Przyznaję, że pierwsze cztery książki Mankella nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Wręcz zastanawiałem się, skąd bierze się tyle zachwytów tym pisarzem. Widocznie trzeba było dotrwać do "Fałszywego tropu", żeby zmienić zdanie. Zwracam honor - dla mnie to jest rewelacja!
Wreszcie trafiłem na książkę taką, jakie uwielbiam.
Przywykłem już do tego, ze Mankell pisze w zasadzie bardziej powieści policyjne niż kryminalne, co w tym przypadku nie jest żadną wadą. Dlatego bez znaczenia jest fakt, że dość szybko orientujemy się, kto jest sprawcą makabrycznych morderstw. Nie mniej pasjonujące od próby rozwiązania zagadki kryminalnej okazuje się być w tym przypadku kapitalnie opisywane dochodzenie policyjne, a szczególnie codzienne spotkania w formie burzy mózgów.
Oczywiście, nie mniej istotne jest tło społeczne, na którym rozgrywa się akcja. W proch i pył rozpada się mit spokojnej, bezpiecznej, cywilizowanej Szwecji, wolnej od patologii przypisywanych głównie Ameryce. Okazuje się, że wszystkie te zagrożenia w najlepsze funkcjonują w Skandynawii, z czym nie może pogodzić się Wallander i jego współpracownicy.
Bardzo emocjonująca i przejmująca w swej wymowie lektura. Zdecydowanie polecam.

Przyznaję, że pierwsze cztery książki Mankella nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Wręcz zastanawiałem się, skąd bierze się tyle zachwytów tym pisarzem. Widocznie trzeba było dotrwać do "Fałszywego tropu", żeby zmienić zdanie. Zwracam honor - dla mnie to jest rewelacja!
Wreszcie trafiłem na książkę taką, jakie uwielbiam.
Przywykłem już do tego, ze Mankell pisze w...