Książkę czytałem z dzieckiem. Gdybym czytał ją sam, też byłbym zadowolony, ale… warto pośmiać się razem z dzieckiem. Fakt, chwilami żałowałem, bo miała być to książka na dobranoc, a po każdym rozdziale zabijaliśmy senność salwami śmiechu, co przynosiło odwrotny efekt do zamierzonego. Środek to typowe perypetie, które przeżywa dziś większość dzieci, więc łatwo się w tym Małolatom odnaleźć. Dorośli także znajdą wiele dla siebie, np. jak na widzą nasze dzieci. Świetna jest dziecięca narracja. Nie wiem, czy autorzy dali druk do korekty dzieciom, czy sami korygowali dziecięce opowiadania – (wtedy trzeba by zmienić nazwiska autorów). Wiem natomiast, że warto Melę i Kubę przeczytać, ale zdecydowanie nie na dobranoc.

Książkę czytałem z dzieckiem. Gdybym czytał ją sam, też byłbym zadowolony, ale… warto pośmiać się razem z dzieckiem. Fakt, chwilami żałowałem, bo miała być to książka na dobranoc, a po każdym rozdziale zabijaliśmy senność salwami śmiechu, co przynosiło odwrotny efekt do zamierzonego. Środek to typowe perypetie, które przeżywa dziś większość dzieci, więc łatwo się w tym...

Książka familijna!
Mogą być filmy familijne i kino familijne, to mogą być również książki familijne i czytanie familijne. A ta jest zdecydowanie i wybitnie rodzinna. Przeznaczona i dla dzieci, i dla dorosłych, a najlepiej dla całej rodziny, do czytania osobno lub wspólnie. Ale o tym wszystkim jeszcze nie wiedziałam, kiedy otrzymałam ją w prezencie z różową wstążeczką zamotaną na okładce. Nie zraziła mnie pierwsza myśl, że to książka dla dzieci. Wręcz przeciwnie. Ucieszyłam się z dwóch powodów. Po pierwsze, dlatego że to moja druga książka w życiu otrzymana w prezencie, bo najbliżsi boją się mi kupować, myśląc, że już wszystko przeczytałam. Patrząc na moją patową sytuację satyrycznym okiem Henryka Sawki, kupowanie książek dla mnie w mojej rodzinie wygląda dokładnie tak, jak ilustrator przedstawił na rysunku. Po drugie, dlatego że na okładce widniało nazwisko rysownika satyrycznego, jako współautora. Liczyłam więc na sporą dawkę dobrego humoru. I był! Z nawiązką!
A to dzięki dwojgu bohaterom – rodzeństwu Kuby i Meli.
Kuba , uczeń klasy czwartej, bardzo nie lubił chichotów dziewczynek, ale jak każdy lubił wakacje. Marzył o smartfonie, iPADZIE i najnowszym PSP, żeby nie odstawać od średniej klasowej i móc z chłopakami robić to, co uwielbiał najbardziej – kawały, psikusy i żarty. Zwłaszcza nauczycielom i to tym najbardziej lubianym, bo mającym poczucie humoru. A jak ktoś je ma, to najgłupszy wygłup zrozumie, a reszta się upiecze.
Mela, jego siostra, pierwszoklasistka, która uważała się za dużo starszą, bo mniej dziecinną niż inni w klasie, miała odmienne zdanie na temat poczucia humoru dorosłych. Najlepszym przykładem byli ich właśni rodzice, z którymi rozmowy były trudne, bo „zapomnieli, jak to było, jak byli młodzi, to znaczy mali”. Poza tym lubiła Kubę, chociaż jej dokuczał i jak każda dziewczynka, nie chciała być brzydka.
Naprzemienne komentarze Kuby i Meli do ich życia rodzinnego, rzeczywistości szkolnej, obowiązków, rówieśników, rodziców i siebie nawzajem, budowały humorystyczne spojrzenie na wszystko, co ich poruszało, dotyczyło, angażowało, zastanawiało, intrygowało i absorbowało. Uważali, że mają trudne życie z dorosłymi, a rodzice nie bardzo potrafią zrozumieć ich punkt widzenia i dostrzec ich racje, mimo że bardzo starają się być dobrymi rodzicami.
To spojrzenie na życie jednej rodziny z punktu widzenia jej dzieci stwarza dobrą okazję dla wszystkich, bez względu na wiek, do pośmiania się i zbudowania dystansu wobec opisywanego „problemu” oraz możliwość porównania z własną rodziną i ujrzenia ją w innym kontekście. Zwłaszcza że tekst ilustruje sam mistrz satyry, który umiejętnie podkreśla komiczność sytuacji nie tylko z udziałem dzieci, ale i dorosłych, eksponując ich przywary.
To pierwsza część cyklu „o codziennych przygodach oraz domowych i szkolnych perypetiach Kuby i Meli” – jak przeczytałam na okładce książki.
http://naostrzuksiazki.pl/

Książka familijna!
Mogą być filmy familijne i kino familijne, to mogą być również książki familijne i czytanie familijne. A ta jest zdecydowanie i wybitnie rodzinna. Przeznaczona i dla dzieci, i dla dorosłych, a najlepiej dla całej rodziny, do czytania osobno lub wspólnie. Ale o tym wszystkim jeszcze nie wiedziałam, kiedy otrzymałam ją w prezencie z różową wstążeczką...

