Spoilery :)

Po odrobinie przerwy, którą wypełniłam literaturą nieco wyższych lotów, wróciłam do tej sagi, aby się przekonać co będzie dalej. Przygotowałam się psychicznie na to, a przynajmniej tak mi się wydawało.

Po lekturze rozdziału numer jeden zdałam sobie sprawę, że będzie to ciężka przeprawa, ponieważ już na pierwszych dwudziestu stronicach pojawiło się wszystko to, co drażniło mnie w części poprzedniej, a mianowicie po pięciu dniach udręki powróciła z uśpienia wewnętrzna bogini, zamiast „o rety” i wzywania nadaremno Świętego Barnaby pojawiło się „ja pierdole”… (w późniejszych rozdziałach wymiennie z „o kurwa” lub „kurwa mać”), a Christian wciąż na okrągło z tym jedzeniem… W ogóle… pięć dni ? Po tak spektakularnym rozstaniu? …i żadnych większych przemyśleń na temat ich związku, pudełko kwiatów, podwózka helikopterem i znów oddają się pożądaniu, znów on jest władczy, zazdrosny, a ona mu oczywiście ulega… oczekiwałam, że chociaż da mu w ryj, albo przynajmniej nie zmiękną jej nogi tak od razu, a tu nic z tych rzeczy… zgaduję, że jednak podświadomie podobało jej się lańsko w poprzedniej części :D I to wszystko miało miejsce tylko na 20 stronach! Cóż… widocznie życie szybko płynie, szkoda marnować czasu, a ja powiedziałam A, więc musiałam powiedzieć B i brnęłam w to dalej.

A dalej… W kółko to samo do wyrzygania (unoszenie głowy, bogini, przewracanie oczami, on jest przystojny i ładnie pachnie, ona jest taka czysta i niewinna itp.), kłócą się o jakieś pierdoły, uprawiają seks klasycznie („Ana! O kurwa, Ana!”), seks z lodami, potem ona na górze, i znowu… („Osz ja pierdolę. Druga runda.”), wkłada jej kulki, cały czas myślą o bzykaniu, potem klapsiory i bierze ją od tyłu później znów klasycznie, i znów ona na górze, potem na dole… robią różne inne mało interesujące rzeczy…. No nuda w najgorszym wydaniu! Kupa bzdetnych dialogów o dupie Maryny, jakieś zalążki wątków pobocznych, nawet kryminalnych, które rozpływają się szybko jak pierdnięcie na wietrze…

Syf, kiła i mogiła.

Kończę z tym. Teraz jestem już na 100% pewna, że nie przeczytam kolejnej części. Nie chcę nawet wiedzieć jak to się skończy, czy będą żyć długo i szczęśliwie, czy długo i nieszczęśliwie, czy może on umrze, a może oboje umrą, czy też utknie jej w tyłku jego palec tudzież inne przedmioty… nie interesuje mnie to.

Ale wciąż jestem zdania, że cała historia miała potencjał i mogła być czymś naprawdę genialnym, gdyby nie ten okropny język, który skutecznie mnie odrzucił.

Spoilery :)

Po odrobinie przerwy, którą wypełniłam literaturą nieco wyższych lotów, wróciłam do tej sagi, aby się przekonać co będzie dalej. Przygotowałam się psychicznie na to, a przynajmniej tak mi się wydawało.

Po lekturze rozdziału numer jeden zdałam sobie sprawę, że będzie to ciężka przeprawa, ponieważ już na pierwszych dwudziestu stronicach pojawiło się wszystko to,...