*Nigdy nie wiemy, na czyje życie wywrzemy wpływ, kiedy i dlaczego. Przynajmniej dopóki przyszłość nie pożre teraźniejszości. Dowiadujemy się, gdy jest już za późno*


Dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła, a ta była wyjątkowo długa :) Od pierwszych stron przepadłam w świecie lat 50/60 XX wieku. Fascynujące było dla mnie życie ludzi, którzy nie znali największego pochłaniacza czasu jakim jest internet, chodzili w ciekawszych strojach, a broń było można legalnie nosić w kaburze.
Głównego bohatera polubiłam od razu, chociaż jak teraz sobie myślę, to nie chciałabym się znaleźć na jego miejscu, kiedy musiał podejmować pewnie najtrudniejsze wybory w całym swoim życiu (bo decyzja powstrzymania zamachu, czy zabicia raczej do nich należy). Aczkolwiek wydaje mi się, że niektóre sprawy rozwiązałabym podobnie, za to inne z bardziej egoistycznym podejściem.
Wszyscy inni bohaterowie bardzo mi przypadli do gustu ze swoim indywidualnym charakterem, oczywiście w szczególności Sadie, ale i także Mike i jego dziewczyna. Pierwszy raz od dłuższego czasu wreszcie spotkałam się z książką, gdzie bohaterowie byli tak cudownie przedstawieni i jednocześnie tak realni.

Samo cofanie się w czasie było na pewno nie lada wyzwaniem, ale King spisał się fantastycznie. Pomysł harmonizowania się czasu był cudowny i wszystko co związane z człowiekiem z żółtą kartką i króliczą norą. Te rzeczy sprawiały, że ta książka miała swój indywidualny klimat i tajemniczość.

Wielkim plusem jest też to, że King opierał się na jednej z najpopularniejszej teorii zabicia JFK przez Oswalda, przy czym nie dodał od siebie praktycznie żadnych faktów. Sama dużo interesowałam się zamachem na JFK i ciekawiło mnie, jak całą sprawę opisze King. Spisał się bez zarzutu. :)


Sama książka byłaby pewnie najlepszą, którą czytałam, gdyby nie samiutkie zakończenie. To bym trochę zmieniła. Jednak znając Kinga ze swoich (przynajmniej jak dla mnie) strasznych zakończeń, to wydaje się idealne :)


'In the Mood'♥
youtu.be/ZJE-onnw2gM

*Nigdy nie wiemy, na czyje życie wywrzemy wpływ, kiedy i dlaczego. Przynajmniej dopóki przyszłość nie pożre teraźniejszości. Dowiadujemy się, gdy jest już za późno*


Dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła, a ta była wyjątkowo długa :) Od pierwszych stron przepadłam w świecie lat 50/60 XX wieku. Fascynujące było dla mnie życie ludzi, którzy nie znali największego...