Bardzo dobra i zabawna książka. Prawdopodobnie najśmieszniejsze w niej było to, że nie miała być śmieszna. Uwielbiam przeskoki w dialogach typu
– Z tego jest dobry zysk.
– Chce pan ze mną umrzeć?
Postać Julii jest świetnie wykreowana, odklejona, z oryginalnymi priorytetami w życiu. Jean doskonale potrafi układać riposty w stosunku do kobiet. Całość naprawdę dobra i chętnie pewnie kiedyś do niej wrócę.

Bardzo dobra i zabawna książka. Prawdopodobnie najśmieszniejsze w niej było to, że nie miała być śmieszna. Uwielbiam przeskoki w dialogach typu
– Z tego jest dobry zysk.
– Chce pan ze mną umrzeć?
Postać Julii jest świetnie wykreowana, odklejona, z oryginalnymi priorytetami w życiu. Jean doskonale potrafi układać riposty w stosunku do kobiet. Całość naprawdę dobra i chętnie...

Lubię go, bo nie rymował. I mówił dokładnie tyle, ile trzeba.

Lubię go, bo nie rymował. I mówił dokładnie tyle, ile trzeba.

Geld geld geld.

Geld geld geld.

Mizoginia is here.

Mizoginia is here.

Cholernie mizogińska, ale jednocześnie napisana arcydzielnie.

Cholernie mizogińska, ale jednocześnie napisana arcydzielnie.

Mimo mojej początkowej niechęci, spowodowanej przez wstęp od autora, w którym objaśnia on znaczenie swojego dramatu, "Panna Julia" mi się spodobała. Sztuka jest bardzo konkretna i skupiona (tylko jeden akt),a dialog Jeana i Julii ma w sobie napięcie i dynamikę. Przesłanie tego dramatu pozostaje jednak raczej dalekie od moich osobistych zapatrywań na kwestie feminizmu i równouprawienie (które to autor zdaje się traktować jako odstępstwo od natury).

Mimo mojej początkowej niechęci, spowodowanej przez wstęp od autora, w którym objaśnia on znaczenie swojego dramatu, "Panna Julia" mi się spodobała. Sztuka jest bardzo konkretna i skupiona (tylko jeden akt),a dialog Jeana i Julii ma w sobie napięcie i dynamikę. Przesłanie tego dramatu pozostaje jednak raczej dalekie od moich osobistych zapatrywań na kwestie feminizmu i...

Jednoaktówka. Mocna. Nie za dużo, nie za mało, lecz w sam raz, żeby sobie przypomnieć po raz kolejny, z jakiego źródła czerpali: Hauptmann, Wyspiański, Janacek, O'Neill i dziesiątki innych przez pół wieku dwudziestego.

Jednoaktówka. Mocna. Nie za dużo, nie za mało, lecz w sam raz, żeby sobie przypomnieć po raz kolejny, z jakiego źródła czerpali: Hauptmann, Wyspiański, Janacek, O'Neill i dziesiątki innych przez pół wieku dwudziestego.

Opowieść o różnicach społecznych, ludzkich lękach, problemach i ambicjach.
Tylko troje bohaterów, ale aż kłębi się od emocji!

I tak: mamy Krystynę - twardo stąpającą po ziemi kucharkę, Jeana - ambitnego lokaja, i wreszcie Julię - zagubioną w świecie córkę hrabiego. Bohaterowie są pogłębieni psychologicznie - znamy ich lęki, marzenia, popędy. Ważne miejsce w utworze zajmują sny Jeana i Julii, mówiące wiele o nich samych.
Na akcję dramatu składają się wzajemne relacje między bohaterami (m.in. elektryzująca gra erotyczna Julii i Jeana, walka o dominację) i interesująca przemiana Julii. Podczas lektury warto zadać sobie pytania: Kto panuje nad sytuacją - ona czy on? Kto zwycięży w tej rywalizacji?

Utwór Strindberga w ciekawy sposób ukazuje złożoność ludzkiej psychiki. Porusza liczne problemy (walka płci, walka klas, stereotypy, marzenia, władza, potrzeba kontroli). Bohaterowie są targani namiętnościami, mają swoje słabości, ciągnie się za nimi przeszłość. Gdy dodamy do tego ograniczoną przestrzeń (kuchnia w domu hrabiego) i specyficzną atmosferę nocy świętojańskiej, otrzymamy prawdziwą mieszankę wybuchową. I możemy tylko czekać na eksplozję.

Warto również zapoznać się z przedmową do "Panny Julii", w której Strindberg zajmuje się koncepcją nowego teatru i przedstawia swoje postulaty (dotyczą one np. kreacji bohaterów - wg autora mają być oni pogłębieni psychologicznie i dynamiczni).
Polecam!

Opowieść o różnicach społecznych, ludzkich lękach, problemach i ambicjach.
Tylko troje bohaterów, ale aż kłębi się od emocji!

I tak: mamy Krystynę - twardo stąpającą po ziemi kucharkę, Jeana - ambitnego lokaja, i wreszcie Julię - zagubioną w świecie córkę hrabiego. Bohaterowie są pogłębieni psychologicznie - znamy ich lęki, marzenia, popędy. Ważne miejsce w utworze zajmują...

Mizoginizm. Nowatorstwo. Miłość. Pożądanie. Upodlenie. Upadek kobiety. Stereotypowy obraz arystokratki. Symbolizm. Władza. Walka klas.

Mizoginizm. Nowatorstwo. Miłość. Pożądanie. Upodlenie. Upadek kobiety. Stereotypowy obraz arystokratki. Symbolizm. Władza. Walka klas.

Koszmarna, antykobieca.

Koszmarna, antykobieca.