"Taps" jest krótką opowieścią napisaną z myślą o dzieciach, ale mi dorosłemu także się spodobała.

Książka mówi nam o tym że warto być uczciwym mimo tego że może wiązać się to z wieloma łzami i wyrzeczeniami.
W paru miejscach opowieść mnie wzruszyła, a w innych mogłem się pośmiać.
Do tego taka historia jak najbardziej mogła się zdarzyć, i przypuszczam że nieraz coś podobnego się zdarzyło.
Książkę czyta się szybko, jest pięknie ilustrowana.

Dwoje dzieci, będących rodzeństwem, Dziunia i Fredek, podczas zabawy w chowanego, znajdują w krzakach szczenię o czarnej sierści.
Piesek jest taki bezbronny, jeszcze nawet nie umie szczekać.
Dzieci zakochują się w nim od razu, ale gdy przyprowadzają pieska do domu, rodzice nie godzą się tak po prostu go zabrać. Tata każe dzieciom spytać wszystkich sąsiadów czy ktoś nie zgubił właśnie tego szczeniaka.

Polecam, warto przypomnieć sobie beztroskie dzieciństwo.

"Taps" jest krótką opowieścią napisaną z myślą o dzieciach, ale mi dorosłemu także się spodobała.

Książka mówi nam o tym że warto być uczciwym mimo tego że może wiązać się to z wieloma łzami i wyrzeczeniami.
W paru miejscach opowieść mnie wzruszyła, a w innych mogłem się pośmiać.
Do tego taka historia jak najbardziej mogła się zdarzyć, i przypuszczam że nieraz coś...

Jakże się wzruszyłam zobaczywszy tę książeczkę! To jedna z ukochanych książeczek małej Małgosi z czasów gdy bardzo, bardzo, ale to bardzo chciała mieć psa. Wyobrażała sobie, że jest jednym z małych bohaterów tej historii i opiekuje się Tapsem.

Czytana przeze mnie po wielokroć, ciągle stoi na półce.

Jakże się wzruszyłam zobaczywszy tę książeczkę! To jedna z ukochanych książeczek małej Małgosi z czasów gdy bardzo, bardzo, ale to bardzo chciała mieć psa. Wyobrażała sobie, że jest jednym z małych bohaterów tej historii i opiekuje się Tapsem.

Czytana przeze mnie po wielokroć, ciągle stoi na półce.

Książkę tą czytałam jak byłam mała. Teraz przeczytałam synkowi:-)
Historia dzieci , które znajdują w krzakach psa, a nie znalazłszy właściciela przygarniają go. Pięknie pokazana opowieść o miłości i chęci opiekowania się psem.

Książkę tą czytałam jak byłam mała. Teraz przeczytałam synkowi:-)
Historia dzieci , które znajdują w krzakach psa, a nie znalazłszy właściciela przygarniają go. Pięknie pokazana opowieść o miłości i chęci opiekowania się psem.

Chyba moja ulubiona książka z dzieciństwa. Kiedy w końcu dostałam psa, o którym marzyłam, nazwałam go właśnie Taps :D

Chyba moja ulubiona książka z dzieciństwa. Kiedy w końcu dostałam psa, o którym marzyłam, nazwałam go właśnie Taps :D

Jedna z moich pierwszych samodzielnie przeczytanych książek. Byłam dzieckiem, które od zawsze chciało mieć psa, więc darzę ją sporą sympatią:)

Jedna z moich pierwszych samodzielnie przeczytanych książek. Byłam dzieckiem, które od zawsze chciało mieć psa, więc darzę ją sporą sympatią:)