Swoją podróż po twórczości Erica Emmanulea Schmitta zdecydowałam się rozpocząć od lektury „Oskara i pani Róży”. Była to z pewnością słuszna decyzja. Książka wywarła na mnie ogromnie pozytywne wrażenie i zachwyciła mnie tak, że już tego samego dnia zaczęłam czytać kolejną pozycję tego francuskiego dramaturga i powieściopisarza.

Bohaterem książki jest dziesięcioletni Oskar, nieuleczalnie chory na białaczkę. Pozostaje mu dwanaście dni życia, a czytelnik towarzyszy mu w wędrówce poprzez dzieciństwo, okres nastolatka, młodość, dojrzewanie, wchodzenie w dorosłe życie, bycie mężem aż po starzenie się. W „Oskarze i Pani Róży” autor w nieprzeciętny sposób pokazuje kolejne etapy życia człowieka. Oskar w postaci listów do Pana Boga pisze jak można te dni przeżyć w sposób piękny i prawdziwy. Z dziecięcego punktu widzenia poznajemy najważniejsze wartości w życiu. Oskar pokazuje czytelnikowi, że życie jest darem, który trzeba pielęgnować: „[...] życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.”

„Oskar i Pani Róża” to cudowny spacer obfitujący w niezliczone prawdy życiowe. W pamięci czytelnika z pewnością zapiszą się choćby takie maksymy jak: "Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni. Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy." albo ”Ludzie boją się umierać, bo odczuwają lęk przed nieznanym.”

Jest to książka o cierpieniu, nauce akceptacji cierpienia, o budowaniu wiary oraz sensie życia i śmierci. Temat książki jest smutny, dotyczy przecież choroby, śmierci, samotności. W książce jednak znajdziemy optymizm i radość życia. Ponadto są tu przecież niesamowite listy małego chłopca do Pana Boga, rozmowy z ciocią Różą, a nawet przygody miłosne.

"Oskar i Pani Róża" to genialna, ponadczasowa lektura, pełna niezwykłości i piękna opowieść o życiu i śmierci. Eric Emmanuel Schmitt idealnie uchwycił z jednej strony banalną, ale jednak bardzo głęboką historię małego chłopca. Pokazał nam, że to co dzieje się w naszym życiu zależy jedynie od nas samych, naszych działań, decyzji i postanowień. To wyjątkowa pozycja, którą polecam absolutnie każdemu.

Swoją podróż po twórczości Erica Emmanulea Schmitta zdecydowałam się rozpocząć od lektury „Oskara i pani Róży”. Była to z pewnością słuszna decyzja. Książka wywarła na mnie ogromnie pozytywne wrażenie i zachwyciła mnie tak, że już tego samego dnia zaczęłam czytać kolejną pozycję tego francuskiego dramaturga i powieściopisarza.

Bohaterem książki jest dziesięcioletni Oskar,...