Co zachęciło mnie do sięgnięcia po taką literaturę (zwykle nie czytam romansów tego typu)? Głównie za sprawą konstrukcji głównego bohatera, który został wzorowany na genialnej postaci, czyli Gregory'ego House'a. Lubię serial, w którym występuje ten bohater, więc zaintrygowana opiniami i streszczeniem fabuły, zaczęłam czytać.
I co mogę powiedzieć? Motyw Pięknej i Bestii może i występuje, ale gdyby nie tytuł, to nawet bym nie zwróciła na to uwagi. Panna ze zniszczoną reputacją kontra oschły, kulawy lekarz(;-)) - z tego połączenia mogłoby niewiele wyjść, jednak, jak przy tego rodzaju książkach, nie ma co oszukiwać się. Jednak w miarę przyjemnie się czytało, nawet zdarzyło mi się parę razy zachichotać.
Co jednak mi przeszkadzało? Piers to czysty House przeniesiony w początki XIX wieku. Nie chodzi mi tylko o ból nogi i uzależnienia (tym razem od brandy), ale o jego teksty. Niektóre były powalające, ale po jakimś czasie zaczęło mnie drażnić, że słowa, jakie używa Piers, nie pasowały do klimatu epoki, w którym dzieje się akcja powieści. I ten 'szpital'... Czasem miałam wrażenie, że autorka za bardzo chce oddać charakter House'a, a po jakimś czasie wychodzi harlequinowy bohater.
'Piękna ujarzmia bestię' to książka lekka, na odmóżdżenie, która ratuje się w miarę dobrym zakończeniem.

Co zachęciło mnie do sięgnięcia po taką literaturę (zwykle nie czytam romansów tego typu)? Głównie za sprawą konstrukcji głównego bohatera, który został wzorowany na genialnej postaci, czyli Gregory'ego House'a. Lubię serial, w którym występuje ten bohater, więc zaintrygowana opiniami i streszczeniem fabuły, zaczęłam czytać.
I co mogę powiedzieć? Motyw Pięknej i Bestii...