: "Jak pan to sobie wyobraża?" Pomimo, że nie było skierowane ono do mnie odpowiedziałem bez namysłu:
"Bardzo dobrze to sobie wyobrażam."

Praca pana Zychowicza jest rozwinięciem tej odpowiedzi.

Kilka lat temu Wojciech Jaruzelski w liście do prof. Paczkowskiego, wyraził swe oburzenie opinią prof. Wieczorkowskiego na temat potencjalnego sojuszu II RP z III Rzeszą. Jaruzelski zadał wtedy pytanie (w jego mniemaniu zapewne retoryczne):"Jak pan sobie wyobraża wspólną defiladę Wojska Polskiego i Wehrmachtu na Placu Czerwonym?".

Niniejsza książka jest odpowiedzią na te...