"Kocham Edwarda!", "Pattison to ciacho!!", "Wiesz, tak naprawdę jestem wampirem...", "Bella to moja siostra" - takie komentarze miałem okazję usłyszeć, gdy tylko w Polsce pojawiła się mania na sagę "Twilight". No fajnie, fajnie - szara nastolatka spotyka wampira, zakochują się w sobie i jest to cudowna, wciągająca historia. Tylko czy aby na pewno jest się czym zachwycać? Postanowiłem sam to sprawdzić. Niestety, tak się złożyło, że łatwiej było mi sięgnąć po film, co było dużym błędem. Po seansie natychmiast zwątpiłem, czy aby na pewno chcę przeczytać całą sagę i zaciekawiony tylko wątkiem wampirów sięgnąłem po pierwszy tom. Byłem w szoku, że z tak wciągającej książki, można zrobić tak nudny film. Początek "Zmierzchu" wcale nie był dla mnie obiecujący. Jakaś tam nastolatka przeprowadza się, robi z siebie ofiarę losu, ludzie się na nią gapią, niczym męczennica poświęca się dla szczęścia matki (no "typowa" nastolatka!). Aż wreszcie spotyka jego. A raczej całą rodzinę - rodzinę wampirów. Nie są to typowe wampiry mieszkające w trumnach i urządzające nocne krwiste libacje. Powalająco przystojny, zapewniający poczucie bezpieczeństwa bóg seksu (gwoli ścisłości Edward, jakby ktoś jeszcze nie zauważył) zakochuje się w tej kruchej dziewczynie (Belli oczywiście). Poznajemy tajemniczy świat krwiopijców, ich emocje, sekrety, plany, historię... Opowieść Stephenie Meyer wciąga, człowiek nie może się od niej oderwać i nałogowo musi koniecznie przeczytać kolejne tomy. Chociaż książka spotkała się z potokiem słów krytyki - że nie logiczna konstrukcja, że postacie wyidealizowane, że cukierkowa historia, że banalne i do przewidzenia - to jednak trzeba wziąć poprawkę na to, że mimo wszystko tego właśnie chcą tłumy. I to niekoniecznie tłumy nastolatek. "Zmierzch" kusi nie tylko przystojnym Edwardem. Męska część publiczności będzie zachwycona scenami akcji, szybki autami czy szczyptą dreszczyku z horroru, natomiast każda pani po 20-stce również chciałaby przeżyć romantyczną miłość, jaką wygrała Bella na loterii. Ta książka po prostu trafia do wszystkich, niezależnie od tego, jaka ona by nie była.

"Kocham Edwarda!", "Pattison to ciacho!!", "Wiesz, tak naprawdę jestem wampirem...", "Bella to moja siostra" - takie komentarze miałem okazję usłyszeć, gdy tylko w Polsce pojawiła się mania na sagę "Twilight". No fajnie, fajnie - szara nastolatka spotyka wampira, zakochują się w sobie i jest to cudowna, wciągająca historia. Tylko czy aby na pewno jest się czym zachwycać?...