Książka trzyma poziom jeśli komuś spodobała się pierwsza cześć ta również się spodoba. Pierwszoplanowa narracja głównego bohatera zaprawiona czarnym humorem i dużą dawką ironii w dalszym ciągu nie zawodzi. Czyta się szybko i przyjemnie, choć zdecydowanie krwawiej niż pierwszy tom. Ale czego się spodziewać po akcencie z wilkołakami, no właśnie tego należy się spodziewać i autor nie zawodzi na tym polu jak i na innych.

Choć naprawdę miło spędzam czas z Harrym mam parę "ale" do tej części.
Po pierwsze biedny mag jest cały czas zakrwawiony, poobijany, ledwo żyje i ciągle wstaje choć nie powinien się już dawno ruszać. Tak samo jak w pierwszej części, całość książki zamyka się w wąskiej przestrzeni czasowej i autor ledwo dyszącym Dresdenem chce chyba podnieść napięcie. W moim odczuciu zaczyna niestety przesadzać.
Po drugie trochę brakowało mi magii w tej części. A dokładniej magii uprawianej przez Harrego bo magicznych przedmiotów i potworów nie brakuje. Widocznie coś za coś.

Jedno jest pewne akcja nie zawodzi i nienaruszony styl z pierwszej części wciąga i daje dużo przyjemnej rozrywki. Na szczęście od razu zaopatrzyłam się też w trzeci tom bo tą serie się połyka z apetytem i ciągle chce się jeszcze :)

Książka trzyma poziom jeśli komuś spodobała się pierwsza cześć ta również się spodoba. Pierwszoplanowa narracja głównego bohatera zaprawiona czarnym humorem i dużą dawką ironii w dalszym ciągu nie zawodzi. Czyta się szybko i przyjemnie, choć zdecydowanie krwawiej niż pierwszy tom. Ale czego się spodziewać po akcencie z wilkołakami, no właśnie tego należy się spodziewać i...