Terapia odmóżdżająca. W książkach tej autorki najbardziej fascynują mnie opisy wnętrz, na przykład takich gabinetów:

Astrid nieśmiało przestąpiła próg dużego gabinetu. Był to pokój przestronny, utrzymany w tonie ciemnym i poważnym. Przy ścianach stały
wysokie, szerokie półki, od dołu do góry zastawione książkami. Na stoliku piętrzyły się stosy pism i broszur. Przed jednym z okien stało ustawione w poprzek ogromne biurko, zawalone papierami. Gabinet ten
przywodził na myśl pracownię jakiegoś dyplomaty.

Harald Rodeck wszedł do swego gabinetu. Był to bardzo duży pokój o
trzech oknach, utrzymany w tonie ciemnym i poważnym. Urządzenie
jego stanowiły ciężkie rzeźbione meble z drzewa dębowego. Granatowe
zasłony przy oknach i drzwiach nie łagodziły poważnego wrażenia, jakie
wywierał gabinet. Jedynie wspaniały, puszysty perski kobierzec rzucał
barwną plamę w to posępne otoczenie.
Przed środkowym oknem stało ogromne biurko. Doktor Rodeck podszedł
do biurka. Zagłębił się w fotelu i wsparł głowę na dłoni.

Marzenie każdego maniaka książkowego, nie do spełnienia w naszych standardowych blokowych mieszkaniach.

Terapia odmóżdżająca. W książkach tej autorki najbardziej fascynują mnie opisy wnętrz, na przykład takich gabinetów:

Astrid nieśmiało przestąpiła próg dużego gabinetu. Był to pokój przestronny, utrzymany w tonie ciemnym i poważnym. Przy ścianach stały
wysokie, szerokie półki, od dołu do góry zastawione książkami. Na stoliku piętrzyły się stosy pism i broszur. Przed jednym...