Głównym bohaterem jest Reuben, prawdziwy “Złoty chłopiec”, albo “Słoneczny Chłopiec”, jak nazywa go rodzina i przyjaciele. Dwudziestotrzyletni, pochodzący z dobrej rodziny i starannie wykształcony, o co najmniej nienagannej aparycji Reuben pracuje jako reporter w lokalnej gazecie. Poznajemy go, kiedy w poszukiwaniu materiału do kolejnego artykułu odwiedza stary, zabytkowy dom należący do zaginionego przed dwudziestu laty i uznanego za zmarłego, Felixa Nidecka, po którym oprowadza go wnuczka i spadkobierczyni Marchent. Położona w niesamowicie malowniczym miejscu, stara rezydencja oraz historia jej właściciela, mecenasa sztuki i zapalonego archeologa, z miejsca oczarowują Reubena, który postanawia odkupić ten dom dla siebie. Nie będzie mu jednak dane zrealizować tego zamiaru, ponieważ jeszcze tej samej nocy pada on ofiarą napaści na rezydencję, w trakcie której niemalże traci życie. To, co tamtej nocy wydarzy się w rezydencji na zawsze zmieni życie nie tylko Reubena, ale i jego najbliższych, popychając go w kierunku sięgającej daleko w przeszłość tajemnicy, nierozerwalnie związanej z tym majestatycznym i z pozoru spokojnym miejscem.

Jest to książka zdecydowanie bardziej udana i wciągająca niż Pokuta, aczkolwiek również nie jest pozbawiona nieco drażniących motywów. Bardzo ciekawe jest spojrzenie Rice na wilkołactwo oraz związane z tym przeżycia głównego bohatera. Autorka w ciekawy i sugestywny sposób nakreśla towarzyszące Reubenowi, często sprzeczne emocje i wątpliwości, realistycznie oddając jego “dojrzewanie” do sytuacji, w jakiej się znalazł. Dużo jest tu rozważań na temat natury dobra i zła, winy, grzechu oraz wiary samej w sobie. Rozważanie te są sprawnie wplecione w fabułę i dość dobrze się z nią wiążą, ale ostatnie trzy rozdziały, w których podana jest historia pierwszego wilkołaka okraszona jak na mój gust przesadnie wydumanymi rozważaniami natury etyczno-moralnej, czy też metafizycznej można sobie spokojnie podarować, albo przeczytać pobieżnie.
Ogólne wrażenie jest jednak całkiem dobre. Książka przyjemnie wciąga swoją fabułą, dostarczając odpowiednią porcję tajemnicy i wątków niby oczywistych, a jednak do pewnego stopnia zaskakujących przy końcowym rozstrzygnięciu, którego tu tak naprawdę nie ma. Czuję kontynuację i może nawet po nią sięgnę.

Więcej na moim blogu: szarokaczka.wordpress.com

Głównym bohaterem jest Reuben, prawdziwy “Złoty chłopiec”, albo “Słoneczny Chłopiec”, jak nazywa go rodzina i przyjaciele. Dwudziestotrzyletni, pochodzący z dobrej rodziny i starannie wykształcony, o co najmniej nienagannej aparycji Reuben pracuje jako reporter w lokalnej gazecie. Poznajemy go, kiedy w poszukiwaniu materiału do kolejnego artykułu odwiedza stary, zabytkowy...