O poezji Pióry – a może dosadniej: projekcie poetyckim Pióry – rozpisywali się już niemal wszyscy, którzy mieli cokolwiek ciekawego do przekazania pragnącym poszerzyć swą wiedzę czytelnikom. Akademicy, zawodowi czytelnicy, recenzenci wysokonakładowych gazet, młodsi i starsi krytycy literaccy, „szlachetni amatorzy” w postaci autorów blogów. Słowem każdy, kto ma jakąkolwiek styczność z nowoczesną poezją nie mógł, nawet przez niezwykłe zbiegi okoliczności, nie zetknąć się z nazwiskiem tego autora, nie mówiąc już o nieznajomości chociażby kilku jego tekstów. Wiemy już, że neolingwista, że erudyta, że technika kolażu i samplingu są mu nieobce, że potrafił wskrzesić formę sestyny i villanelli, że jest i zabawnie, i miłośnie, i śmiertelnie poważnie, że to i że tamto. Wiele można powiedzieć na temat zaledwie paru książek, jakie zdołały się ukazać na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat i wiele już zostało powiedziane.

Więcej na: http://www.wywrota.pl/db/artykuly/19937_jest_pan_poeta_w_czasie_marnym_przy_pona.html

O poezji Pióry – a może dosadniej: projekcie poetyckim Pióry – rozpisywali się już niemal wszyscy, którzy mieli cokolwiek ciekawego do przekazania pragnącym poszerzyć swą wiedzę czytelnikom. Akademicy, zawodowi czytelnicy, recenzenci wysokonakładowych gazet, młodsi i starsi krytycy literaccy, „szlachetni amatorzy” w postaci autorów blogów. Słowem każdy, kto ma jakąkolwiek...