Szesnastoletnia Katniss jest mieszkanką dwunastego dystryktu, w którym głównie panuje głód. Pochodzi z jego najgorszej dzielnicy. Cóż...życie nigdy jej nie oszczędzało. Straciła ojca wskutek czego została głową rodziny. Jedyne o czym marzy to zdobyć jedzenie dla matki i siostry, a także nie zostać wylosowaną. Głodowe Igrzyska zbliżają się jednak wielkimi krokami, by zburzyć wcale nieidealny świat, który Katniss udało się stworzyć...bo co będzie jeśli jej marzenie się spełni, ale za to wylosowany zostanie ktoś bardzo bliski jej sercu, jak sobie z tym poradzi?

Masz w sobie tyle uroku co zdechła dżdżownica.

Historia. Pomysł jest bardzo oryginalny i jak pokazują późniejsze publikacje tego gatunku, stał się swoistym wzorem i wyznacznikiem. Istnieje wiele pozycji podobnych, bądź nawiązujących do igrzysk. Wróćmy jednak do sedna.
Collins udało się stworzyć swój własny świat i bardzo skrupulatnie wprowadzić czytelnika w jego realia i surowe zasady nim panujące. Jeśli się dobrze wczytamy, poczujemy że jesteśmy właśnie tam.
Historii sprzyja narrator, którym jest Katniss, towarzyszymy jej w każdym dniu jej ciężkiego życia.
No i przede wszystkim akcja! Wszystko dzieje się szybko, nie ma żadnych przestojów.

Jasne. Jestem pewien, że na arenie będzie mnóstwo worków z mąką, żebym sobie nimi porzucał w ludzi.

Bohaterowie. Główną bohaterką jest oczywiście Katniss i wydaje mi się bardzo udaną kreacją. To dziewczyna, która wie czego chce. Jest myśliwym, potrafi polować, potrafi odciąć się od zabijania. Dopiero uczy się miłości i odczuwa strach, jak każdy z nas. Jest szczera, inteligentna i ma bardzo cięty język. W dodatku ma iście ognisty temperament. Od dawna brakowała mi kreacji kobiety wojowniczki. Myślę, że stanie się jedną z moich ulubionych bohaterek.
Peeta Mellark jest również postacią wartą uwagi. Nie da się go nie zauważyć i z miejsca nie polubić. To bardzo silny i odważny chłopak, dla którego pozostanie sobą i posiadanie ukochanej kobiety u boku jest najważniejsze, nawet na arenie...

Oto ja, Katniss, dziewczyna która igra z ogniem.

Język. Jest bardzo przyjemny. Książkę czyta się niezwykle łatwo i szybko. Język nie stanowi żadnej przeszkody. W zasadzie styl Collins bardzo przypadł mi do gustu. Nie ma w nim niepotrzebnych metafor, czy wyszukanych zwrotów. Dzięki czemu język nie przesłania historii, jest tylko tłem.

Trudno ich nienawidzić. To po prostu skończeni idioci.

Podsumowanie. To naprawdę kawał dobrej historii. Akcja jest warka, wątek nieznanego nam świata niezwykle rozwinięty, język całkiem niezły, a główna bohaterka to prawdziwa wojowniczka. To jednak nie jest tylko książka dla młodzieży. Zawiera w sobie dużo sytuacji, nad którymi warto się zastanowić. Bo pomyślmy co by było gdyby to z nas uczyniono zwierzęta? Kim byśmy się stali?
Polecam głównie młodzieży, ale i trochę starszym czytelnikom :)

Muszą mieć zwycięzcę. Bez niego cała idea igrzysk bierze w łeb.

Szesnastoletnia Katniss jest mieszkanką dwunastego dystryktu, w którym głównie panuje głód. Pochodzi z jego najgorszej dzielnicy. Cóż...życie nigdy jej nie oszczędzało. Straciła ojca wskutek czego została głową rodziny. Jedyne o czym marzy to zdobyć jedzenie dla matki i siostry, a także nie zostać wylosowaną. Głodowe Igrzyska zbliżają się jednak wielkimi krokami, by zburzyć...