Czyta się ekspresowo i nie bez przyjemności te 20 felietonów. Tematyka bliska każdej mamie borykającej się jak nie z depresją poporodową, to ze zwisającym brzuchem po narodzinach maluszka, ale też wzruszeniem podczas tulenia nowonarodzonego dziecka, które uzurpuje sobie każdą chwilę. Wspaniale pisze o sile dotyku. Przytulaństwo jest najlepszym sposobem na zrelaksowanie, a dla malucha stanowi pakiet wsparciowo-ubezpieczający na całe życie. Autorka przetacza wszystkie sytuacje, które ją osobiście dotykają: przejawy społecznej niezgody na publiczne karmienie, kwestia wiary, zinfantylizowany język w kontakcie z dziećmi, rządy domowe, przemoc psychiczna, homofobia, wychowanie, relacje w związku, przerzucanie na dziecko przymusu edukacji, czyli szeroko pojęte kwestie związane z macierzyństwem. Spora dawka rad nie–rad przyprawionych ironią, okraszonych humorem dla współczesnych kobiet.

Czyta się ekspresowo i nie bez przyjemności te 20 felietonów. Tematyka bliska każdej mamie borykającej się jak nie z depresją poporodową, to ze zwisającym brzuchem po narodzinach maluszka, ale też wzruszeniem podczas tulenia nowonarodzonego dziecka, które uzurpuje sobie każdą chwilę. Wspaniale pisze o sile dotyku. Przytulaństwo jest najlepszym sposobem na zrelaksowanie, a...

Trochę pocztówek z krainy macierzyństwa; niektóre śmieszne (udławiłam się sucharkiem przy Transcendencji jedzenia!),niektóre straszne, niektóre przestarzałe i wtórne a wszystkie pisane progresywnie. Chutnik nie daje nam zapomnieć, że pisze w sposób zaangażowany, piętnując zaściankowość, polski tradycjonalizm i kołtuństwo. Zwraca się głównie do bańki rodziców, którzy biją swoje dzieci, nie przytulają ich, ciągają pociechy do kościołka, których mamy siedzą w domu jeżdżąc na szmacie a tatusiowie skąpią żonom na kosmetyk a dzieciakom na zapieksa nad morzem - zupełnie nie zwracając uwagi na to, że ta bańka (o ile faktycznie istnieje w takiej postaci) na pewno tych felietonów nie przeczyta. Książka o dzieciach, ale zahacza o gorące zastępcze tematy polityczne i jak to z polityką bywa, nie jest wolna od uproszczeń, kalek, łopatologicznego walenia po głowie maczugą postępu i monopolu na wiedzę o właściwym wychowaniu potomstwa.

Trochę pocztówek z krainy macierzyństwa; niektóre śmieszne (udławiłam się sucharkiem przy Transcendencji jedzenia!),niektóre straszne, niektóre przestarzałe i wtórne a wszystkie pisane progresywnie. Chutnik nie daje nam zapomnieć, że pisze w sposób zaangażowany, piętnując zaściankowość, polski tradycjonalizm i kołtuństwo. Zwraca się głównie do bańki rodziców, którzy biją...

Felieton „Rządy domowe„ to kwintesencja domowej demokracji. „Łajka„ łamie serce. Pozostałe oscylują wokół tematu doświadczania macierzyństwa, który na pewno poruszy szerokie grono, jednak nie jest uniwersalny i tu akurat wypadłam poza nawias.
Napisane z biglem, ale nie do każdego trafi.

Felieton „Rządy domowe„ to kwintesencja domowej demokracji. „Łajka„ łamie serce. Pozostałe oscylują wokół tematu doświadczania macierzyństwa, który na pewno poruszy szerokie grono, jednak nie jest uniwersalny i tu akurat wypadłam poza nawias.
Napisane z biglem, ale nie do każdego trafi.

