Powieści dla młodzieży (zwłaszcza polskie) dzielą się, moim zdaniem, na dwie grupy. Pierwsza z nich to tendencyjne serie (lub pojedyncze tytuły), w których uproszczona, banalna fabuła opowiedziana na siłę stylizowanym na młodzieżowy językiem, ma „przypodobać się” nastolatkom. Druga grupa tych książek to powieści, które mają głęboki cel moralizatorski. Nie można odmówić im ważności poruszanych tematów, ale sposób w jaki o nich mówią i ich nagromadzenie powodują zniechęcenie u młodych czytelników. Chciało by się powiedzieć „ na szczęście jest Ewa Nowak!”. Twórczość tej autorki nie mieści się w żadnej we wspomnianych kategoriach. Jej książki skierowane są do młodzieży, poruszają ważne dla tej grupy wiekowej tematy, ale robią to w tak interesujący sposób, że od ich lektury nie sposób się oderwać. Fabuła jest zaskakująca, opisy bohaterów i ich zachowań – wnikliwe i zabawne zarazem, a całość napisana „lekkim piórem”. Każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie : detektywistyczną zagadkę (wątek tajemniczego dziadka), trzymające w napięciu opisy zdarzeń losowych (wypadek Diupy, historia Wojtka), miłosne rozterki, problemy szkolne, życiowe, rodzinne…a nawet coś dla miłośników zwierząt – tu prym wiodła tytułowa Diupa. Ot, taki barwny kuferek młodości. A wszystko w jednej, niepozornej książce, pełnej cytatów do zapamiętania. Oto jeden z nich:
"Młodość to jest taki kuferek, taki bagaż na całe życie. Im więcej uda ci się do niego upchać, tym więcej będziesz mogła w przyszłości z niego wyjąć (…)Nigdy nie wiadomo co Ci się przyda"

Powieści dla młodzieży (zwłaszcza polskie) dzielą się, moim zdaniem, na dwie grupy. Pierwsza z nich to tendencyjne serie (lub pojedyncze tytuły), w których uproszczona, banalna fabuła opowiedziana na siłę stylizowanym na młodzieżowy językiem, ma „przypodobać się” nastolatkom. Druga grupa tych książek to powieści, które mają głęboki cel moralizatorski. Nie można odmówić im...