Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo się męczyłam czytając książkę. To, że wreszcie ją skończyłam uczyniło mnie niezmiernie szczęśliwą osobą! W książce jak dla mnie nic się nie dzieje, zionie nudą. Nie mam pojęcia dlaczego ktoś przydzielił to do fantastyki - nie pamiętam żeby coś niezwykłego się wydarzyło. Historia wlecze się niemiłosiernie. Główna bohaterka jest beznadziejna, jej zachowania często są sprzeczne i ogólnie jest denerwującą osobą. Właściwie nie ma tam żadnej postaci, którą bym polubiła; ewentualnie cień sympatii mogłam mieć do Very, ale była raczej zmarnowanym potencjałem.
Nie mam też pojęcia co Córka Węża Midgardu miała wspólnego z wcześniejszym tomem (Thor), oprócz bycia nieciekawą książką. Pewnie będzie się to jakoś łączyć, w kolejnych tomach, których nie mam zamiaru przeczytać. Przynajmniej na razie.
Ogólnie nie wiem dlaczego to skończyłam, chyba jedynie dlatego że zapłaciłam za te pięćset zmarnowanych stron.

Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo się męczyłam czytając książkę. To, że wreszcie ją skończyłam uczyniło mnie niezmiernie szczęśliwą osobą! W książce jak dla mnie nic się nie dzieje, zionie nudą. Nie mam pojęcia dlaczego ktoś przydzielił to do fantastyki - nie pamiętam żeby coś niezwykłego się wydarzyło. Historia wlecze się niemiłosiernie. Główna bohaterka jest...