"Mity dla dzieci" to zaproszenie do mitologii greckiej dla dzieci w wieku 10-12 lat, które wystosował do swoich czytelników Grzegorz Kasdepke. Wcześniej nie polecam, bo jak wiadomo dzisiejszemu dziecku trudno zrozumieć dosłowną logikę mitologicznych opowieści. Ojciec, który połyka własne dzieci lub serwuje ciało syna jako posiłek na uczcie bogów; sprytny Syzyf, który próbuje kombinacjami i kłamstwem przechytrzyć Zeusa i Hadesa; Narcyz, który tak zakochał się we własnym obliczu, że podziwiając je umarł z głodu; Hera przymykająca oko na niezliczone romanse męża i liczne kochanki porywane przez niego i więzione w specjalnie do tego celu zbudowanych pałacach lub urządzonych grotach; całe szeregi dzieci poczętych z dziwnych związków i niestandardowych relacji różnopłciowych. Nie jest łatwo rozmawiać współcześnie o mitologii nie odwołując się do symboliki i metafizyki, a z tym z dzieckiem z piątej klasy szkoły podstawowej może być trudno. Tak, czy inaczej musimy. Bo mitologia jest na tym etapie edukacji w spisie lektur. Oczywiście chodzi tu o „Mitologię” Jana Parandowskiego. Ale obecnie dzieci nie bardzo dają sobie radę, żeby przez nią przebrnąć. Moje pokolenie czytało ją bezdyskusyjnie i nawet części z nas się podobała. Byliśmy jednak chyba wtedy trochę starsi…
Więcej: www.lekkiepiora.pl

"Mity dla dzieci" to zaproszenie do mitologii greckiej dla dzieci w wieku 10-12 lat, które wystosował do swoich czytelników Grzegorz Kasdepke. Wcześniej nie polecam, bo jak wiadomo dzisiejszemu dziecku trudno zrozumieć dosłowną logikę mitologicznych opowieści. Ojciec, który połyka własne dzieci lub serwuje ciało syna jako posiłek na uczcie bogów; sprytny Syzyf, który...

190111 papier G4.
Mity kojarzę z 2 źródeł. Mitologia Jana Parandowskiego oraz podręcznik ze szkoły podstawowej. Być może w tym drugim były też mity od pana Jana. Ciężko się czytało i przyswajało. Pamiętam jednak, że kilka mi się podobało i zapamiętałem je na "całe życie". Myślałem, że dzięki "Mitom dla dzieci" w łatwy i przyjemny sposób odkryję i zapamiętam podstawy mitologii greckiej. Niestety nic bardziej mylnego. Język jest inny niż u Parandowskiego, jednak dla mnie ciężkostrawny i pseudohumorystyczny. Każdy praktycznie mit ma dość dobre wprowadzenie, które wciąga, jednak potem wydarzenia przedstawione są za szybko i mało jasno. Trzeba być mocno skupionym, a nawet czytać po kilka razy, by zrozumieć "kto, co i dlaczego?". Plus za ilustracje.

190111 papier G4.
Mity kojarzę z 2 źródeł. Mitologia Jana Parandowskiego oraz podręcznik ze szkoły podstawowej. Być może w tym drugim były też mity od pana Jana. Ciężko się czytało i przyswajało. Pamiętam jednak, że kilka mi się podobało i zapamiętałem je na "całe życie". Myślałem, że dzięki "Mitom dla dzieci" w łatwy i przyjemny sposób odkryję i zapamiętam podstawy...