Ok

Ok

Czyta się toto expressowo, bo i treści nie za wiele. Co nie jest zarzutem. Ba, są nawet obrazki 😜
Zabawnie, ciekawie, przewrotnie. Mitologia grecka przełożona na młodzieżowy slang. Ja się nie zachwyciłam, może jestem za stara na takie lektury 😉
Polecam nastolatkom.

Czyta się toto expressowo, bo i treści nie za wiele. Co nie jest zarzutem. Ba, są nawet obrazki 😜
Zabawnie, ciekawie, przewrotnie. Mitologia grecka przełożona na młodzieżowy slang. Ja się nie zachwyciłam, może jestem za stara na takie lektury 😉
Polecam nastolatkom.

https://natcystycznapaplaninablog.blogspot.com/2020/09/kiczowata-okadka-zej-ksiazki-nie-czyni.html ← tu całość
O co chodziło w tej książce? Przyznaję bez bicia, że to jedna z tych recenzji, która musiała poczekać, aż przeczytam kolejną powieść, bo jestem leniwą bulwą. Wiem natomiast, że i tak wiele nie mogłabym ci powiedzieć, ponieważ kiepsko się czuję w ocenianiu zbiorów opowiadań (ba, nawet nie do końca lubię je czytać). W każdym razie powieść jest cieniutka, nawet nie ma trzystu stron, toteż zmieściły się tylko trzy opowiadania Ricka Riordana ― jedno o Percym na usługach Hermesa, jedno o Luke'u zanim mu odbiło i jedno o Leonie oraz stole będącym pięknym przykładem animizacji ― a także to jedno Haleya Riordana młodszego, w którym mamy do czynienia z synem Hekate. Różnica między stylem ojca a syna jest naprawdę spora, Haley pisze w dość mroczny sposób, czytając „Syna magii” ma się wrażenie, że zaraz zacznie grać saksofon i świat zrobi się czarno-biały jak w filmie noir. Możesz nie być na to przygotowany / przygotowana, jeśli lubisz humorystyczne opisy i lekki ton Ricka Riordana.

https://natcystycznapaplaninablog.blogspot.com/2020/09/kiczowata-okadka-zej-ksiazki-nie-czyni.html ← tu całość
O co chodziło w tej książce? Przyznaję bez bicia, że to jedna z tych recenzji, która musiała poczekać, aż przeczytam kolejną powieść, bo jestem leniwą bulwą. Wiem natomiast, że i tak wiele nie mogłabym ci powiedzieć, ponieważ kiepsko się czuję w ocenianiu zbiorów...

Czyta się błyskawicznie. Historia Luke'a to jedynie bardziej rozbudowana historia jak poznali Annabeth i troszkę tłumaczy, dlaczego stał się jaki się stał. Nie czytałam jeszcze Olimpijskich Herosów, więc czekał mnie mały spoiler. I nie chodzi mi o historię Leo, a o sam wstęp Ricka Riordana! Miłe urozmaicenie pomiędzy cyklami.

Czyta się błyskawicznie. Historia Luke'a to jedynie bardziej rozbudowana historia jak poznali Annabeth i troszkę tłumaczy, dlaczego stał się jaki się stał. Nie czytałam jeszcze Olimpijskich Herosów, więc czekał mnie mały spoiler. I nie chodzi mi o historię Leo, a o sam wstęp Ricka Riordana! Miłe urozmaicenie pomiędzy cyklami.

Idealne dopełnienie Olimpijskich Herosów. Warto przeczytać

Idealne dopełnienie Olimpijskich Herosów. Warto przeczytać

To była pierwsza książka Ricka Riordana jaką czytałam :D

To była pierwsza książka Ricka Riordana jaką czytałam :D

Dobrze było powrócić do boskiego - dosłownie - świata Percy'ego po skończeniu obydwu serii, nawet jeśli nie trzeba odhaczyć wszystkich książek, aby orientować się, kiedy jakie wydarzenia mają miejsce (bodajże wystarczy mieć przeczytane tylko, albo aż, wszystkie część do Syna Neptuna).

Na "Pamiętniki" składa się kilka oddzielnych, niepowiązanych ze sobą historyjek z punktu widzenia różnych herosów. Mamy m.in. jedną z przygód Luke'a Castellan'a czy Leo Valdez'a. Co ciekawe Rick nawet dostosował perspektywę osoby do narracji w swoich seriach co znaczy, że opowiadanie z perspektywy Luke'a mamy z pierwszej osoby, ponieważ jest on postacią pojawiającą się w pierwszych pięciu tomach, znów historię Leo czyta się z trzeciej, z racji faktu, że jest on jednym z bohaterów w następnych pięciu książkach (ci co czytali wszystkie części od razu zorientują się o co chodzi ;)). Styl jak zwykle jest lekki, przyjemny, dialogi napisane z humorem, zabawa z mitami i legendarnymi stworami utrzymana w zwyczaju na wysokim poziomie. Jako smaczek możemy także poznać syna wujka Ricka, który dostał swoją rolę w "Pamiętnikach" i to nie byle jaką.

Książka ta to nieobowiązkowa pozycja w świecie PJ jest warta przeczytania, choćby po to, aby choć trochę przedłużyć swój pobyt w tej wyjątkowej kreacji rzeczywistości według Riordana.

Dobrze było powrócić do boskiego - dosłownie - świata Percy'ego po skończeniu obydwu serii, nawet jeśli nie trzeba odhaczyć wszystkich książek, aby orientować się, kiedy jakie wydarzenia mają miejsce (bodajże wystarczy mieć przeczytane tylko, albo aż, wszystkie część do Syna Neptuna).

Na "Pamiętniki" składa się kilka oddzielnych, niepowiązanych ze sobą historyjek z punktu...

Percy Jackson i laska Hermesa była najlepsza.

Percy Jackson i laska Hermesa była najlepsza.

Super zbiór przygód nie będących w seriach o tych bohaterach

Super zbiór przygód nie będących w seriach o tych bohaterach

Najbardziej zaskoczyło mnie ostatnie opowiadanie. Było nietuzinkowe i nieprzewidywalne. Wcześniejsze trzy - znowu wystąpiły w Berle Serapisa i innych opowiadaniach, więc wiedziałam jak się potoczą. Jednak ogólnie pozycja całkiem przyjemna.

Najbardziej zaskoczyło mnie ostatnie opowiadanie. Było nietuzinkowe i nieprzewidywalne. Wcześniejsze trzy - znowu wystąpiły w Berle Serapisa i innych opowiadaniach, więc wiedziałam jak się potoczą. Jednak ogólnie pozycja całkiem przyjemna.