Być świadomym bliskiej śmierci mając 16 lat. Zmienić się z dziecka w trzeźwo myślącego dorosłego. Ciągłe myśleć i zamartwiać się tym, ze inni będą przez ciebie cierpieć . Godzić się z tym , ze cały czas walczy się „bohatersko jakby jedynym życiowym osiągnieciem było chorowanie na raka”. Taki obraz młodej 16 latki ,rysuje nam autor. Hazel Grace, to dziewczyna, której 3 lata wcześnie zdiagnozowali raka tarczycy czwartego stopnia. Jej stan zdrowia poprawia się dzięki nowemu eksperymentalnemu lekowi, daje jej dodatkowy nieokreślony czas. Jej zycie jednak nie należy do najbardziej pasjonujących z uwagi na poważny stan choroby kończy naukę w szkole i mimo iż jej mama dwoi się i troi, żeby urozmaicić jej czas jest dość samotna dziewczyn ogldajcą America’s Next Top Model, czytająca tę samą książkę i wpatrującą się w sufit…
W jej życiu jest jeden pewnik : „ból, który jest ciągle obecny, który wciąga ją do wewnątrz domagając się by go czuła”, do którego już przywykła. W jej życiu w pełni podporządkowanemu jej chorobie na kolejnym nudnym spotkaniu grupy wsparcia chorej młodzieży spotyka Augustusa. To jest niekwestionowany zwrot akcji w tej książce. Od tego czasu życie dziewczynki nabiera barw. Ta dwójka czyli „skutki uboczne procesu ewolucyjnego, nieudany eksperyment z zakresu mutacji”- jak zwykle o sobie mówią odkrywają życie od nowa, mają genialną nic porozumienia, potrafią żartować ze swojej choroby, zrozumieć, pomóc i porozmawiać na ważne dla nich tematy. Stają się dla siebie najlepszym lekarstwem.
Urocze dialogi z pewną dozą humoru, śmianie się z bonusów rakowych – drobnych przyjemności należących się dzieciom chorym na raka, przeplatane są z ważnymi i dorosłymi pytaniami czyli szukaniem odpowiedz co pozostanie po nas po śmierci. Najbardziej bowiem ta dwójka boi się zwykłego zapomnienia. Nie liczą już nawet o pomniku trwalszym niż ze spiżu, wiedzą, ze umrzeć na raka to nie chwała. „Taka śmierć nie jest honorowa”. Nie chcą jedynie zapomnienia, Chcą, żeby pozostało po nich to zwyczajne , a może niezwyczajne cos…cokolwiek. Chcą być zauważeni przez wszechświat.
Polecam

Być świadomym bliskiej śmierci mając 16 lat. Zmienić się z dziecka w trzeźwo myślącego dorosłego. Ciągłe myśleć i zamartwiać się tym, ze inni będą przez ciebie cierpieć . Godzić się z tym , ze cały czas walczy się „bohatersko jakby jedynym życiowym osiągnieciem było chorowanie na raka”. Taki obraz młodej 16 latki ,rysuje nam autor. Hazel Grace, to dziewczyna, której ...