„Kuba i Mela” to pełna humoru, bardzo prawdziwa opowieść o życiu i przygodach pewnego nietuzinkowego rodzeństwa. Jedenastoletni Kuba i siedmioletnia Mela przeżywają to wszystko, co przeżywają inne dzi.

„Kuba i Mela” to pełna humoru, bardzo prawdziwa opowieść o życiu i przygodach pewnego nietuzinkowego rodzeństwa. Jedenastoletni Kuba i siedmioletnia Mela przeżywają to wszystko, co przeżywają inne dzi.

Bardzo śmieszne! Szkoda , że są tylko 2 części

Bardzo śmieszne! Szkoda , że są tylko 2 części

Nie rozumiesz czemu twój syn ciągle męczy cię o nowe PSP? Irytujesz się za ilekroć widzisz dziecko płaczące bez powodu? Dostajesz szału za każdym razem, gdy młodsza siostra prosi cię, byś poświęciła jej chwilę na zabawę? Nie możesz już słuchać marudzenia twoich pociech o tym, jak bardzo chcą mieć psa, kota, chomika czy inną fabrykę dodatkowych smrodków? A może popełniłeś największą zbrodnię wobec swoich dzieci - zapomniałeś jak to być jednym z nich?

Szczerze mówiąc, sama nie wiem, czemu postanowiłam sięgnąć po Kubę i Melę. Nigdy nie darzyłam jakąś szczególną miłością ani pana Orłosia (chociaż lubię jego wydania wiadomości),ani pana Sawki (chociaż jego rysunki z reguły mnie rozśmieszają). Przez długi czas podchodziłam do tej pozycji dość sceptycznie, aż w końcu... Spojrzałam na opis książki po raz tysiąc pierwszy i uznałam, że raz kozie śmierć - przeczytam ją. Nie powiem, że była to najlepsza decyzja jaką podjęłam w moim krótkim życiu, jednak jestem zadowolona, że ją podjęłam.
Lektura pierwszego tomu "Kuby i Meli" to niezwykle ciekawe doświadczenie - szczególnie w rodzinnym gronie w niedzielne popołudnie czy wakacyjny wyjazd. Na długo zapamiętam rodzinne czytanie książki, poprzetykane co i rusz wybuchami śmiechu całej familii. Bo to jest jedna z głównych idei książki: śmianie się - z przygód dzieciaków, ich rodziców, a przede wszystkim... Z SIEBIE SAMYCH! Bo nie ważne czy mieszka się w stolicy czy w małym miasteczku, ma się lat 10 czy 50, pracuje się w telewizji czy w sklepie - przygody, które spotkały rodzinę Orłosiów mogą i przytrafiają się każdemu. I należy się z tego cieszyć, i się z tego śmiać, a nie płakać nad swoimi wadami. Osobom, które nie potrafią podejść z dystansem do własnej osoby - nie polecam.
"Kuba i Mela. Dodaj do znajomych" to idealna pozycja nie tylko dla dzieci, ale i starszych, którzy pragną sobie przypomnieć jak to było chodzić do szkoły podstawowej...
Polecam i czekam na kolejny tom :).

Nie rozumiesz czemu twój syn ciągle męczy cię o nowe PSP? Irytujesz się za ilekroć widzisz dziecko płaczące bez powodu? Dostajesz szału za każdym razem, gdy młodsza siostra prosi cię, byś poświęciła jej chwilę na zabawę? Nie możesz już słuchać marudzenia twoich pociech o tym, jak bardzo chcą mieć psa, kota, chomika czy inną fabrykę dodatkowych smrodków? A może popełniłeś...

Super ksiazka na zły humor , poprawia samopoczucie oraz potrafi rozbaic.

Super ksiazka na zły humor , poprawia samopoczucie oraz potrafi rozbaic.

Zabawna, pełna humoru książka dla dzieci i młodzieży ale nie zaszkodzi jak rodzice też przeczytają. Pan Orłoś zainspirował się "Mikołajkiem" i dobrze miejmy też coś "swojego" :)Polecam

Zabawna, pełna humoru książka dla dzieci i młodzieży ale nie zaszkodzi jak rodzice też przeczytają. Pan Orłoś zainspirował się "Mikołajkiem" i dobrze miejmy też coś "swojego" :)Polecam

super

super

Książka w stylu Mikołajka i mimo, żę nie da się jej przeczytać jednym tchem, to będzie to sympatyczna pozycja w biblioteczce mojej córeczki, gdy podrośnie.

Książka w stylu Mikołajka i mimo, żę nie da się jej przeczytać jednym tchem, to będzie to sympatyczna pozycja w biblioteczce mojej córeczki, gdy podrośnie.

Ciekawie napisana, może jeszcze raz przeczytam, może nie... Interesująca zmiana perspektyw z punktów dzieci (10 lat i 7 lat). Ładnie napisana. :)

Ciekawie napisana, może jeszcze raz przeczytam, może nie... Interesująca zmiana perspektyw z punktów dzieci (10 lat i 7 lat). Ładnie napisana. :)