Stęskniliście się za Rudą Kostuchą? Jesteście ciekawi, co słychać u naszej niesfornej Cat, a także nieziemsko przystojnego Bonesa? Tak, tak to już trzecia część przygód Nocnej Łowczyni, temperatura rośnie, a tętno przyspiesza.

Cat w dalszym ciągu pracuje w agencji, której zadaniem jest wytępić wszystkie wampiry naginające zasady współżycia społecznego. U jej boku stoi Bones, z jednej strony czuły kochanek, a z drugiej bezwzględny morderca. Niestety Cat staje się rozpoznawalna w światku wampirów, zagraża to nie tylko misjom, a przede wszystkim jej życiu. Miłość Cat i Bonesa kwitnie, sielankę świeżego stażem małżeństwa zakłuci córka samej Kleopatry. Potężna wampirzyca chce zemsty, a przy tym nie stroni od nieczystych zagrań. Jej atutem, a zarazem przekleństwem jest umiejętność władania magią. Zapowiada się wampirza bitwa stulecia…

Nic więcej nie powiem na temat fabuły, nie chcę zdradzać żadnych kąsków, żeby nie psuć Wam lektury. Napomknę tylko, że nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, pisząc o poprzednich częściach trochę marudziłam na temat przewidywalności fabuły. Tym razem, Jeaniene Frost mnie zaskoczyła, a czytając kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. To mi się podoba i to właśnie cenię w autorów. Fakt, że trudno przewidzieć kolejny ruch jest tylko atutem.

Na uwagę zasługuje sposób kreacji bohaterów, Cat i Bonesa zdążyliśmy już poznać i polubić, dlatego autorka skupiła się na charakterystyce postaci pobocznych, które jak się okazała mają równie ciekawe osobowości. Jest tutaj matka Cat, która zmienia swoją postawę, może nie jest to zmiana diametralna, ale pod wpływem pewnego ghula Justillę da się polubić. W książce ukazany jest cały światek wampirów: Vlad, czyli słynny Dracula, do łask powrócił Ian, Annette także trwa przy swoim stwórcy. Muszę powiedzieć, że strasznie się wciągnęłam w świat przedstawiony przez autorkę.

Osobny wątek stanowi uczucie Tate’a do Cat. Po przemianie w wampira jego poczynania są coraz to śmielsze, co skutkuje wieloma napięciami między nim, a Bonesem. Wygląda jednak na to, że nie tak łatwo ostudzić jego uczucia, co z tego wyniknie? Przeczytajcie!

Chyba najmocniejszą stroną tej książki są dialogi, pełne humoru i ciętego języka zwroty szybko stały się cechą charakterystyczną tej pozycji. Niektóre sytuacje są wręcz komiczne, a te z udziałem Justilii i Bonesa zawsze wywoływały na mojej twarzy uśmiech.

Jednym małym minusikiem był sposób, w jaki autorka próbowała przypomnieć wydarzenia z poprzednich serii. Wracając do przeszłych zdarzeń wyjaśniała, dlaczego bohaterowie postępują tak, a nie inaczej. Tłumaczyła skąd znamy dana postać czy jak jest ona powiązana z Bonesem. Uważam ten zabieg za totalnie zbędny. Strasznie mnie wkurza, kiedy autorzy traktują czytelnika jak głupka, który nie pamięta, co było w poprzedniej książce.

Podsumowując Nocna łowczyni to seria, z którą niewątpliwie warto się zapoznać. Myślę, że właśnie trzecia część – W grobie jest najbardziej dopracowana i przemyślana, a co więcej zaskakująca. Na pewno warto wyróżnić te serię ze względu na interesujących bohaterów, wielowątkowość fabuły i pierwszorzędne dialogi.

Stęskniliście się za Rudą Kostuchą? Jesteście ciekawi, co słychać u naszej niesfornej Cat, a także nieziemsko przystojnego Bonesa? Tak, tak to już trzecia część przygód Nocnej Łowczyni, temperatura rośnie, a tętno przyspiesza.

Cat w dalszym ciągu pracuje w agencji, której zadaniem jest wytępić wszystkie wampiry naginające zasady współżycia społecznego. U jej boku stoi...