5.5

5.5

Oceniam książkę z perspektywy osoby bezdzietnej, dziećmi niezainteresowanej. Zdarza mi się czytać literaturę około-dziecięcą i zdarzają się ciekawe pozycje, ale ta mnie nie porwała. Wszystko przepełnione jest miłością do dziecka, stereotypami, zauważam też ujmę na indywidualności, na osobowości, która została zaanektowana do projektu "dziecko", który nigdy się nie skończy.
Wolę, kiedy Chutnik pisze jednak nie o dzieciach, bo zawsze kiedy o nich pisze, jakoś tak mnie politowanie bierze. Po prostu nie rozumiem tego zachwytu i nie uważam, żeby poświęcanie mu literatury było koniecznie, są lepsze tematy.

Podkreślam, że oceniam z perspektywy takiej, a nie innej, może matki będą książką zachwycone.

Oceniam książkę z perspektywy osoby bezdzietnej, dziećmi niezainteresowanej. Zdarza mi się czytać literaturę około-dziecięcą i zdarzają się ciekawe pozycje, ale ta mnie nie porwała. Wszystko przepełnione jest miłością do dziecka, stereotypami, zauważam też ujmę na indywidualności, na osobowości, która została zaanektowana do projektu "dziecko", który nigdy się nie...

163/2019 (E)

163/2019 (E)

Rewelacyjne felietoniki. Rodzicielstwo, macierzyństwo - trochę na poważnie, trochę z przymrużeniem oka.

Rewelacyjne felietoniki. Rodzicielstwo, macierzyństwo - trochę na poważnie, trochę z przymrużeniem oka.

Autorka w krótkich formach tekstowych podejmuje tematy związane z macierzyństwem, ale nie cukierkowym i słodkim, pokazywanym w mediach, ale prawdziwym, realnym, codziennością, czasami piękną, innym razem męczącą do granic możliwości, porusza również stereotypy i kulturowe wymagania stawiane młodym matkom przez otaczające społeczeństwo. Sylwia Chutnik mierzy się z takimi tematami jak poród, karmienie, podział obowiązków, edukację, wyjazd na wakacje, finanse, chrzest (lub jego brak),sprzątanie, szukanie kompromisu pomiędzy potrzebami własnymi a potrzebami dziecka, i wieloma innymi, z pozoru mało istotnymi kwestiami, których istnienie zaczynamy dostrzegać gdy w naszym domu pojawia się maluch. Ze względu na dużą dozę ironii i humoru, książkę czyta się szybko, i bardzo przyjemnie.

Pełną treść recenzji znajdziecie tutaj:
http://nietoperzczytaioglada.blogspot.com/2018/04/mama-ma-zawsze-racje-sylwia-chutnik.html?m=1

Autorka w krótkich formach tekstowych podejmuje tematy związane z macierzyństwem, ale nie cukierkowym i słodkim, pokazywanym w mediach, ale prawdziwym, realnym, codziennością, czasami piękną, innym razem męczącą do granic możliwości, porusza również stereotypy i kulturowe wymagania stawiane młodym matkom przez otaczające społeczeństwo. Sylwia Chutnik mierzy się z takimi...

Zbiór felietonów w dobrym stylu - zabawnych, ironicznych, prawdziwych. Pisarka trafia w punkt z wieloma stwierdzeniami, jednak nie podaje ich wprost. Zostawia wiele myśli rozpoczętych - do pomyślenia we własnym zakresie.
Autorka ma własne zdanie, które jest dość skrajne - z większością się zgadzałam, jednak czasami włączały mi się reakcje obronne. Ale to dobrze! Powoduje, że człowiek zaczyna myśleć, szukać argumentów do obrony swojego zdania, stylu życia. Jeśli ich nie znajdzie, może poszuka nowego rozwiązania.
Lektura nie tyle przyjemna, ile pożyteczna dla naszych szarych komórek.
Polecam!

Zbiór felietonów w dobrym stylu - zabawnych, ironicznych, prawdziwych. Pisarka trafia w punkt z wieloma stwierdzeniami, jednak nie podaje ich wprost. Zostawia wiele myśli rozpoczętych - do pomyślenia we własnym zakresie.
Autorka ma własne zdanie, które jest dość skrajne - z większością się zgadzałam, jednak czasami włączały mi się reakcje obronne. Ale to dobrze! Powoduje,...

Swietna, zabawna, prawdziwa. Polecam.

Swietna, zabawna, prawdziwa. Polecam.