/Czytałem ją lubieżnie i namiętnie muskając wzrokiem delikatne i blade strony książki. A gdy już nacieszyłem się widokiem tego co czytającego cieszy najbardziej czyli czarnych liter na jasnym tle opadłem na fotel przypominając sobie to wszystko jeszcze raz. Moja egzaltowana fascynacja szybko minęła wraz z dotarciem do twardej tylnej okładki dając znak że to już finał/

Wybaczcie mi że w tak nieudolny sposób próbowałem naśladować styl Mario Vargasa Llosy ale nie mogłem się od tego powstrzymać oraz od uśmiechu który zagościł na moich ustach po przeczytaniu "Pochwały macochy". Llosa okazuje się mistrzem podszytego erotyką humoru który sprowadza nas na manowce naszej fantazji. Bo może tylko noblista gra na naszej wyobraźni wiedząc że wyobrażamy sobie więcej niż on sam napisał.

W swojej krótkiej i na poły erotycznej powieści pisarz pokazuje zaskakujący romans macochy z jej pasierbem. Przebiegły mały Fonsito poprzez swoje umizgi do Lukrecji sprowadza na małżeństwo swego ojca ogromne problemy. Ale jak to wszystko się odbyło wie pewnie już tylko sam Llosa, w końcu to on wymyślił taką przebiegłą fabułę która od samego początku pachnie skandalem.

Właśnie ten skandal jest wart tego żeby o nim przeczytać. Ponadto sam twórca powieści zaskakuje tym w jak bardzo wysublimowanym języku potrafi pisać o seksie czy o zwykłych czynnościach higieny osobistej ludzi.

Ciekawostką jest to, że właściwe rozdziały opisujące główny wątek książki przerywane są opisami obrazów często o tematyce erotycznej. Obrazy te widnieją przed każdym z tych dodatkowych rozdziałów przez co krok po kroku możemy śledzić ich szczegóły.

Zdecydowanie polecam taką literaturę wszystkim tym którzy są w stanie znieść dokładny opis ablucji don Rigoberta. Natomiast mi nie pozostaje nic innego jak tylko przeczytać "Dzienniki Rigoberta" które są dokończeniem wydarzeń które miały miejsce w "Pochwale macochy".

/Czytałem ją lubieżnie i namiętnie muskając wzrokiem delikatne i blade strony książki. A gdy już nacieszyłem się widokiem tego co czytającego cieszy najbardziej czyli czarnych liter na jasnym tle opadłem na fotel przypominając sobie to wszystko jeszcze raz. Moja egzaltowana fascynacja szybko minęła wraz z dotarciem do twardej tylnej okładki dając znak że to już...