Zawiodłem się. Tyle mogę powiedzieć tytułem wstępu.

Kultowa stała się już strona graficzna książki, czyli sporo zdjęć zaczerpniętych z... Wikipedii! (National Geographic, serio?) To chyba jakaś kpina. Naprawdę niezwykle ceniłem sobie Panią Olgę Morawską, ale tą pozycją niestety mnie mocno zniechęciła. Przyznaję, że o wiele przyjemniej ogląda się autorskie zdjęcia podróżniczki, które wcale nie są gorsze od tych z Wiki. Dlatego pytam "dlaczego to się stało?!"

Dobra, pomijam kwestię graficzną, bo to raczej dodatek do książki. Niestety przechodząc przez kolejne rozdziały czułem się coraz bardziej rozczarowany. Dlaczego? Ano dlatego, że książka ta ma raczej formę przewodnika. Zawiera niezwykle mało spostrzeżeń, odczuć, drobnych sytuacji, które przydarzyły się autorce. Tego czytelnik oczekuje od literatury podróżniczej. Tymczasem dostaje porcję faktów traktujących o genezie miast, o przywódcach, opisy muzeów i zabytkowych dzielnic, budynków. Sporo dat, nazwisk i historii. Tak, to świetne podstawy do opowieści, ale nie jeśli one stanowią praktycznie 90% treści. Naprawdę chciało się aż przeczytać coś, co mówi o normalnym Waszym życiu w tamtym pięknym kraju, proszę Pani.

Ok, książka dobra, ale, powtarzam, jako przewodnik. Dla kogoś, kto wyjeżdża do tego kraju i zamierza pozwiedzać. Dla zwykłego śmiertelnika, który pragnie poznać ten kraj od takiej normalnej strony, raczej nie ma tu nic ciekawego. Urzekła mnie jedynie historia na safari, gdzie to zdarzyła się akcja z lwami i słoniem, potem z burzą. Tego typu sytuacje powinny być opisywane, i powinny zawierać te nieszczęsne 90% treści książki.

Smutno mi, bo z wielką radością zakupiłem książkę będąc pewnym (po przeczytaniu innej książki Pani Olgi), że złapałem Boga za nogi i jestem posiadaczem kolejnej świetnej książki podróżniczej. Niestety owa pozycja wędruje na półkę, skąd może zdejmę ją jakby zdarzyło mi się kiedyś wyjechać do RPA. Jeśli nie wyjadę, będzie przedmiotem do zbierania kurzu.

Pozdrawiam Panią Olgę, bo ciągle darzę Ją wielką sympatią (jeśli kiedykolwiek trafi na tę recenzję)!

Zawiodłem się. Tyle mogę powiedzieć tytułem wstępu.

Kultowa stała się już strona graficzna książki, czyli sporo zdjęć zaczerpniętych z... Wikipedii! (National Geographic, serio?) To chyba jakaś kpina. Naprawdę niezwykle ceniłem sobie Panią Olgę Morawską, ale tą pozycją niestety mnie mocno zniechęciła. Przyznaję, że o wiele przyjemniej ogląda się autorskie zdjęcia...