“Zasady igrzysk są proste. Dwudziestu czterech trybutów zostaje uwięzionych na ogromnej arenie. (...) Przez kilka tygodni uczestnicy turnieju walczą na śmierć i życie. Zwycięża ostatni trybut zdolny utrzymać się na własnych nogach”

Suzanne Collins swoją przygodę z pisaniem rozpoczęła w 1991 roku. Przed napisaniem “Igrzysk śmierci”, które recenzuję, stworzyła pięcioczęściowy cykl kronik o podziemnym świecie i Gregorze - chłopcu, który odkrywa nieznane nikomu obszary. Jej książki przez wiele tygodni utrzymywały się na liście bestsellerów "The New York Times". Jest posiadaczką trzech dzikich kotów wraz z którymi i oczywiście rodziną mieszka w Connecticut. W maju 2010 roku magazyn TIME zaliczył ją do setki najbardziej wpływowych ludzi świata. (na podstawie lubimy czytać.pl)

„Dwunasty dystrykt - mamroczę. - Tu można spokojnie umrzeć z głodu.”

Niedługo rozpoczną się 74. głodowe igrzyska znane bardziej jako tytułowe “Igrzyska śmierci”. Rozgrywa się to w państwie Panem, które jest podzielone na Kapitol (czyli część w którym ludzie nie znają smutku i innych żali normalnego życia)i 12 dystryktów otaczające Kapitol. Raz do roku każdy z dystryktów musi złożyć w ofierze mężczyznę i kobietę czyli 24 młode osoby muszą ponieść śmierć w imię wolności. To nie wszystko, aby umilić zabawę Kapitolowi biorą oni udział w krwawych bratobójczych walkach, na śmierć i życie, gdzie zwycięzca może być tylko jeden. Gdzie zgłoszenie się do igrzysk w niektórych dystryktach jest chwałą, to w innych takich jak dwunastka jest strasznym przymusem. W tym roku wylosowani zostali Prim Everdeen i Peeta Mellark, choć nie, oni nie wezmą w nich udziału, albo połowa z nich. Za Prim zgłasza się jako ochotnik Katniss, jej starsza siostra. Para razem jedzie do Kapitolu, aby tam jak najlepiej przygotować się na śmierć, albo zwycięstwo. Po przyjeździe do Kapitolu czeka ich wiele niespodzianek, nie tylko cała elektronika z którą nie mieli nigdy styczności, dziwni ludzie, zupełnie inny, nowy świat. Czas przygotować się do igrzysk, prezentacje i te sprawy, przecież “jedzenie” musi się dobrze prezentować. To wszystko by znaleźć ludzi, którzy pomogą im: a) przedłużyć czas nadchodzącej śmierci, b) wygrać igrzyska, chyba bardziej prawdopodobne to pierwsze. Wszystko rozegra się na arenie.

„-Chcę dowieść, że jestem kimś więcej niż zaledwie pionkiem w ich igrzyskach -Ale nie jesteś kimś więcej. Nikt z nas nie jest. Na tym polegają igrzyska”

Co się tam stanie?
Czy Peeta i Katniss pomogą sobie?
Kto wygra 74. Igrzyska Głodowe?

Jak już wspominałam “Igrzyska śmierci” i całą trylogię czytałam kilkakrotnie, za każdym razem odkrywałam coś nowego, może z wiekiem zmieniło się moje spojrzenie na niektóre sprawy. Książka pod każdym względem jest cudowna i niesamowita. Narratorem lektury jest Katniss, to z nią przeżyjemy straszny czas walki. Może wielu z Was uświadomi sobie, że życie nie jest takie piękne jakby mogło się wydawać. Każdy z nas musi stoczyć swoje własne “igrzyska”. Nie jest taka prosta lektura jak mogłoby się wydawać, trzeba poświęcić jej dłuższą chwilę czasu na przemyślenia. Akcja książki jest wspaniała, nie pozwala się oderwać nawet na sekundę. Książka adresowana jest do młodego odbiorcy, ale też dorośli nie powinni ją pogardzić, najlepszym przykładem jest moja babcia z którą wybrałam się na film, potem przeczytała książkę, a następnie całą trylogię.

„Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia”

[UWAGA RECENZJA OKŁADKI]Zdecydowałam powiedzieć słów kilka o okładce. Reklama reklamą, ale po co zmieniać okładki? Dużo bardziej podobają mi się okładki te normalne, zaprojektowane, rysowane. Te na których znajdują się jakieś elementy z ekranizacji nie są ładne. Wydaje mi się, że są one robione dla osób które są nastawione tylko na adaptacje filmowe, bo łatwiej skojarzyć obrazek niż przeczytać tytuł.

Podsumowując: Książka jest wspaniała i z czystym sumieniem mogę polecić ją każdemu. Teraz zbliżają się chłodne wieczory wiec czemu nie usiąść w miękkim fotelu z kubkiem gorącej herbaty z pysznym sokiem malinowym?

http://zwariowana-ksiazkoholiczka.blogspot.com/2014/09/igrzyska-smierci-suzanne-collins.html

“Zasady igrzysk są proste. Dwudziestu czterech trybutów zostaje uwięzionych na ogromnej arenie. (...) Przez kilka tygodni uczestnicy turnieju walczą na śmierć i życie. Zwycięża ostatni trybut zdolny utrzymać się na własnych nogach”

Suzanne Collins swoją przygodę z pisaniem rozpoczęła w 1991 roku. Przed napisaniem “Igrzysk śmierci”, które recenzuję, stworzyła...